Ατυχήματα.

14 Ιούλ 2016 από lk

Ατυχήματα.

Είναι απίστευτο πόσα παιδιά μας χάνουν τη ζωή τους από τροχαία τα τελευταία χρόνια.  Για τους νέους αυτούς χάνονται τα πάντα, από μια ανοησία δική τους ή κάποιου άλλου οδηγού.  Χάνονται οι έρωτες, τα βράδια με τις  παρέες, τα μπάνια, το ψάρεμα, ο γάμος, τα παιδιά, τα εγγόνια, η ικανοποίηση από μια εποικοδομητική ζωή και άλλα πολλά, ενώ πότισαν με απόγνωση και λύπη για μια ζωή, την αγαπημένη τους σύντροφο και τους γονείς τους.  Γιατί όλα αυτά;

Δεν είναι λίγα τα «φτιαγμένα» μηχανάκια, που με οδηγίες ημιμαθών φίλων, από στόμα σε στόμα,  δήθεν βελτιώνονται, με μόνο σκοπό την μέγιστη τελική ταχύτητα, χωρίς να γνωρίζουν οι επεμβαίνοντες τις παράλληλες συνέπειες.  Τοποθετούν π.χ. στενά λάστιχα και πολύ υψηλότερη πίεση από τις προδιαγραφές, για να τρέχει λίγο περισσότερο.  Δεν ξέρουν ότι έτσι το κράτημα στη στροφή χάνεται και το γλίστρημα γίνεται εντελώς απρόβλεπτα, χωρίς να τους αφήνει περιθώριο αντίδρασης.

Το ίδιο συμβαίνει σε όσα αυτοκίνητα τοποθετούνται πολύ φαρδιά ελαστικά χαμηλού προφίλ.  Αυτά όντως κρατάνε καλύτερα στις στροφές, αλλά όταν ξεπεραστεί το όριό τους, χάνουν απότομα την πρόσφυση, χωρίς να δίνουν πια στον οδηγό τη δυνατότητα διόρθωσης.  Αυτός και είναι ο λόγος που στους αγώνες Formula, οι οδηγοί, παρότι είναι οι καλύτεροι του Κόσμου, δεν καταφέρνουν να «μαζέψουν» το όχημά τους, αν τυχόν  τους φύγει σε στροφή, σε αντίθεση με τους ραλίστες, που λόγω στενότερων ελαστικών εύκολα … «πάνε με τις πάντες».

Πριν μερικά χρόνια ο αδελφός ενός νεαρού συνεργάτη μου σκοτώθηκε στην Αθήνα με το μηχανάκι του.  Κατεβαίνοντας στην Πειραιώς έκανε σούζες, γλίστρησε και έπεσε στα δεξιά του, ακριβώς μπροστά από τον διπλό άξονα μιας νταλίκας που τον έκανε κομμάτια.

Αναρωτιέμαι από τότε,  γιατί άραγε οι νέοι μας να διακινδυνεύουν τα πάντα για μια σαχλαμάρα, που κανείς, μα κανείς δεν θαυμάζει.  Οι γύρω οδηγοί, όταν τους βλέπουν λένε … «κοίτα τον μα…κα.»  Οι περαστικοί λένε … «δες τι κάνει ο ηλίθιος».  Οι κοπέλες, που ίσως αυτές να θέλει να εντυπωσιάσει, αλλά και που μόνο αυτά τα κόλπα δεν θαυμάζουν, λένε … «ωραίο παιδί, αλλά μοιάζει ανεύθυνος και χαζούλης». Και αν τα βρουν μαζί του, τότε αποδέχονται τις … «επιδόσεις» του με το μηχανάκι, απλά ως αναγκαίο κακό.  Ποτέ δεν τις θαυμάζουν.  Έτσι δεν είναι  δεσποινίδες;

Όσο για την παρέα, στην οποία θέλει να κάνει τον σπουδαίο, τον κατατάσσει στους γραφικούς, στα «βλήματα» που τους διασκεδάζουν, αλλά δεν τους αποδέχονται από  αυτά και μόνο ως αρχηγικούς.  Μόνο κάποιος με την ίδια χαζή νοοτροπία μπορεί να εντυπωσιαστεί και να προσπαθήσει να τον ανταγωνιστεί στις σούζες ή σε άλλα τέτοια μέσα σε δρόμους, όπου κυκλοφορούν πολλοί και διάφοροι επικίνδυνοι οδηγοί.  Γιατί κανείς οδηγός δεν δίνει προσοχή σε αυτούς τους χαζοχαρούμενους πιτσιρικάδες , που άλλη δουλειά δεν έχουν από το να κάνουν δήθεν μαγκιές.

Άλλα απασχολούν τους συχνά επικίνδυνους οδηγούς.  Ο ένας σκέφτεται τα χρέη του και είναι αφηρημένος, η άλλη τηλεφωνάει εδώ και 5 χιλιόμετρα με τη φίλη της και μόνο γύρω  της δεν βλέπει, άλλοι κρατούν με ένα χέρι το κινητό, πίνοντας ταυτόχρονα φραπέ και προσέχοντας κυρίως όχι τόσο τον δρόμο, όσο το να μην τους χυθεί ο καφές.  Ένας άλλος είναι υπερήλικας και αγωνίζεται απελπισμένα να συγκεντρωθεί στην οδήγηση, άσε που δεν βλέπει καθόλου καλά, ενώ οι αντιδράσεις του μετριούνται όχι σε δέκατα δευτερολέπτου, αλλά σε ολόκληρα λεπτά της ώρας.  Το βράδυ (συχνά και μεσημεριάτικα) δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν πιεί τα ποτά  τους και είναι σε κέφια.  Άλλοι πάλι δεν πέρασαν εξετάσεις για το δίπλωμα οδήγησης, αλλά το … αγόρασαν και έχουν μεσάνυχτα για όλα !

Και μέσα σε όλους αυτούς τους αφηρημένους τρέχει σαν παλαβός ο νεαρός για να ευχαριστηθεί με τα κολπάκια του, μέχρι βέβαια την μοιραία στιγμή.  Το μετά συνεχίζεται στα νοσοκομεία, με σπασμένα πόδια και χέρια και πολύμηνη νοσηλεία ή με σπασμένο κεφάλι στο νεκροταφείο.  Αξίζει ένα τόσο τραγικό κόστος για μια στιγμιαία μαγκιά;

Αλλά και με τα αυτοκίνητα υπάρχει άγνοια.  Πολλοί μοιάζει να πιστεύουν, ότι αν πλησιάσουν το προηγούμενο αυτοκίνητο στο ένα μέτρο, θα φτάσουν γρηγορότερα στον προορισμό τους. Η αλήθεια είναι ότι δεν κερδίζουν ούτε δέκατα δευτερολέπτων, ενώ αν με καμιά 60 χλμ/ώρα ο μπροστινός φρενάρει ξαφνικά, η σύγκρουση είναι αρκετά πιθανή, αλλά γίνεται αναπόφευκτη αν ο μπροστινός τρακάρει.  Γι’ αυτό άλλωστε ακούμε για εμπλοκή πολλών αυτοκινήτων σε ατυχήματα αυτοκινητόδρομων.

Με τη βιασύνη δεν κερδίζεις παρά ελάχιστα, ακόμα και σε ταξίδι αρκετών χιλιομέτρων.  Αξίζει να χρονομετρήσετε πόσο ακριβώς χρειάζεστε για μια μετακίνησή σας προς κάποιον συνήθη προορισμό σας και την επόμενη φορά να ξαναμετρήσετε πηγαίνοντας  στο ίδιο μέρος με πολύ χαλαρή και ήρεμη οδήγηση.  Θα μείνετε εντυπωσιασμένοι διαπιστώνοντας ότι η διαφορά χρόνου είναι ελάχιστη, αλλά εντυπωσιακότερο θα είναι το πόσο πιο ξεκούραστοι θα φτάσετε στον προορισμό σας.

Μέσα στην πόλη, η κίνηση με χαμηλή ταχύτητα είναι εξ’ ίσου σημαντική, αφού είναι απλά ζήτημα τύχης η πιθανότητα να ξεφύγει ένα παιδάκι από την προσοχή της μάνας του, να ξεπροβάλει κάποιος απρόσεκτος πίσω από ένα σταματημένο λεωφορείο ή να βρεθεί μπροστά σας ένας αφηρημένος υπερήλικας, με τσάντες από το Σουπερμάρκετ.  Κι’ όμως όλοι είναι πάντα βιαστικοί και ας μην υπάρχει λόγος.

Οι περισσότεροι οδηγοί, όταν μιλάνε με τον συνοδηγό τους, γυρίζουν και τον κοιτούν στα μάτια, για να διαπιστώσουν αν αποδέχεται όσα του λένε.  Όμως ένα αυτοκίνητο που κινείται με 100 χλμ/ώρα διανύει σε ένα δευτερόλεπτο 30 μέτρα, ενώ από τη στιγμή που θα αντιληφθεί ο οδηγός το ξαφνικό εμπόδιο μέχρις ότου σταθεί χρειάζονται άλλα 20 περίπου μέτρα.  Είναι απόλυτα κατανοητή η δυσκολία αλλαγής της συνήθειάς μας αυτής, αλλά πρέπει να θεωρηθεί απολύτως αναγκαία, ώστε να αξίζει η προσπάθεια, αφού τελικά όλα συνηθίζονται, αρκεί να το αποφασίσουμε.

Τέλος μην ξεχνάτε να ελέγχετε τακτικά τον αέρα στα ελαστικά του οχήματός σας.  Με λάθος πίεση ελαστικών ακόμα και το καλύτερο λάστιχο αποδίδει λιγότερο από ένα χειρότερο, που όμως έχει τη σωστή του πίεση.  Και η λανθασμένη πίεση δεν εξαρτάται μόνο από την απώλεια αέρα, αλλά και από τις εποχές του έτους.  Το χειμώνα μειώνεται η πίεση που είχαμε ελέγξει το καλοκαίρι και το καλοκαίρι αυξάνεται η πίεση που ελέγξαμε μια κρύα μέρα.  Ακόμα χειρότερο είναι να έχει ένα ελαστικό διαφορετική πίεση από το αντίστοιχο άλλο, αφού έτσι η διαφορά στο κράτημα σε στροφές ή φρεναρίσματα, εύκολα ξεγελάει τον οδηγό.

Πρέπει δυστυχώς να καταλάβουμε ότι ζούμε σε μια κοινωνία της ρεμούλας και της ανευθυνότητας.  Σε μια κοινωνία που δεν ξέρει τι κάνει, όπου δεν τηρούνται οι κανόνες ασφάλειας, ώστε συχνά να οδηγούμαστε στο ατύχημα ή στον θάνατο και στην οποία μόνο με τη δική μας προσπάθεια μπορούμε να επιβιώσουμε.

Με γονείς που επιτρέπουν στα παιδιά τους να οδηγούν χωρίς κράνος και να κινούνται τη νύχτα με ένα μηχανάκι χωρίς φώτα, αντί να του πουν … «δεν θα το πάρεις αν δεν φτιάξεις τα φώτα» (δεκάρες κοστίζει μια λάμπα) ή «δεν θα το καβαλήσεις χωρίς κράνος» ή «ξέχασε το μηχανάκι αν δεν πάρεις πρώτα δίπλωμα» οι κίνδυνοι είναι αυξημένοι.  Αλλά ποιοι γονείς;  Αυτοί που δίνουν το κακό παράδειγμα στα ίδια τους τα παιδιά, κινούμενοι χωρίς κράνος, τρέχοντας σαν τρελοί ή ξεπερνώντας σε στροφές χωρίς να βλέπουν τι έρχεται;  Αυτοί που αγοράζουν στα παιδιά τους ένα ποδήλατο ή ένα μηχανάκι, δεν κάνουν τον κόπο να τα ενγημερώσουν πηγαίνοντας μαζί τους στις πρώτες … εξορμήσεις τους, αλλά τα αμολούν σε δρόμους με τους προαναφερθέντες οδηγούς, για να μάθουν από το εκάστοτε πάθημα τον επιβεβλημένο τρόπο οδήγησης.

Ζούμε σε ένα κράτος, όπου αλλοπρόσαλλες σημάνσεις και κακοτεχνίες στους δρόμους εξυπηρετούν απλά τα συμφέροντα ανεύθυνων, διαπλεκόμενων εργολάβων.

Γι’ αυτό και δυο επισημάνσεις προς το Ελληνικό Δημόσιο:  Μην τοποθετείτε ανούσιες πινακίδες περιορισμού ταχύτητας. Π.χ. 40 χλμ/ώρα εκεί που ο δρόμος επιτρέπει άνετα 90.  Γίνεστε αναξιόπιστοι με αποτέλεσμα να αγνοούν οι οδηγοί τις υποδείξεις, ακόμα και εκεί που είναι σωστές.  Άσε που συχνά ο υπερβολικά χαμηλός περιορισμός ταχύτητας εξυπηρετεί ένα μόνο στόχο:  την εύκολη είσπραξη προστίμων.

Η δεύτερη επισήμανση αφορά τις προστατευτικές μπάρες.  Πανευρωπαϊκά πρέπει η αρχή τους να εισχωρεί στο έδαφος, για να μην κτυπήσει επάνω τους ένα όχημα.  Κι’ όμως οι αρμόδιοι ελεγκτές παραβλέπουν αυτές τις προδιαγραφές προς διευκόλυνση των εργολάβων και μείωση του κόστους.  Τραγικά ατυχήματα είναι το αποτέλεσμα, και ας αποδίδονται τελικά από την Τροχαία στην υπερβολική ταχύτητα.

Φίλοι μου συνέλθετε !  Η ζωή είναι πιο πολύτιμη από όλα τα λεφτά και τα καλά του Κόσμου.  Μην την σπαταλάτε για το τίποτα. Ούτε τη δική σας, ούτε και αυτή κάποιου άλλου, που δεν σας χρωστάει τίποτα.

Λίνος Κουντουράς  [Πραγματογνώμων για ατυχήματα επί 27 χρόνια]