Ηλεκτροκίνηση.

26 Μαρ 2020 από lk

Ηλεκτρικά τα μελλοντικά αυτοκίνητα.

Ηλεκτρικά θα είναι τα αυτοκίνητά μας μετά από λίγα χρόνια. Σε αυτό δεν χωράει αμφιβολία. Οι επιπτώσεις από την συσσώρευση διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στην ατμόσφαιρα είναι τέτοια που θα αναγκάσει τις κυβερνήσεις να περιορίσουν τις εκπομπές του όσο και όπου γίνεται. Όμως υπάρχουν και πηγές παραγωγής CO2 που δεν επιδέχονται περιορισμούς, όπως πχ τα αεροπλάνα, κι ας είναι τεράστιες οι ποσότητες που ειδικά αυτά εκπέμπουν στην ατμόσφαιρα. Γιατί αν θέλουμε να διατηρήσουμε την χωρητικότητα και την ταχύτητά που έχουν τα αεροπλάνα σήμερα, άλλη λύση δεν προσφέρεται από τις τουρμπίνες υγρών καυσίμων.

Οι μόνοι περιορισμοί επομένως που μας μένουν είναι οι καυστήρες θέρμανσης και τα αυτοκίνητα. Και για τις δύο περιπτώσεις οι λύσεις είναι δεδομένες για κάποιες λίγες χώρες, όπως πχ η Γερμανία, που προωθεί έντονα την ηλεκτροκίνηση και χρησιμοποιεί εδώ και δεκαετίες την “πράσινη” θέρμανση.

Με αυτήν το 1/4 της ενέργειας θέρμανσης προέρχεται από την ανακύκλωση των αέριων καύσης αποβλήτων ή από τη διαδικασία διύλισης αργού πετρελαίου, όπου παράγονται εξαιρετικά μεγάλες ποσότητες θερμότητας. Αυτές αποθηκεύονται και διοχετεύονται σε σωλήνες στις γύρω περιοχές για τη θέρμανση των σπιτιών, ενώ παλαιότερα χανόταν στην ατμόσφαιρα.

Διυλιστήρια έχουμε και εμείς, όμως η θερμότητα που εκλύεται χάνεται στον αέρα χωρίς μέχρι τώρα να ληφθούν μέτρα αξιοποίησής της. Περιμένουμε και πάλι ως γνωστόν όλους τους άλλους, πριν τρέξουμε μετά τελευταίοι και καταϊδρωμένοι να προλάβουμε τις εξελίξεις.

Για την ηλεκτροκίνηση πρέπει κατ’ αρχήν να καταλάβουμε ότι απαιτείται η απόλυτη διαφοροποίηση μας σε πολλά, όπως :

Η κατασκευή εντελώς διαφορετικών αυτοκινήτων από τα σημερινά. Ελαφρά δηλαδή μικρά οχήματα πόλης, με χρήση πολυεστέρα ή πλαστικού αντί μετάλλων, που στις μακρινές διαδρομές θα μετακινούνται με το τρένο, με δυνατότητες εύκολης επιβίβασης και χωρίς μεγάλες αναμονές στους Σταθμούς. Στη Γερμανία αυτό συμβαίνει, ενώ σε εμάς τα τρένα και οι Σταθμοί βρίσκονται ακόμα λίγο μετά τον … μεσαίωνα.
Μια νοοτροπία των οδηγών διαφορετική από την σημερινή, αφού πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να λειτουργούν πλέον όπως παλιά, αγοράζοντας το μεγαλύτερο δυνατόν αυτοκίνητο για να εντυπωσιάσουν τον γείτονα. Στο εξής οι μετακινήσεις τους εντός πόλης θα απαιτούν ένα άλλου είδους και μεγέθους αυτοκίνητο από αυτά που είναι κατάλληλα για ένα ταξίδι.
Στη νοοτροπία του Κράτους, που πριν από όλα πρέπει να φροντίσει για ένα τεράστιο δίκτυο σημείων φόρτισης μπαταριών, μέσα από ιδιωτικές πρωτοβουλίες που θα επιδοτούνται και θα διευκολύνονται. Σήμερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Μέχρι και 5 μήνες απαιτούνται για την έκδοση άδειας σταθμού φόρτισης, ενώ στη διαδικασία εμπλέκονται 4 διαφορετικές υπηρεσίες. (βλέπε Δ. Μιχαρικόπουλος). Άσε που το Υπ. Οικονομικών καθυστερεί από το 2014 (!!!) τους κωδικούς για υπηρεσίες φόρτισης !
Το κόστος των μπαταριών δεν μπορεί να επιβαρύνει την τιμή του οχήματος, που έτσι διπλασιάζεται, αλλά πρέπει αυτές να χορηγούνται ως leasing.
Τα νέα ηλεκτροκίνητα πόλης θα πρέπει να περιλαμβάνουν στην κατασκευή τους απαραιτήτως φωτοβολταϊκά πάνελ. Έτσι θα διευκολύνεται η αυτόματη φόρτισή τους την ημέρα, όσο θα σταθμεύουν, ενώ σε περίπτωση που θα “μείνουν” από μπαταρία, θα αρκεί να αφεθούν για κάποιες ώρες εκεί όπου θα βρίσκονται, ώστε να υπάρχει λίγο μετά η δυνατότητα μετακίνησής τους.
Το ιδανικό βέβαια ηλεκτρικό αυτοκίνητο ΙΧ θα πρέπει να είναι κατάλληλο και για μακρύτερα ταξίδια, οπότε παράλληλα με τις μπαταρίες πρέπει να έχει και ρυμουλκούμενο με ηλεκτροπαραγωγό ζεύγος για τα μακρινά ταξίδια.

Κάποιες διαφορετικές εξελίξεις συζητούνται τώρα σε Ευρώπη, Αμερική, Κίνα κλπ. όπως οι κυψέλες υδρογόνου, που προσφέρουν μια δυνατότητα φόρτισης μπαταριών μέσα από το ίδιο το αυτοκίνητο, με το υδρογόνο ως εναλλακτικό καύσιμο. Το πρόβλημα σε αυτή την λύση έγκειται στην πολυπλοκότητα φόρτισης και αποθήκευσης του υδρογόνου, που ως το ελαφρύτερο αέριο του περιοδικού συστήματος δύσκολα συμπιέζεται. Μια άλλη εντελώς διαφορετική λύση είναι τα εναλλακτικά καύσιμα βιομάζας, Aqua Fuel κλπ.

Σε όλα αυτά εμείς ως κράτος, τρέχουμε όπως πάντα πίσω από τις εξελίξεις επειδή για κάποιους, το δημόσιος υπάλληλος σημαίνει, αρπάζω μια καρέκλα με μέσον, εξασφαλίζω την μονιμότητα βρέξει – χιονίσει και μετά προσπαθώ να δυσκολέψω όσο γίνεται τον πολίτη, για να μη μας πολυσκοτίζει ή μήπως και έτσι εξασφαλίσουμε και κάτι παραπάνω. Όχι όλοι βέβαια, κάποιοι ελάχιστοι ή λίγο παραπάνω ! Έτσι αντί να προσπαθήσουμε να διευκολύνουμε τη διάδοση των ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων, τα οποία σήμερα, λόγω της ελαφρότητάς τους, μας δίνουν και ευκαιρίες κατασκευής τους εδώ, που δεν υπάρχουν για τα βαριά μεταλλικά κλασικά οχήματα, εμείς δυσκολεύουμε τα πάντα όσο γίνεται και ας πάει και το παλιάμπελο !

Όμως εμφανίστηκε πρόσφατα και εντελώς ξαφνικά, μια νέα εξέλιξη που θα μπορούσε να διευκολύνει την ηλεκτροκίνηση με οχήματα σημερινής κατασκευής, ώστε να μην τα πολεμούν οι κατασκευαστές, που φοβούνται μήπως οι επενδύσεις τους σε πρέσες και σειρές παραγωγής μεταλλικών κατασκευών πάνε χαμένες:

Η Samsung δηλαδή ανέπτυξε μια μπαταρία στερεού τύπου, διάρκειας ζωής τουλάχιστον 800.000 χιλιομέτρων, με ανόδια άργυρου-άνθρακα μικρού πάχους και μισό μέγεθος από μια αντίστοιχη μπαταρία ανοδίων ιόντων λιθίου-μετάλλου. Επεκτείνεται έτσι η ζωή της μπαταρίας και προσφέρει αυτονομία 800 χιλιομέτρων ανά φόρτιση, με την απόδοσή της μπαταρίας να παραμένει ίδια ακόμη και μετά από 1.000 κύκλους φόρτισης, με μόνο αρνητικό σημείο το κόστος του άργυρου (ασήμι) που είναι υψηλότερο από αυτό του λιθίου.

Και ας μην ξεχνάμε ότι ενώ κάθε νέα εξέλιξη ξεκινάει με τα παλιά δεδομένα, τελικά ξεφεύγει εντελώς από όσα μέχρι τότε γνωρίζαμε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα οχήματα την εποχή που οι κινητήρες αντικατέστησαν τα άλογα. Κατασκευάζονταν για ένα διάστημα σαν άμαξες και μόνο σταδιακά εκτοπίστηκαν από νέου είδους κατασκευές, για φτάσουν μετά από πολλά χρόνια στα σημερινής μορφής ΙΧ.