Ο ελεύθερος αιγιαλός
Όλοι θα έχετε ζήσει τις ατέλειωτες φασαρίες με τους αιγιαλούς. Την Αστυνομία να κυνηγάει οικοπεδούχους που τόλμησαν να χτίσουν έστω και ένα τουβλάκι χωρίς να έχει καθοριστεί ο αιγιαλός, το ΥΠΕΧΩΔΕ (σήμερα ΥΠΕΚΑ;) να στέλνει κλιμάκια επί χρόνια χωρίς να καθορίζεται τελικά το φάρδος του αιγιαλού, δημάρχους και υπηρεσίες να ανακατεύονται, οικοπεδούχους στα όρια του εγκεφαλικού να περιμένουν επί 25, 30 ή και 40 χρόνια τον τελικό καθορισμό του και άλλα τέτοια Ελληνικά ευτράπελα.
Σε μία περιοχή κοντά στο Ναύπλιο ο ακριβής καθορισμός του αιγιαλού αναμένεται από το 1973, δηλαδή κάτι ελάχιστα 43 χρόνια… και έπεται συνέχεια. Έχουμε καιρό ακόμα.
Φυσικά και θεωρώ, όπως και όλοι μας, ουσιαστικό το να υπάρχει ελεύθερη αμμουδιά, ο λεγόμενος αιγιαλός, για να μπορεί ο πολίτης, αλλά και ο τουρίστας να απολαμβάνει την παραλία και τη θάλασσα. Καμία σχέση όμως αυτά από το να περιμένουμε επί δεκαετίες να μας υποδείξουν πού επί τέλους τελειώνει η παραλία.
Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει παντού. Υπάρχουν μέρη της Ελλάδας και μάλιστα σε περιώνυμες περιοχές, που όχι μόνο έχουν περατωθεί οι διαδικασίες, αλλά και δεν έχει μείνει ούτε εκατοστό ελεύθερο στην άκρη της θάλασσας.
Δείτε λοιπόν στις φωτογραφίες μια παραλία, στην οποία οι «αρμόδιοι» αδυνατούν να δώσουν λύση εδώ και δεκαετίες, μια άλλη στην Πάρο, όπου το ξενοδοχείο έχει μπεί μέχρι μέσα στο νερό, με έγκριση εννοείται και μια άλλη περιοχή, το Μικρολίμανο, όπου με ευλογίες της πολιτείας δεν έχει μείνει ούτε το ελάχιστο σοβαρό σημείο για πρόσβαση κάποιου στη θάλασσα. Σε αυτήν μάλιστα την περιοχή, η πολιτεία επαίρεται για το … επίτευγμά της με αναρτημένη μαρμάρινη επιγραφή . Καλή διασκέδαση λοιπόν, αλλά «αυτή είναι η Ελλάδα» μας είπε κάποιος επώνυμος κύριος.