Από την Γερμανική Βουλή

21 Δεκ 2015 από lk

Από την Γερμανική Βουλή
Σε έναν Γερμανό φίλο μου από τα παλιά, που ανταλλάσουμε E-Mails, έγραψα μετά τις διακοπές μας στη Λέσβο, κάποια σχόλια για την κατάσταση στην Ελλάδα. Τα σχόλια του άρεσαν και έστειλε το κείμενό μου στους προέδρους των κοινοβουλευτικών ομάδων της Ομοσπονδιακής Γερμανικής Βουλής, με το αίτημα να το μοιράσουν σε όλους τους Βουλευτές. Εντυπωσιακό είναι το ότι τους έστειλε την επιστολή στις 7 Δεκεμβρίου και στις 8 (μια μέρα μετά !!) είχε ήδη μία 4-σέλιδη πρώτη απάντηση, που και αυτή εντυπωσιάζει με το πόσο συγκεκριμένα απαντά σε όλα όσα εγώ είχα σχολιάσει. Δημοσιεύω λοιπόν σήμερα τις μεταφράσεις του δικού μου κειμένου και την απάντηση, γιατί θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να την διαβάσει κανείς για να συγκρίνει την αποτελεσματικότητα στη λειτουργία των κοινοβουλευτικών θεσμών της χώρας αυτής, με την οποία διαπραγματευόμαστε. Να συνειδητοποιήσουμε γιατί δεν μας αντιμετωπίζουν όπως θα θέλαμε, αλλά και το πόσο σέβονται οι Γερμανοί ποιλιτικοί τους πολίτες τους. Ας συγκρίνουμε όλα αυτά με όσα ισχύουν σε εμάς ! Αξίζει τον κόπο, πιστεύω, να δούμε και την πλευρά αυτή, ανεξάρτητα με το αν και κατά πόσο σμφωνούμε με όσα γράφουν ή όχι. Και εγώ δεν συμφωνώ σε πολλά, αλλά προσέξτε και κάτι ακόμα: Το πόσο χαμηλοί είναι οι αριθμοί των μεταναστών που έφτασαν και φτάνουν στην Ελλάδα από την Τουρκία. Αναρωτιέμαι, ούτε και αυτό δεν κατορθώσαμε να περάσουμε συγκεκριμένα στους Ευρωπαίους; Να έχουμε 500.000 μετανάστες και εκείνοι να ξέρουν για μόνο 124.000 πρόσφυγες και 1.000 την ημέρα;
Καλή ανάγνωση. Λίνος Κουντουράς

Von: Manfred Roese [mailto:IBRManfred.Roese@t-online.de]
Gesendet: Montag, 7. Dezember 2015 12:08
An: Anton Hofreiter (anton.hofreiter@bundestag.de); Dietmar Bartsch (dietmar.bartsch@bundestag.de); Katrin Göring-Eckardt (katrin.goering-eckardt@bundestag.de); Sahra Wagenknecht (sahra.wagenknecht@bundestag.de); Thomas Oppermann (thomas.oppermann@bundestag.de); Volker Kauder (volker.kauder@bundestag.de)
Betreff: Ein Hilferuf aus Griechenland
Προς

Τα μέλη του Γερμανικού Κοινοβουλίου, μέσω των προέδρων της εκάστοτε κοινοβουλευτικής ομάδας.
Παρακαλώ να διαβιβαστεί περαιτέρω
Μια κραυγή για βοήθεια από την Ελλάδα 7 Δεκεμβρίου 2015,
Κυρίες και Κύριοι,
στις 6 Δεκεμβρίου 2015, έλαβα από τον φίλο μου και πρώην συνάδελφο Έλληνα, απόφοιτο μηχανολόγο, ένα e-mail για την κατάσταση στην Ελλάδα. Ασφαλώς δεν βλάπτει να πάρετε άμεσα αυτές τις σημαντικές, αυθεντικές πληροφορίες / περιγραφές αφού δείχνουν χωρίς περιστροφές τι αληθινά συμβαίνει σε τοπικό επίπεδο εκεί. Ο Έλληνας φίλος μου δούλευε σχεδόν 10 χρόνια ως μηχανικός ανάπτυξης στο Μόναχο.
Εδώ ένα απόσπασμα από το email του:

……………… “Ο χρόνος που μεσολάβησε ήταν για εμάς πολύ δραματικός. Ήμασταν 3 μήνες στη Λέσβο και αυτά που ζήσαμε εκεί μας έχουν συνταράξει. Μισοπνιγμένα παιδιά, έγκυες γυναίκες να πνίγονται, όλοι χωρίς καθόλου στεγνά ρούχα, χωρίς χρήματα και χωρίς να έχουν κάτι να φάνε, έφταναν στην ακτή. Οι περισσότεροι θύματα διακινητών που τους αναγκάζουν να μπουν, με παιδιά και παππούδες, σε υπερπλήρη σκάφη, με το ψέμα ότι η Γερμανία τους περιμένει με ανοιχτά τα χέρια για να πλουτίσουν. Άνθρωποι που δεν ξέρουν κολύμπι και που έβλεπαν για πρώτη φορά τη θάλασσα έπεφταν από ελαττωματικές φουσκωτές βάρκες στο νερό και φώναζαν για βοήθεια, εκατοντάδες μέτρα μακριά από την ακτή.
Για πολύ καιρό μετά δεν μπορούσαμε να απαλλαγούμε από την κατάθλιψη μας για όλα αυτά.
…… .Η Οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα μας καταληστεύει όλα όσα είχαμε αποταμιεύσει με πολύ κόπο τα τελευταία χρόνια. Ανίκανοι και διεφθαρμένοι πολιτικοί, ένα κράτος που δεν λειτουργεί, μία κατεστραμμένη παραγωγικότητα, αλλά και ανέντιμοι Ευρωπαίοι, έχουν καταστρέψει τη χώρα. Τι να πει κανείς; Φοβάμαι ότι, δυστυχώς και για ολόκληρη την Ευρώπη πρέπει να αναμένονται ακόμα χειρότερα. Ας ελπίσουμε ότι κάνω λάθος, αν και οι τρομοκρατικές επιθέσεις των τελευταίων ημερών σε αυτό παραπέμπουν.
Είναι απίστευτο το τι μας έχει κάνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Ελλάδα, μια χώρα με 3.000.000 εργαζομένους και με περισσότερους από 1,7 εκατομμύρια άνεργους και 3.000.000 συνταξιούχους. Με σχεδόν 2 εκατομμύρια ξένους που και αυτοί θέλουν να ζήσουν, έστω και με επαιτεία (που και αυτοί τρέφονται από τους Έλληνες πολίτες) και με περίπου 470.000 μετανάστες μέχρι σήμερα (εν μέρει περαστικούς) που επίσης θέλουν να φάνε. Με τα νέα οικονομικά μέτρα 340.000 επιχειρήσεις έχουν κλείσει (πολλές από τις οποίες είναι ήδη σε κατάσταση πτώχευσης) κάθε τρίτο κατάστημα είναι άδειο και αναζητά μάταια ενοικιαστές, οι άνθρωποι αγοράζουν όσο το δυνατόν λιγότερο, ενώ μισθοί και συντάξεις έχουν μειωθεί κατά περίπου 40%. Κανείς όμως δεν έχει υπολογίσει πόσους φόρους χάνει το κράτος από όλα αυτά ! Από πού πιστεύει το ΔΝΤ ότι θα έρθουν χρήματα στα ταμεία του κράτους; Κανείς δεν μιλάει για αυτά, ενώ παράλληλα η Επιτροπή δεν επέτρεψε τη μείωση των σούπερ μισθών των διευθυντών τραπεζών (8000 έως 21.000 € τον μήνα !!), επειδή έτσι θα διακοπεί δήθεν η τεράστια (!!) ροή επενδυτών προς την Ελλάδα (!!!).
Από τα συνταξιοδοτικά ταμεία, η κυβέρνηση έχει αρπάξει περισσότερα από 70 δισεκατομμύρια και κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς πόσα δισεκατομμύρια από τους ομολογιούχους αποταμιευτές. Από την ελληνική οικονομική κρίση, η Γερμανία (σύμφωνα με δημοσιεύματα του γερμανικού τύπου) κέρδισε περίπου 100 δις ευρώ και οι τράπεζες έχουν πάρει από εμάς τους φτωχούς Έλληνες πάνω από 43 δις €. Έτσι, συνολικά οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν δώσει στους πιστωτές περίπου 250 δισεκατομμύρια €. Αυτά από το σύνολο των 340 δισεκατομμυρίων του χρέους, χωρίς ποτέ να μας έχουν πει ακριβώς, πόσα από αυτά ήρθαν ως χρήμα στη χώρα και πόσα είναι απλές καταχωρήσεις του υπολογιστή ή τόκοι.
Πώς θα μπορεί να επιβιώσει αυτή η χώρα και να εξοφληθούν τα χρέη; ”
(Ως συνημμένα εικόνες των προσφύγων στη Λέσβο).

 

 

 

 

 

 

Κύριοι Βουλευτές, η σωστή ενημέρωσή σας θα οδηγήσει σε καλύτερη και πιο διορατική πολιτική.
Εύχομαι σε εσάς και τις οικογένειές σας ειρηνικά Χριστούγεννα, και καλή υγεία και ευτυχία για το νέο έτος.
Δικός σας Manfred Roese, Διπλ. Οικονομολόγος επιχειρήσεων VDI, VWA, Tannenweg 4, D-57581 Katzwinkel (Sieg)

 

Γειά σου Λίνο,

Εδώ η πρώτη αντίδραση από τη Συμμαχία ’90 / Οι Πράσινοι.

Με τις καλύτερες μου ευχές
Manfred

Από: Κοινοβουλευτική ομάδα [mailto: Info@gruene-bundestag.de]
Απεστάλη: Τρίτη 8 Δεκεμβρίου, 2015 16:05
Προς: IBRManfred.Roese@t-online.de
Θέμα: Μια κραυγή για βοήθεια από την Ελλάδα

Αγαπητέ κύριε Roese,

Ευχαριστώ για το e-mail στους Γενικούς Γραμματείς της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας Katrin Göring-Eckardt και Anton Hofreiter.

Η Ομοσπονδιακή Βουλή ενέκρινε στις 08.19.2015 το τρίτο πρόγραμμα δανείων για τη χορήγηση στήριξης σταθερότητας υπέρ της Ελλάδα, που διαρκεί για τρία χρόνια μέχρι το 2018. Η Βουλή (Bundestag) εξουσιοδοτεί την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για την εγγύηση δανείων προς την Ελλάδα και συμφωνεί με τους όρους που πρέπει να πληρούνται από την Ελλάδα ως αντάλλαγμα. Η Γερμανία εγγυάται μαζί με τα άλλα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ για τα δάνεια που παίρνει Ελλάδα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ). Συνολικά, το πρόγραμμα έχει εύρος μέχρι 86 δισεκατομμύρια €. Η Γερμανία εγγυάται για ένα μερίδιο μέχρι και 23 δις ευρώ.

Οι βουλευτές της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πρασίνων έχουν συμφωνήσει στο πρόγραμμα κατά πλειοψηφία. Το τρίτο πρόγραμμα είναι απαραίτητο, έτσι ώστε η Ελλάδα να παραμένει στο ευρώ και να αποφευχθεί ένα Grexit. Πιστεύουμε ότι αυτό αποτελεί μια σημαντική πρόοδο εν όψει των καταστροφικών διαπραγματεύσεων της [Γερμανικής] ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Κατά τις διαπραγματεύσεις, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε προτείνει την προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ. Οι γερμανικές αυτές διαπραγματεύσεις δεν επικράτησαν. Αυτό είναι καλό για την Ευρώπη, είναι καλό για την Ελλάδα, και είναι επίσης καλό για την ίδια τη Γερμανία.

Υπό τους όρους που πρέπει να πληρούνται, το λεγόμενο Μνημόνιο Κατανόησης (MoU), η Ελλάδα συμφώνησε στις βασικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη δικαιοσύνη και οικονομική ανάπτυξη στην Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά, το ΜΣ έχει μια αρνητική πλευρά, και πολλά σημεία που επιδέχονται κριτική. Λείπει ένα πρόγραμμα επενδύσεων κατά την έννοια του Πράσινου New Deal και έχει μετατοπιστεί για αργότερα η ελάφρυνση του χρέους, ενώ η ανακύκλωση, της αποτυχημένης δημοσιονομικής πολιτικής των τελευταίων ετών, θα συνεχιστεί.

Το 3ο Μνημόνιο στηρίζεται σε μια σαφέστερη ελληνική πρόταση, από ότι συνέβη σε προηγούμενες διαπραγματεύσεις. Το πλαίσιο του μνημονίου είναι ευρύτερο. Η ελληνική κυβέρνηση λαμβάνει περισσότερα περιθώρια επεμβάσεων. Το χαιρετίζουμε αυτό. Παρ ‘όλα αυτά, τα θεσμικά όργανα πρέπει να συμφωνήσουν προηγουμένως σε όλα τα σχετικά μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης, τα οποία σχετίζονται με τους στόχους του Μνημονίου. Η απαίτηση διαβούλευσης και συγκατάθεσης (consult and agree) περιορίζει την εθνική κυριαρχία και την δημοκρατική αρχή λήψης αποφάσεων της ελληνικής πολιτικής.

Ιδιαίτερα δύσκολες διαδικασίες μεταρρύθμισης πετυχαίνουν καλύτερα όταν είναι διαφανείς και συμπεριλαμβάνουν συστηματικά τους πληγόμενους. Η χορήγηση των κονδυλίων οικονομικής ενισχύσεως δεν πρέπει να περιορίζει την αυτοδιάθεση σε μεταρρυθμιστικές διαδικασίες.

Η Ελλάδα με το μνημόνιο δεσμεύεται για την επίτευξη φιλόδοξων δημοσιονομικών στόχων, προκειμένου να εξασφαλίσουν την αποπληρωμή του χρέους για τα επόμενα τρία και πλέον χρόνια. Και μόνο στους υπόλοιπους μήνες του τρέχοντος έτους πρέπει η Ελλάδα να εξοικονομίσει περί τα 2,25 δις επιπλέον από τον κρατικό κορβανά ή να αυξήσει τα έσοδα, προκειμένου να επιτύχει τον συμφωνημένο πρωταρχικό στόχο. Για το σκοπό αυτό προβλέπονται, μεταξύ άλλων, περικοπές στις επικουρικές συντάξεις και αυξήσεις φόρων. Πρόσθετα μέτρα εξοικονόμησης πρέπει να εφαρμοστούν, εάν τα συμφωνηθέντα μέτρα του ΜΣ δεν επαρκέσουν για την επίτευξη των πρωταρχικών στόχων για το 2017 και 2018.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις απαιτήσεις, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν στην ελληνική κυβέρνηση θα παραμείνουν κάποια περιθώρια για τις αναγκαίες επενδύσεις. Η κρίση των τελευταίων μηνών έχει βυθίσει την ελληνική οικονομία, μετά από μια σχετικά θετική προοπτική στα τέλη του περασμένου έτους, εκ νέου σε μια βαθιά ύφεση. Επομένως, και παρά τις κάποιες προοπτικές, θα περάσει η Ελλάδα ξανά σε μια ανακύκλωση της δημοσιονομικής πολιτικής, που τα τελευταία χρόνια συνέβαλε στην αποτυχία της αποτελεσματικής μείωσης του βάρους του χρέους.

Επαναλαμβάνονται έτσι τα λάθη των προηγούμενων προγραμμάτων. Η μονόπλευρη εστίαση στην επίτευξη ενός υψηλού πρωτογενούς πλεονάσματος στον Ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό, ενόψει του επενδυτικού ελλείμματος και της κοινωνικής κατάστασης, οδήγησε σε περαιτέρω μείωση της οικονομικής παραγωγής και, επομένως, αύξησε το ποσοστό του χρέους.

Βλέπουμε τον κίνδυνο ότι οι πρόσθετες περικοπές δαπανών, που πρόκειται να προστεθούν στην περίπτωση αποτυχίας των προβλεπόμενων δημοσιονομικών στόχων, θα ανακυκλώσουν τακτικές, που ενισχύουν εκ νέου την οικονομική ύφεση. Η συνέπεια θα ήταν η διατήρηση της υψηλής ανεργίας και ιδίως της υψηλής ανεργίας των νέων και θα υπάρξουν μειώσεις σε παροχές εφοδίων και προσφορών, ιδίως στον τομέα της υγείας.

Η μεταρρυθμιστική διαδικασία για την οικονομική ανάκαμψη της Ελλάδας θα πρέπει, αντίθετα, να υποστηρίζεται τόσο ευρέως, ώστε η Ελλάδα να μπορεί να εξοφλήσει τα χρέη της βάσει μιας αναπτυσσόμενης οικονομίας. Η δέσμευση για τα πρωτογενή πλεονάσματα δεν πρέπει να επιτυγχάνεται με ημι-αυτόματες περικοπές δαπανών, αλλά θα πρέπει αντ’ αυτού να εξαρτάται από την επίτευξη της απαιτούμενης ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Σε αντίθετη περίπτωση απειλείται η συνέχιση της καθοδικής σπείρας των περικοπών, με μειώσεις, με συρρίκνωση της οικονομίας, με χαμένους στόχους εσόδων και με περαιτέρω περικοπές. Η Ελλάδα πρέπει, επομένως, να χρησιμοποιήσει ένα μεταρρυθμισμένο μέρισμα για επενδύσεις και να εκμεταλλευτεί τις αλλαγές για μεταρρυθμίσεις, αντί να καταβάλει το πρωτογενές πλεόνασμα στους πιστωτές.

Με το πακέτο βοήθειας ο ΕΜΣ παρέχει ασφάλεια φερεγγυότητας στην Ελλάδα για τα επόμενα τρία χρόνια. Η αναδιάρθρωση που εμείς ζητάμε, εξασφαλίζει συνεπώς ένα ακόμα βήμα, δεδομένου ότι τα χρήματα του ΕΜΣ επιτρέπουν στην ελληνική κυβέρνηση την εκπλήρωση των πιστωτικών υποχρεώσεών της προς την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Ωστόσο, δεν είναι ακόμη σαφές κατά πόσον τα τοκοχρεωλύσια θα μειώνονται ή θα μετατίθενται ανάλογα με τα δάνεια του EFSF, ώστε να αποκτήσει έτσι η Ελλάδα τον αναγκαίο αέρα για να αναπνεύσει.
Όσον αφορά τη βιωσιμότητα του χρέους, υπάρχουν από την πλευρά των πιστωτών δύο αντιφατικές αναλύσεις. Πρόκειται για μια απαράδεκτη κατάσταση. Σε αντίθεση με την ανάλυση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ευσεβείς πόθοι, το ΔΝΤ έχει από καιρό επισημάνει ότι χωρίς την αναδιάρθρωση του χρέους η βιωσιμότητά του [του χρέους] δεν είναι δυνατή.

Η Ελλάδα χρειάζεται σαφείς ελαφρύνσεις του χρέους. Οι αναθεωρημένες συστάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) που αποβλέπουν στο να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του χρέους της Ελλάδας και οι οποίες πρόσφατα εντάχθηκαν στην ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη. Είναι λάθος το ότι μια δεσμευτική συμφωνία για την αναγκαία μείωση του χρέους θα πρέπει να αναβληθεί περαιτέρω.

Το ΔΝΤ δεν προβλέπει για τα δάνειά του, ούτε μειώσεις τόκων, ούτε δέχεται περιθώρια αναβολής πληρωμών. Ένα πακέτο χρηματοδοτικής ενίσχυσης, αποκλειστικά ευρωπαϊκό, χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ, θα έδινε επομένως, περισσότερες δυνατότητες για την ελάφρυνση του χρέους. Γι’ αυτό η αναγκαία ελάφρυνση του χρέους θα πρέπει να επιλυθεί χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Η Ευρώπη πρέπει μελλοντικά να λύνει μόνη της τα δικά της προβλήματα. Ο ΕΜΣ διαθέτει τον απαραίτητο όγκο για τη χρηματοδότηση του τρίτου προγράμματος δανείου από αυτόν και μόνο.

Για ένα μεγάλο μέρος του χρέους που κατέχουν οι δημόσιοι πιστωτές της Ελλάδας, οι πληρωμές τόκων θα πρέπει επίσης να σχεδιάζονται ανάλογα με την πραγματική οικονομική απόδοση (τιμαριθμική αναπροσαρμογή του ΑΕΠ). Έτσι σε καιρούς απρόβλεπτων διαταραχών μπορεί να επιτευχθεί μεγαλύτερη ευελιξία στον κρατικό προϋπολογισμό, όταν σε απρόβλεπτη θετική εξέλιξη οι τόκοι διαμορφωθούν υψηλότερα από το αναμενόμενο. Οι πιστωτές γίνονται έτσι συνεργάτες ανάπτυξης για την Ελλάδα, χωρίς συνολικά να χρειάζεται να γίνουν αποσβέσεις των τόκων και των υπηρεσιών.

Η ελληνική οικονομία χρειάζεται επειγόντως επενδύσεις. Γι ‘αυτό μια θεμελιώδης προϋπόθεση είναι, ότι δεν θα αμφισβητηθεί μελλοντικά η θέση της Ελλάδας εντός ευρώ. Επιπλέον, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που συμφωνήθηκαν, θα πρέπει να εφαρμόζονται με συνέπεια, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό, γιατί πρέπει να υπάρχουν χρήματα στο χέρι και να κινητοποιηθούν πρόσθετα κεφάλαια για επενδύσεις.

Το Μνημόνιο αντρέχει στα έσοδα από στην ΕΕ που αφορούν την Ελλάδα κατά την περίοδο προγραμματισμού 2014-2020, καθώς και σε έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις μέσα από το ταμείο ιδιωτικοποιήσεων. Η ΕΚΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους ωστόσο, θεωρούν ότι μέχρι το 2022 οι ιδιωτικοποιήσεις μπορεί να συνεισφέρουν μόνο € 13.900 δις. Έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις μέχρι το ποσό των € 25 δισεκατομμυρίων δεν επιτρέπεται σύμφωνα με το μνημόνιο να διατίθενται για επενδύσεις. Ως εκ τούτου, απαιτείται αφ’ ενός να προβλέπεται και να παρέχεται ταχεία χρηματοδότηση για τις επενδύσεις από πόρους στο πλαίσιο του προγράμματος, καθώς και να δρομολογηθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ειδικά για την Ελλάδα, μια επιπλέον προώθηση των επενδύσεων με την έννοια του Πράσινου New Deal.

Η Ελλάδα θα χρειαστεί περαιτέρω στήριξη από τους Ευρωπαίους εταίρους σε μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη βάση. Ακόμα πιο σημαντική είναι η ανάπτυξη βιώσιμων στρατηγικών και λύσεων, με σταθεροποιητική επίδραση στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Το Μνημόνιο προβλέπει την επείγουσα εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στη φορολογική διοίκηση, το δικαστικό σώμα και την καταπολέμηση της διαφθοράς, που και εμείς ζητήσαμε. Τέλος, στα μέτρα λιτότητας περιλαμβάνονται και οι άνω του μέσου όρου υψηλές αμυντικές δαπάνες του προϋπολογισμού της Ελλάδας. Πρέπει επιπλέον να περικοπούν οι φορολογικές ελαφρύνσεις των εφοπλιστών. Με την εισαγωγή ενός βασικού επιδόματος (Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, ΕΕΕ) εξασφαλίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα ελάχιστο δεδομένο κοινωνικής ασφάλισης. Αυτό θα πρέπει ωστόσο, στον προϋπολογισμό της κοινωνικής ασφάλισης, να χρηματοδοτείται με εξοικονομήσεις από αλλού, που θα αποφασίζονται από την ελληνική κυβέρνηση μαζί με την Παγκόσμια Τράπεζα και δεν θα καθορίζονται από τα θεσμικά όργανα.

Η συμφωνία που προβλέπεται στο μνημόνιο για ένα νέο πρόγραμμα στήριξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της ενεργειακής απόδοσης, θα μπορούσε να θέσει τα θεμέλια για να αξιοποιήσει η Ελλάδα τις τεράστιες δυνατότητες που έχει στους τομείς αυτούς μέσω επιθετικών επενδύσεων. Η ενίσχυση του ανταγωνισμού στις αγορές προϊόντων μπορεί να ανοίξει ευκαιρίες για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

Η σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού τομέα και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέχρι το τέλος του έτους, χρειάζονται επειγόντως εν όψει της οξείας χρηματοπιστωτικής κρίσης για τις ελληνικές επιχειρήσεις και τις νεοσύστατες εταιρείες. Ωστόσο, πρέπει να αποφευχθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η συμμετοχή στα παραπάνω από δημόσια κονδύλια και αντ ‘αυτού να συμμετέχουν πλήρως όσο το δυνατόν περισσότερο οι πιστωτές και οι υπόλοιποι ιδιώτες («bail-in»), χωρίς όμως την χρησιμοποίηση των καταθέσεων.

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει μεγάλες κοινωνικές προκλήσεις, τόσο από την μαζική ανεργία, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, καθώς και από την υψηλή απώλεια εισοδήματος για πολλές οικογένειες. Στο μνημόνιο αναφέρονται μερικά ευπρόσδεκτα κοινωνικά μέτρα. Γι ‘αυτά, όμως, δεν παρέχονται πρόσθετοι πόροι. Ως εκ τούτου, υπάρχει ο φόβος ότι δεν θα μπορούν να υλοποιηθούν όπως έχει προγραμματισθεί, λόγω έλλειψης των απαιτούμενων οικονομικών πόρων. Ένα καλύτερα εξοπλισμένο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο πρέπει να εξασφαλίσει περισσότερους πόρους για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων, διαθέσιμους σε κράτη μέλη με υψηλά ποσοστά ανεργίας των νέων όπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Οι επενδύσεις και τα μέτρα για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων είναι επενδύσεις στο μέλλον, που δεν πρέπει να υποστούν περικοπές. Έχουν ανακοινωθεί επίσης μέτρα που αφορούν τις ομαδικές απολύσεις, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και το δικαίωμα της απεργίας, αλλά ο τελικός σχεδιασμός τους παραμένει εντελώς ανοικτός. Όμως είναι ακριβώς οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που θα πρέπει να επιληφθούν για τις ουσιαστικές διαδικασίες μεταρρύθμισης. Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να υπάρχουν περιορισμοί στις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα πλήττει πρώτα τους πιο αδύναμους, καθώς και τους πρόσφυγες. Από την αρχή του έτους έφτασαν στις ελληνικές ακτές, σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία, 124.000 πρόσφυγες. Ενώ επί του παρόντος, καταφθάνουν πάνω από 1.000 πρόσφυγες ημέρα. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν διαφύγει από τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Στα ελληνικά νησιά, ο αριθμός των αφίξεων έχει αυξηθεί πάνω από πέντε φορές ως πρός το προηγούμενο έτος. Οι νεοφερμένοι πρόσφυγες δεν βρίσκουν να λειτουργούν εγκαταστάσεις υποδοχής. Μια ελληνική ανάληψη της ευθύνης για μια κρατικά οργανωμένη και συντονισμένη παρέμβαση στην κρίση δεν υπάρχει προς το παρόν. Οι ντόπιοι και οι πρόσφυγες έχουν αφεθεί να τα βγάλουν μόνοι τους πέρα με την δημιουργηθείσα κατάσταση.
Πρόσθετες και νέες προκλήσεις, όπως η βοήθεια προς τους πρόσφυγες δεν μπορεί να κατακτηθούν με όλο και λιγότερα χρήματα. Αυτό που απαιτείται, πέρα από το πρόγραμμα που σήμερα συμφωνήθηκε, είναι μια βοήθεια στο κατάλληλο ύψος για την αντιμετώπιση των ανθρωπιστικών προκλήσεων έκτακτης ανάγκης. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πρέπει σε επίπεδο ΕΕ, να πιέσει με επιμονή για μια αποτελεσματική υποστήριξη της Ελλάδας στη στέγαση και τη φροντίδα των προσφύγων και για μια σημαντική αύξηση των πιστώσεων στις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις για τη διαμόρφωση του προϋπολογισμού της ΕΕ. Επιπλέον, πρέπει στο πλαίσιο του προγράμματος έκτακτης ανάγκης, να επέμβει για τη μετεγκατάσταση μιας αυξημένης ροής προσφύγων σε επίπεδο ΕΕ. Σε αντάλλαγμα, θα πρέπει να επέμβει προς την ελληνική κυβέρνηση, ώστε να τηρεί τις υποχρεώσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν ασχολείται με πρόσφυγες, δηλαδή κυρίως σε τοπικό επίπεδο, να φροντίσει για μια ανθρωπιστική πρώτη υποδοχή τους.

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει καταστρατηγήσει με τη συμπεριφορά της και τη διαπραγματευτική στρατηγική της, στην ουσιαστική φάση των διαπραγματεύσεων, τον Ιούλιο του 2015, τη συνοχή στην Ευρώπη και στη ζώνη του ευρώ. Με αυτή τη διαπραγματευτική θέση υψηλού κινδύνου για μια ελληνική έξοδο από το ευρώ, ο υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε, σε συμφωνία με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και τον Αντιπρόεδρο καγκελαρίας Gabriel, έχει τσεκουρώσει τις βασικές αξίες της ΕΕ και περάτωσε την επί δεκαετίες υπάρχουσα φιλο-ευρωπαϊκή συναίνεση των κομμάτων στη Γερμανία μέσα σε λίγες ημέρες.
Αυτή η ιστορική μεταστροφή της ομοσπονδιακής κυβέρνησης θέτει σε κίνδυνο και αποκηρύσσει την Ευρώπη, 25 χρόνια μετά την επανένωση της Γερμανίας, καθώς και τον λόγο της Ευρωπαϊκής ύπαρξης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι μια ευρωπαϊκή Γερμανία πρέπει να παραμείνει ο στόχος και όχι μια Γερμανική Ευρώπη. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν πρέπει να καθορίζει την ευρωπαϊκή πολιτική κρίσης, μέσα από καθαρά εγχώρια πολιτικά συμφέροντα, αλλά να στραφεί, με την ευθύνη που έχει ως εκπρόσωπος του μεγαλύτερου κράτους μέλους της ΕΕ, στην επιστροφή στη σαφή Γερμανική φιλοευρωπαϊκή συναίνεση. Θα πρέπει να προωθήσει κοινές φιλοευρωπαϊκές λύσεις αντί να τις μπλοκάρει.

Η Ευρώπη βασίζεται στην αλληλεγγύη, την αμοιβαία κατανόηση και τη βούληση για την επίτευξη βιώσιμων συμβιβασμών στις διαπραγματεύσεις με όλες τις πλευρές σε μια δίκαιη και διαφανή διαδικασία. Η ευρωπαϊκή κοινή αντίληψη ζει, με το εθνικό συμφέρον να υποτάσσεται στα συμφέροντα της Ευρώπης. Με τη σκληρή αντιπαράθεση των διαπραγματεύσεων για την Ελλάδα, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν έχει ανταποκριθεί επί των αρχών αυτών και ως εκ τούτου ούτε στις ευρωπαϊκές πολιτικές ευθύνες της, ως το μεγαλύτερο κράτος μέλος της ΕΕ. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυτόν τον τρόπο οι ευρωπαίοι εταίροι. Ακόμα περισσότερο όταν έτσι έχει βρεθεί σε αντίθεση με τους σημαντικότερους εταίρους της, την Γαλλία, την Ιταλία και τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Η ελληνική κρίση είναι μια σαφής ένδειξη ότι η ΕΕ χρειάζεται επειγόντως περαιτέρω μεταρρυθμίσεις. Η ΕΕ χρειάζεται περισσότερες ευρωπαϊκές αρμοδιότητες και κυρίως περισσότερη ευρωπαϊκή δημοκρατία. Γιατί το management άμεσης αντιμετώπισης της κρίσης κυριαρχείται από τις παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης, ενώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ως η καρδιά της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, δεν διαδραματίζει κανένα ρόλο. Την ίδια στιγμή, οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν βιώσει μια άνευ προηγουμένου ρητορική αναδόμιση των εθνικών ευρωπαϊκών συζητήσεων.

Η Ευρώπη δεν είναι μια μάχη εθνών. Η Ευρώπη είναι κάτι περισσότερο από ένας απλός σύνδεσμος και μια κοινή οικονομική και νομισματική περιοχή. Η Ευρώπη είναι μια κοινότητα αξιών. Και η εμβάθυνση της ΕΕ και της κοινής οικονομικής και νομισματικής ένωσης της, είναι κυρίως μια ολοκλήρωση του έργου δημοκρατίας και ενσωμάτωσης. Η κρίση πρέπει επιτέλους να αντιμετωπιστεί με μια στρατηγική της δημοκρατικής ολοκλήρωσης. Και γι’ αυτό θα πρέπει η ΕΕ να είναι μια πραγματική οικονομική και νομισματική ένωση των 28 κρατών μελών, με περισσότερες ευρωπαϊκές αρμοδιότητες και περισσότερη ευρωπαϊκή δημοκρατία.

Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Caroline Ilawa, Υπηρεσία πληροφοριών της κοινοβουλευτικής ομάδας

Κοινοβουλευτική Ομάδα της Συμμαχίας 90 / Οι Πράσινοι
11011 Βερολίνο

Περισσότερες πληροφορίες: www.gruene-bundestag.de