Μισθοί, συντάξεις και κόστος ζωής.

25 Αυγ 2013 από lk

Μισθοί, συντάξεις και κόστος ζωής.

Μισθούς Εσθονίας, Ρουμανίας και Βουλγαρίας 300 έως και 175 €/μήνα, θέλει να επιβάλει στην Ελλάδα η Τρόϊκα. Αυτά μας κατήγγειλε η κα Κατσέλη προεκλογικά. Γιατί άραγε δεν τους συνέστησε η Κυβέρνηση Παπαδήμου να επισκεφτούν τις χώρες αυτές για να διαπιστώσουν πόσο κοστίζουν εκεί τα διάφορα αγαθά, σε σχέση με τις τιμές που έχουν στην Ελλάδα;

Προφανώς δεν έμαθαν ποτέ οι περίφημοι οικονομολόγοι μας στα αμερικάνικα πανεπιστήμια των προνομιούχων, ότι το κόστος ζωής καθορίζει τους μισθούς και τις αποδοχές σε κάθε κράτος. Εδώ προσπαθούν να εφαρμόσουν το αντίθετο. Δηλαδή μειώνουν σημαντικά τις αποδοχές, αλλά αφήνουν στα ύψη το κόστος ζωής, και οδηγούνται σε απόλυτη αποτυχία. Τυχαίο; Δεν ξέρω, όμως τρία τινά πρέπει να συμβαίνουν :

Ή τα σπουδαία αυτά πανεπιστήμια δεν τους έμαθαν τα σωστά οικονομικά, αλλά μόνο την ακραία καπιταλιστική θεωρία του περίφημου καθηγητή Φρίντμαν, του Πανεπιστημίου του Σικάγου (βλέπε Το Δόγμα του Σοκ) ή κάνουν ότι δεν θυμούνται όσα έμαθαν, επειδή ακολουθούν εντολές κερδοσκόπων προς ίδιον όφελος ή τέλος οι ίδιοι υπήρξαν ιδιαίτερα κουτοί φοιτητές, γεγονός πολύ πιθανό, αφού ως υπουργοί φάνηκαν ανεπαρκέστατοι για να αντιμετωπίσουν τις λεγόμενες (από αυτούς) Αγορές.

Για να εξηγήσω λοιπόν το θέμα ακόμα πιο παραστατικά, παραθέτω ένα πραγματικό παράδειγμα:

Ήρθα στην Ελλάδα από την Γερμανία το 1975. Ο μισθός μου τότε ήταν 64,50 € (22.000 Δραχμές) και θεωρείτο πολύ υψηλός, αφού ένας καθηγητής του Γυμνασίου έπαιρνε μόνο 6.500 Δραχμές. Πέραν δε του ότι και η εφορία ήταν εκείνη την εποχή ιδιαίτερα χαμηλή. Έμενα με ενοίκιο σε τριάρι στο Μαρούσι και σχεδόν κάθε βράδυ βγαίναμε για φαγητό στις ταβερνούλες της Αθήνας, όπου πληρώναμε για 2 άτομα και ένα παιδί, λιγότερο από 1,2 € (γύρω στις 400 Δρχ.). Δεν είχαμε επομένως κανέναν λόγο να είμαστε δυσαρεστημένοι από τα πολύ χαμηλά, σε σχέση με σήμερα, εισοδήματά μας, όσο το κόστος ζωής ήταν σε αντιστοιχία ακόμα χαμηλότερο.

Οι φωστήρες που αποφασίζουν τα οικονομικά μας δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν την σχέση κόστους ζωής με τις αποδοχές του πληθυσμού. Όταν στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα έχουμε μισθούς των 600 € και συνταξιούχους που πρέπει να επιβιώσουν για έναν ολόκληρο μήνα με 360 €, ενώ μαθαίνουμε πως σε άλλο, Ευρωπαϊκό και πάλι κράτος, μία τσάντα που η γνωστή μαύρη τηλεπαρουσιάστρια Όπρα θέλησε να αγοράσει κόστιζε 38.000 €. Επίσης 2.750 $ κόστιζε ένα εισιτήριο ιππικού αγώνα μετ’ εμποδίων, όπου έλαβε μέρος και η Αθηνά Ωνάση.

Γι’ αυτό χρόνια τώρα σε ολόκληρο τον κόσμο, οι αποδοχές των εργαζομένων, οι μισθοί, οι συντάξεις και τα ημερομίσθια, ρυθμίζονταν από το κόστος ζωής. Το έχουμε ξαναγράψει αυτό σε άρθρο του Νε@νικά, ενώ το είχε συμπεριλάβει στην πολιτική του ο Ανδρέας Παπανδρέου με την πολυδιαφημισμένη «Τιμαριθμική αναπροσαρμογή».

Τη μόνη εξαίρεση στην αυτόματη και αυτονόητη αυτή ρύθμιση, μεταξύ του κόστους ζωής και των αποδοχών αποτελεί η σημερινή Ελλάδα των επιόρκων συνεργατών ξένων συμφερόντων. Διότι εδώ, μετά από σχετικές μεθοδεύσεις πολλών παραγόντων της πολιτικής μας ζωής, επικρατούν όσα μόνο σε χώρες υπό κατοχή και με την ισχύ των όπλων επιβάλλεται: Να εφαρμόζουν δηλαδή οι επιδρομείς, σε μια ξένη επικράτεια, δικούς τους νόμους, αψηφώντας τη ζωή των κατοίκων, το σύνταγμα και την ισχύουσα νομοθεσία της χώρας, προκειμένου να αρπάξουν τις περιουσίες των ηττημένων.

Έτσι λοιπόν στην Ελλάδα του 2013, οι μισθοί, οι συντάξεις και τα ημερομίσθια, επιβάλλονται από τρεις αλλοδαπούς υπαλλήλους τραπεζιτών, που στηρίζονται από πρωθυπουργούς ξένων κρατών, για τους οποίους οι εφημερίδες και τα περιοδικά του δικού τους κράτους, αναφέρουν στενές σχέσεις με τράπεζες και τραπεζίτες (Bild–Zeitung, Spiegelκλπ).

Ταυτόχρονα, πολυεθνικές εταιρείες, αυτών των ίδιων ξένων κρατών, εγκατεστημένες από χρόνια στην Ελλάδα, ανεβάζουν τις εδώ τιμές σε ποσοστά υψηλότερα από ότι στα κράτη προέλευσής τους, παρόλο του ότι τα επίπεδα αμοιβών σε αυτά είναι πολύ υψηλότερα από τα δικά μας. Και για να είμαι συγκεκριμένος αναφέρω ότι σε μεγάλη εταιρεία οικιακού εξοπλισμού Ευρωπαϊκών συμφερόντων, ένα κάθισμα γραφείου, την 13^η Ιουνίου 2013, κόστιζε 15 € και την 30^η Αυγούστου 2013, δυόμισι μόλις μήνες μετά, πωλείται προς 19,99 €, έκαναν δηλαδή μια αύξηση 33,5 %.

Σε μια Ελλάδα δηλαδή που πλήττεται αλύπητα από την ανεργία, τις συντάξεις πείνας, τους εξαθλιωμένους οικονομικά πολίτες και την ασύστολη φορολογία, οι «επενδυτές» αυτοί μεταφέρουν στο εξωτερικό τεράστια κέρδη, τα οποία παίρνουν από τους Έλληνες πολίτες. Εφαρμόζονται επομένως παρόμοιες τακτικές εξολόθρευσης του Λαού μας, όπως αυτές που ζήσαμε επί Γερμανικής κατοχής, εξαιρουμένων βέβαια των αυθαίρετων εκτελέσεων από τις ξένες στρατιωτικές δυνάμεις.

Πέραν αυτών είναι γνωστό ότι οι εκάστοτε κατακτητές, μετά την ήττα και την κατάληψη ενός κράτους, τοποθετούν δικούς τους επόπτες, όπως έγινε πρόσφατα και στην Ελλάδα. Αναζητούν άλλωστε και πολλούς συνεργαζόμενους γηγενείς δωσίλογους, προκειμένου να κυβερνήσουν ευκολότερα τους σκλαβωμένους λαούς. Οι συνεργαζόμενοι αυτοί Εφιάλτες, δεν παύουν να διακηρύσσουν ότι όλα τα κάνουν για το καλό της χώρας, τσεπώνοντας χρήμα και προνόμια, εις βάρος ενός λαού που πεινάει και υποφέρει. Μια ματιά σε όσα ζήσαμε επί Γερμανικής κατοχής, αλλά και στα γεγονότα στο Ιράκ ή το Αφγανιστάν (όσο και αν αυτά αποκρύπτονται από τα ΜΜΕ με την απαράμιλλη προσαρμοστικότητα στα πρόσκαιρα συμφέροντά τους) τα λέει όλα.

Βέβαια ποτέ οι καταστάσεις αυτές δεν διατηρούνται διαχρονικά. Οι Λαοί κάποια στιγμή αποβάλλουν τον ζυγό της σκλαβιάς και οι επίορκοι τιμωρούνται σκληρά. Έτσι έγινε σε όλες ανεξαιρέτως τις αντιδημοκρατικές εξουσίες που βιώσαμε τα τελευταία 100 χρόνια, μέχρι και σήμερα.

Προς στιγμήν πάντως οι άρρωστοι ξαπλωμένοι στα πεζοδρόμια και στις εξώπορτες, άστεγοι και πεινασμένοι, αναμένουν το μοιραίο, ενώ οι πολιτικοί μας, κλεισμένοι μέσα στο φρούριο που λέγεται «Βουλή των Ελλήνων», αγνοούν ή κάνουν ότι αγνοούν τα πάντα, νομοθέτησαν την παραγραφή όσων ποινικών αδικημάτων προέβλεπαν ότι ΘΑ έκαναν, ενώ δεν παραλείπουν μάλιστα να αυξάνουν με νυκτερινές τροπολογίες, όπου και όποτε τους παίρνει, τα έσοδά τους, έστω και αν μετά από την γενική κατακραυγή, τις αποσύρουν. Η πρόθεση όμως παραμένει και δείχνει το ποιόν και τις προθέσεις των κρατούντων. Γι’ αυτούς άλλωστε το κόστος ζωής παραμένει χαμηλό, αφού οι μισθοί και τα εισοδήματά τους είναι πολλαπλάσια των δικών μας, με πλαφόν τα 360.000 € το χρόνο (30.000 € το μήνα) ενώ δικαιούνται επιπροσθέτως δυο τουλάχιστον συντάξεις. Πέραν αυτού έχουν και άλλα προνόμια, όπως δωρεάν αυτοκίνητα με οδηγό, δωρεάν υπαλλήλους, τηλέφωνα, εισιτήρια, οικογενειακή φύλαξη, ακόμα και έντυπα ενημέρωσης. Τα έχουν όλα. Τι άλλο να θέλουν; Γι’ αυτό είναι πολύ ευχαριστημένοι από τη ζωή τους και το κόστος διαβίωσης. Όσο για τον Λαό, «αν δεν έχει να φάει ψωμί, ας φάει παντεσπάνι». Όμως να θυμούνται πως η Μαρία-Αντουανέτα που το είπε, τελικά καρατομήθηκε.