Η Παραγωγικότητα.

4 Δεκ 2013 από lk

Η Παραγωγικότητα.

Να αυξηθεί η παραγωγικότητα απαιτεί η Τρό-κτ-ϊκα και η κα Μέρκελ. Πιστεύουν ότι ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται αν μειωθούν οι μισθοί και τα μεροκάματα.

Εγώ πάλι πιστεύω ότι αντιθέτως οι καλύτερες αποδοχές και μάλιστα με πριμοδότηση της αποδοτικότητας του κάθε εργαζόμενου, οδηγεί στην αύξηση της παραγωγικότητας, που δεν είναι άλλο από το παραγόμενο έργο ανά μονάδα χρόνου. Πχ. τρία ζευγάρια παπούτσια την ώρα για έναν εργάτη ή για έναν εφοριακό 10 ελέγχους δηλώσεων την ώρα. Πέραν του εργαζόμενου όμως είναι απαραίτητο και το Κράτος να συμβάλει αποτελεσματικά στο θέμα αυτό, μειώνοντας παντού τους χαμένους χρόνους των εργαζόμενων πολιτών του.

Το δικό μας κράτος κάνει ακριβώς τα αντίθετα. Ας δούμε λοιπόν πόσο μας βοηθάει στην αύξησή της παραγωγικότητάς μας.

Τρέχουμε και στην Αγροτική Τράπεζα, την πρώην και νυν Πειραιώς. Το υποκατάστημα της περιοχής μας εξυγιάνθηκε λίγο μετά την εξαγορά της και οι υπάλληλοι μειώθηκαν σημαντικά. Έτσι από τρεις ταμίες έμεινε μόνο ένας, με αποτέλεσμα να αυξηθούν απαράδεκτα πολύ οι χρόνοι αναμονής. Περιμένουμε τώρα πλέον πάνω από τον μέσο όρο των 70 λεπτών που αναφέρονται στα χαρτάκια προτεραιότητας. Και αυτό για 5 λογαριασμούς περίπου ανά μήνα, όπως ΟΤΕ, ΔΕΗ, δόσεις εφορίας, κλπ. [Άλλοι χρόνοι αναμονής: Πειραιώς 55 λεπτά, Εθνική 51 λεπτά. Απίθανες προσπάθειες του Κράτους για την αύξηση της παραγωγικότητας, δεν νομίζετε;].
Για τέταρτη φορά πήγα από τη Νέα Χαλκηδόνα στο Κέντρο της Αθήνας στο Ταμείο μου για ένα θέμα μου που χρονίζει εδώ και 9 μήνες. Το ΤΣΜΕΔΕ ανήκει πλέον στον ΕΟΠΥ και με την αλλαγή αυτή και το μνημόνιο οι υπάλληλοι μειώθηκαν σημαντικά. Έτσι περίμενα στην ουρά από τις 11.10 πμ έως τις 4 παρά τέταρτο. Δηλαδή 4,5 ώρες. Παρά ταύτα το πρόβλημά μου παρέμεινε άλυτο και πρέπει να ξαναπάω. [άδικα χαμένος παραγωγικός χρόνος εργασίας].
Στη συνέχεια πήγα στο νοσοκομείο της περιοχής μας, όπως πήγαινα πάντοτε και όπου είχα συγκεκριμένο ραντεβού για τα μάτια μου (Παπάδες στα Πατήσια) και το βρήκα κλειστό. «Το έκλεισε ο Γεωργιάδης και τα ραντεβού δεν ισχύουν πια. Να πας σε άλλο.» μου είπαν πχ στην Παμμακάριστο. Ξεκίνησα λοιπόν για εκεί, αλλά έφτασα ήδη πολύ αργά και έπρεπε να ξαναπάω πρωί – πρωί. Την επομένη ξανά εκεί. Όμως εκεί μου έκλεισαν μόνο ένα ραντεβού, με τους γιατρούς, μετά από 2,5 μήνες. Συνολικά δηλαδή ο έλεγχος του γλαυκώματος, αντί για μετά από έναν μήνα, θα γίνει λόγω Γεωργιάδη μετά από 4. [Όσο για τις χαμένες παραγωγικές ώρες εργασίας, αυτά είναι για τους Ευρωπαίους, όχι για μας.]
Ήρθε και ένας φίλος από τη Μυτιλήνη, με συγκεκριμένο ραντεβού από το εκεί νοσοκομείο για το Ιπποκράτειο των Αθηνών. Τον πήραμε από το αεροδρόμιο και φτάσαμε στο Νοσοκομείο στις 4 μμ. Εκεί μας έδωσαν αριθμό προτεραιότητας 36, στο οποίο αναγράφονταν ως μέσος χρόνος αναμονής 5 ώρες και 5 λεπτά. Μία κυρία δίπλα μας είπε ότι είχε έρθει στις 12 και 10 μμ, είχε τον αριθμό 23 και από εκείνη την ώρα ως τις 6 μμ που μιλούσαμε είχαν περάσει μόνο 3 νούμερα (18 έως και 21). Τελικά εμείς τελειώσαμε στις 8 και 45 μμ, οπότε και μεταφέρθηκε ο ασθενής μας σε κρεβάτι. Έτσι οι απαραίτητες εξετάσεις θα έπρεπε να γίνουν την επομένη ημέρα. [τρεις λοιπόν άνθρωποι έχασαν και πάλι παραγωγικές ώρες εργασίας].
Στο Ιπποκράτειο
Αγόρασα ένα το αυτοκίνητο με χαμηλές εκπομπές ρύπων, που εδώ και μήνες άκουγα στην TV ότι επιτρέπεται να κυκλοφορεί ελεύθερα στον δακτύλιο. Ρώτησα και μου είπαν ότι δεν αρκεί η αναφορά στην άδεια κυκλοφορίας των εκπομπών, αλλά πρέπει να πάρω και το αντίστοιχο αυτοκόλλητο από την τροχαία. Πήγα λοιπόν στην πλησιέστερη Τροχαία, όπου έμαθα ότι πρέπει να αποτανθώ στα κεντρικά. Έφυγα λοιπόν από τη Νέα Χαλκηδόνα και πήγα στο Σταθμό Λαρίσης, όπου και τα κεντρικά της Τροχαίας. Εκεί έμαθα ότι πρέπει να αποτανθώ στο Υπουργείο Περιβάλλοντος στη Μεσογείων. Πήγα λοιπόν και εκεί, όπου με πληροφόρησαν πως πρέπει να ψάξω στο Internet για να βρω το απαραίτητο αυτοκόλλητο. Γύρισα λοιπόν στο σπίτι κατάκοπος και την επομένη, μετά από πολλές αναζητήσεις στο Site το ανακάλυψα και το τύπωσα, αναζητώντας τρόπο για να το κολλήσω στο παρμπρίζ, αφού ο εκτυπωτής μου δεν τυπώνει αυτοκόλλητα. [Χαμένος παραγωγικός χρόνος εργασίας χωρίς λόγο. Ερώτηση: Δεν θα μπορούσαν στο Υπουργείο Μεταφορών να δίνουν μαζί με τους αριθμούς κυκλοφορίας το σχετικό αυτοκόλλητο, προωθώντας έτσι και την οικολογική συνείδηση του πολίτη; Αλλά τι να τους πει κανείς όταν αντί για την γνωστή Άδεια Κυκλοφορίας μου έδωσαν μια εκτύπωση των στοιχείων του οχήματος σε ένα φύλο χαρτί, λόγω έλλειψης του σχετικού εντύπου].
Έπρεπε να πάμε και στις υπηρεσίες για μια γονική παροχή. Πήγαμε λοιπόν στον συμβολαιογράφο, μας είπε τι χρειάζεται, συλλέξαμε όλα τα απαιτούμενα, ξαναπήγαμε εκεί, του τα δώσαμε και μας είπε πότε θα τα έχει έτοιμα. Ξαναπήγαμε λοιπόν και τα παραλάβαμε και στη συνέχεια, μια άλλη μέρα, γιατί ήταν ήδη αργά, πήγαμε στην Εφορία πρωί – πρωί. και στηθήκαμε σε μια απέραντη ουρά. Όταν έφτασε η σειρά μας έγιναν κάποιες ενημερώσεις και μετά μας είπαν ότι έπρεπε να πάμε στον επάνω όροφο για υπογραφή. Άλλη ουρά εκεί. Όμως δεν τελειώσαμε ακόμα. Έπρεπε να στηθούμε και σε τρίτη ουρά. Εκεί η υπάλληλος αρνήθηκε να μας παραδώσει το τελικό χαρτί και απαιτούσε να της φέρουμε και από το Ληξιαρχείο βεβαίωση ότι ο γιος μας ήταν παιδί μας. Επόμενα λοιπόν τρεχάματα στον Δήμο, στην ουρά εκεί και ξανά στην ουρά της Εφορίας. {Τρία λοιπόν χαμένα πρωινά με απόλυτη εξασφάλιση μιας καλής παραγωγικότητας εργαζομένου].
Ο λογιστής μας ανακάλυψε λάθη στο ΦΑΠ, με αποτέλεσμα να πρέπει να πληρώσουμε φόρο πολλαπλάσιο του κανονικού. Το λάθος έγινε στον Δήμο πριν από μήνες. Ξαναπήγαμε λοιπόν στον Δήμο, όπου μας είπαν άλλα εντελώς διαφορετικά από τα αρχικά. Όμως και πάλι ήταν λάθος, από ότι διαπίστωσε ο λογιστής, όταν επιστρέψαμε εκεί. Ξανά λοιπόν στον Δήμο για επανόρθωση. [Άλλα δυο πρωινά χαμένα με πολλές παραγωγικές ώρες εργασίας].
Στην ΔΕΗ επίσης ατέλειωτες ουρές. Έχουν μειώσει το προσωπικό και δεν μπορούν πια να εξυπηρετήσουν στα κατά τόπους γραφεία της ΔΕΗ, που βρίσκονται στις διάφορες πειοχές των Αθηνών και έτσι τρέχουν όλοι στα κεντρικά, όπου ο συνωστισμός είναι απίστευτος. Μέρκελ και Τρό-κτ-ϊκα απαιτούν να απολύονται Έλληνες εργαζόμενοι, επιβαρύνουν επιπλέον την εταιρεία ηλεκτροδότησης με υπηρεσίες άσχετες προς αυτήν, επέβαλαν αυξήσεις ρεύματος, άνω των 50 % στα τρία τελευταία χρόνια και τώρα που ο πολίτης δεν μπορεί να πλέον να ανταπεξέλθει του κόβουν το ρεύμα. Οι δε συνεργάτες τους επίορκοι συμπατριώτες μας αποδέχονται τα πάντα, για να ικανοποιήσουν τις τράπεζες, πολλές εκ των οποίων είναι ουσιαστικά σε χέρια ξένων μετόχων. [Έτσι λοιπόν θα αυξηθεί η παραγωγικότητά μας κύριοι οικονομολόγοι;]
Στα Ταχυδρομεία μας τα ίδια χάλια. Πάλι μειωμένο προσωπικό, αλλά πολλαπλές εξυπηρετήσεις κρατικών φορέων. Τέλη κυκλοφορίας, συντάξεις και διάφοροι λογαριασμοί επιβαρύνουν το εναπομένον προσωπικό και δημιουργούν ουρές. Για πληρωμή λοιπόν των τελών κυκλοφορίας του αυτοκινήτου μου και μάλιστα πολύ νωρίτερα από την καταληκτική ημερομηνία, περίμενα 50 λεπτά της ώρας. Αν συνυπολογίσουμε και το πήγαινε – έλα ως εκεί, πάνω από 1,5 ώρα. [Η λοιπόν παραγωγικότητα στο maximum. Δεν πάνε οι οικονομολόγοι μας κανένα ταξιδάκι να μάθουν πώς την αυξάνουν σε άλλα κράτη, πριν μας καταστρέψουν εντελώς;]
Ουρά στον ΟΠΑΔ
Στην τηλεόραση θα είδατε και τις τεράστιες ουρές μπροστά από τα γραφεία του ΟΠΑΔ. Εκεί περιμένουν οι εργαζόμενοι ολόκληρη την ημέρα για να θεωρήσουν τα βιβλιάριά τους. [εκπληκτικές ρυθμίσεις από τους κρατικούς μας φορείς. Αναρωτιέμαι γιατί δεν στέλνουν έναν από τους αρμοδίους σε ένα οποιοδήποτε Ευρωπαϊκό κράτος να μάθει πως γίνεται και αλλιώς. Αφού έχει αποδειχθεί ότι παρ’ όλες τις δρακόντειες ταλαιπωρίες οι παρανομίες δίνουν και παίρνουν, σε αντίθεση με τα Ευρωπαϊκά κράτη που σπανίζουν. Να που είναι λοιπόν η λύση του προβλήματος! Αν πάλι δεν έχουν υπαλλήλους ούτε για αντιγραφή ικανούς, ας φέρουν έναν από άλλο κράτος να μας οργανώσει αυτός. Όπως παλαιότερα φέραμε τον πιτσιρικά Όθωνα, ως εμπνευσμένο Βασιλιά μας.]

Έργα στο Μετρό Θεσσαλονίκης. Φέρτε Γερμανούς…

Γιατί θυμάμαι μια μέρα στη Θεσσαλονίκη, όπου κοιτούσαμε στο βάθος του εργοταξίου για τον υπό κατασκευή υπόγειό τους και απορούσαμε γιατί το μόνο που βλέπαμε ήταν κάτι τραπεζάκια με δυο – τρεις να κάθονται σε αυτά και να κουβεντιάζουν. Οπότε περνάει ένας νεαρός, ρίχνει μια ματιά μέσα και φωνάζει: «φέρτε ρε ‘σεις μερικούς Γερμανούς να τελειώσει το έργο σε λίγους μήνες».

Με όλα τα παραπάνω αναρωτιέται το επίσημο κράτος μας γιατί δεν έρχονται οι επενδύσεις. Δεν καταλαβαίνουν ούτε το ότι η αδειοδότηση και μόνο των επιχειρήσεων αποτελεί βραχνά για τους ξένους επιχειρηματίες που έχουν μάθει να συναλλάσσονται με λειτουργικές δημόσιες υπηρεσίες.

Λ.Κ.