Προς το Spiegel
Η παρακάτω επιστολή στάλθηκε στο περιοδικό Spiegel, τον Μάϊο του 2010, μετά από τη διεθνή κατακραυγή για το χάλι της Ελλάδας.
Αρχικά η απάντησή τους ήταν απόλυτα αρνητική, όμως μετά από μια επισήμανση (βλέπε μεταφράσεις σχετικής αλληλογραφίας) έγινε αποδεκτή και σήμερα αποδεικνύεται ήδη σε πολλά προφητική.
Στη συνέχεια δημοσιεύουμε μετάφραση της επιστολής και ζητάμε την ανοχή σας, επειδή η πιστή μετάφραση συχνά δεν αποδίδει απόλυτα τη δυναμική του πρωτότυπου κειμένου.
Αρχικό συνοδευτικό:
An den SPIEGEL-Verlag
Erlauben Sie mir bitte, Ihnen ein Kommentar zu senden. Als Griechen lesen wir täglich, dass wir Geld von den lieben Deutschen Freunden abverlangen. Dies obwohl wir wissen, dass dabei Deutschland etwa 2 % Zins jedes Mal gewinnt. Doch dies ist nicht so wichtig, wie die allgemeine politische Situation der EG. Vielleicht finden Sie die Zeit einen Blick in das beiliegende Schriftstück zu werfen.
Mit Hochachtung,
Linos Kountouras
Προς το περιοδικό SPIEGEL
Επιτρέψτε μου να σας στείλω ένα σχόλιο. Ως Έλληνες διαβάζουμε καθημερινά ότι ζητάμε χρήματα από τους αγαπητούς φίλους μας Γερμανούς. Αυτό παρ’ όλο το ότι γνωρίζουμε πως η Γερμανία κάθε φορά κερδίζει (Σημ.: από αυτόν τον δανεισμό) το 2 % του επιτοκίου. Αν και δεν είναι τόσο σημαντικό αυτό όσο η γενικότερη πολιτική κατάσταση της ΕΕ. Ίσως βρείτε το χρόνο για να ρίξετε μια ματιά στο συνημμένο έγγραφο.
Με εκτίμηση, Λίνος Κουντουράς
—– Original Message —–
From: <Leser-Service@spiegel.de>
To: “Λίνου σπίτι” <ksonil@otenet.gr>
Sent: Thursday, May 20, 2010 3:48 PM
Απάντηση του περιοδικού.
Sehr geehrter Herr Kountouras,
vielen Dank für Ihre Zuschrift.
Leider kann Ihr Beitrag nicht abgedruckt werden. Für einen Abdruck im
Leserbriefteil kommen nur Stellungnahmen in Frage, die sich direkt auf
unmittelbar vorher im SPIEGEL veröffentlichte Artikel beziehen.
Mit der Bitte um Verständnis, und freundlichen Grüßen
Κύριε Κουντουρά,
ευχαριστούμε πολύ για την επιστολή σας.
Δυστυχώς δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε τη συμβολή σας. Μια δημοσίευση στις στήλες των αναγνωστών γίνεται μόνο αν αναφέρεται σε κάποιο πρόσφατο άρθρο.
Με την παράκληση για κατανόησή
Και φιλικούς χαιρετισμούς
DER SPIEGEL
Redaktion, Leser-Service, Gartred Alfeis
SPIEGEL-Verlag Rudolf Augstein GmbH & Co. KG
Brandstwiete 19, 20457 Hamburg
Tel: +49 (40) 30 07 – 2770, Fax: +49 (40) 30 07 – 2966
E-Mail: leserservice@spiegel.de, http://www.spiegel.de
>>>
Απάντηση προς το SPIEGEL
Vielen Dank für Ihre sehr höfliche Antwort. Ich habe nicht erwartet dass
mein Kommentar veröffentlicht wird. Es sollte Sie nur erreichen. Es wurde
an Deutsche und Österreichische Politikern geschickt, unter anderen auch
an Frau Dr. Angela Merkel, damit es einfach existiert. Später wird es sich
zeigen in wie weit alles so kommen wird, wie vorausgesagt.
Nochmals vielen Dank. Ich werde Sie nicht weiter belästigen.
Ευχαριστώ για την πολύ ευγενική απάντησή σας. Δεν πίστεψα ότι θα δημοσιεύονταν το σχόλιό μου. Ήθελα μόνο να το λάβετε. Το έχω στείλει και σε Γερμανούς και Αυστριακούς πολιτικούς, μεταξύ άλλων και στην κα Άνγγελα Μέρκελ, απλώς για να υπάρχει. Αργότερα θα δούμε κατά πόσο θα εξελιχτούν όλα, όπως προβλέπονται σε αυτό.
Ευχαριστώ και πάλι. Δεν πρόκειται να σας ξαναενοχλήσω.
Sehr geehrter Herr Kountouras,
wir bedauern das Missverständnis. Wir leiten Ihre E-Mail an das zuständige
Ressort weiter.
Mit freundlichen Grüßen
Gartred Alfeis
Leser-Service
Απάντηση του SPIEGEL
Κύριε Κουντουρά,
Λυπούμαστε για την λανθασμένη αντιμετώπιση. Διαβιβάζουμε το E-Mail σας στο αρμόδιο τμήμα.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
SPIEGEL-Verlag Rudolf Augstein GmbH & Co. KG
Brandstwiete 19
20457 Hamburg
Tel: +49 (40) 30 07 – 2770
Fax: +49 (40) 30 07 – 2966
E-Mail: leserservice@spiegel.de
http://www.spiegel.de
SPIEGEL-Verlag Rudolf Augstein GmbH & Co. KG, Sitz und Registergericht
Hamburg HRA 61 755
Komplementärin Rudolf Augstein GmbH, Sitz und Registergericht Hamburg HRB
13 105
Geschäftsführer Ove Saffe
Subject: RE: Kommentar
SPIEGEL-Verlag Rudolf Augstein GmbH & Co. KG, Sitz und Registergericht
Hamburg HRA 61 755
Komplementärin Rudolf Augstein GmbH, Sitz und Registergericht Hamburg
HRB, 13 105
Geschäftsführer Ove Saffe
——————————————————
Μετάφραση του κειμένου προς το SPIEGEL:
Που μας οδηγεί η παγκοσμιοποίηση;
Οι Αμερικανοί προχωρούν πολύ μεθοδικά προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους. Και τίποτε δεν τους σταματάει. Γενοκτονίες, τρομοκρατία, βομβαρδισμοί, βασανιστήρια, ακόμα και αγχόνη για πρώην φίλους τους, αποτελούν καθημερινότητα.
Η Γερμανία και εν μέρει η Ευρώπη τους ακολούθησαν σε αυτή την πολιτική. Πρόσφατα στη Σερβία, στο Κόσσοβο και στο Αβγανιστάν, η Γερμανία συνεργάστηκε πειθήνια, με επιπτώσεις για το Γερμανικό λαό.
Μοιάζει να έχουν επικρατήσει στις ΗΠΑ οι γκάνκστερ και οι κακοί Εβραίοι.
Μοιάζει να μην βλέπουν οι Ευρωπαίοι ότι οικογένειες εργαζομένων έμειναν εκεί χωρίς κατοικία και κατάλυμα.
Δεν μας ενδιαφέρει το ότι οι τράπεζες χορηγούσαν κατά προτίμηση δάνεια σε άτομα που μπορούσαν οριακά μόνο να τα ξεπληρώσουν, ώστε αργότερα, με την συνεχή αύξηση των επιτοκίων, να τους στερήσουν τη δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους τους και να τους πάρουν έτσι τα μερικώς ήδη αποπληρωμένα σπίτια;
Τόσο λίγο μας αγγίζει που οι σύμμαχοί μας Αμερικάνοι διατηρούν στο Γκουαντάναμο στρατόπεδα βασανιστηρίων, στα οποία επί σειρά ετών βασανίζουν και σκοτώνουν ανθρώπους; Πράξεις για τις οποίες, οι ίδιοι αυτοί, που ήθελαν να φτιάξουν τον κόσμο, καταδίκαζαν πριν 60 χρόνια ολόκληρο το Γερμανικό έθνος;
Πριν από μερικά χρόνια ο πρόεδρος Κέννεντι φώναξε στο Βερολίνο, «είμαι ένας βερολινέζος» και με όλους εμάς (που τότε ήμασταν φοιτητές) διαμαρτύρονταν κατά του τείχους, το οποίο σήμερα οι ίδιοι, αλλά και οι σημερινές κυβερνήσεις, αποδέχονται σε άλλα κράτη, όπως πχ στην Κύπρο και την Παλαιστίνη.
Εξ’ ίσου συνεργάσιμοι με τις ΗΠΑ αποδείχτηκαν οι Γερμανοί πολιτικοί, ως προς την παγκοσμιοποίηση και την οικονομική κρίση. Έτσι ενώ μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο θελήσαμε να βελτιώσουμε τα πάντα, οδηγηθήκαμε σήμερα σε μια αδιέξοδη κατάσταση, που προοιωνίζει πολύ χειρότερες επιπτώσεις. Ως αποτέλεσμα έχουμε μια παγκόσμια στασιμότητα της ανάπτυξης και της ευημερίας, την οποία είχαν εξασφαλίσει παλαιότερα οι μεταπολεμικοί πολιτικοί στον Γερμανικό λαό.
Από αυτές τις εξελίξεις δεν γλύτωσε ούτε η Ελλάδα. Υπερατλαντικοί πολιτικοί και τράπεζες προσπάθησαν επί 30 χρόνια να κάνουν ότι ήταν δυνατόν για να καταστραφεί οικονομικά η Ελλάδα. Με αυτόν τον τρόπο προωθούν καλύτερα τα συμφέροντά τους και ταυτόχρονα θέτουν υπό αμφισβήτηση το Ευρωπαϊκό νόμισμα. Σήμερα οδηγήθηκε πλέον η Ελλάδα στην φτώχεια, με στόχο τη δήμευση μέρους της χώρας και των αποθεμάτων πετρελαίου, ενώ ταυτόχρονα θα επιτυγχάνονται ευκολότερα οι πολιτικοί στόχοι των ΗΠΑ. Αυτοί αφορούν πχ την μετανάστευση από την Αλβανία, την ονομασία της ΠΓΔΜ (σήμερα ήδη ως Μακεδονία) την αναγνώριση της κατοχής της βόρειας Κύπρου από την Τουρκία και μια πιθανή ανεξαρτικοποίηση της Θράκης και διχοτόμησης του Αιγαίου.
Μέσω του Τύπου και φαύλων πολιτικών δημιουργείται το κλίμα που προωθεί αυτές τις μεθοδεύσεις. Παραβλέπουμε όμως έτσι ότι σύντομα θα οδηγηθούν και άλλα ευρωπαϊκά έθνη στο πρόβλημα, ώστε να πραγματοποιηθούν και άλλοι στόχοι των ΗΠΑ: Δηλαδή η διάλυση της Ευρωπαϊκής συνοχής, η εξασθένηση του € και η εξασφάλιση της κυριαρχίας του δολαρίου.
Η Γερμανία θα έπρεπε να είναι για εμάς το έθνος που θα καθοδηγούσε την Ευρώπη. Αυτό ήταν αποδεκτό από όλους, έως ότου με την βοήθεια της Αγγλίας, που αισθάνεται πλησιέστερη προς τις ΗΠΑ από ότι προς τους Ευρωπαίους, η ηγετική θέση της Γερμανίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση και Οικονομία, αλλά και κοινωνικές επιτεύξεις πολλών ετών, μέσα σε λίγους μήνες τέθηκαν υπό αμφισβήτηση.
Μας οδήγησαν εκεί στοχευμένα και σταδιακά. Στην επίτευξη των στόχων αυτών οι ΗΠΑ εργάζονται επί σειρά ετών. Οι μέθοδοι τους είναι προ πολλού γνωστές και αποδεδειγμένες: Άφησαν να βομβαρδιστεί το Perl Harbor για να μπει το έθνος τους με ενθουσιασμό στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Χρησιμοποίησαν στο Βιετναμ κάθε ανήθικη ή απαγορευμένη πολεμική μέθοδο και κανείς δεν τόλμησε να διαμαρτυρηθεί. Ανεχόμαστε επί δεκαετίες παιδιά να πολεμούν με πέτρες Εβραϊκά τανκς και κρατήσαμε το στόμα μας κλειστό. Αποδεχθήκαμε, ακόμα και υποστηρίξαμε δικτατορίες στην Ευρώπη, όπως πχ στην Ελλάδα. Και κάναμε ότι δεν βλέπουμε, όταν διαπιστώσαμε ότι σε αυτή τη χώρα προωθούνταν άτομα που οδηγούσαν στην εξαθλίωση και την οικονομική καταστροφή της. Ήταν ανώτερα στελέχη της Ευρώπης, που πήραν τις θέσεις αυτές με την υποστήριξη Αμερικανών μάνατζερ.
Ανεχτήκαμε επίσης να διοχετεύει η Τουρκία στην Ελλάδα, δηλαδή στην Ευρώπη, λαθρομετανάστες όλων των εθνικοτήτων. Στο θέμα αυτό δεν βοηθήθηκε η Ελλάδα, που αποτελεί τα ανατολικά Ευρωπαϊκά σύνορά. Σιωπούσαμε γιατί αυτό εξυπηρετούσε τις ΗΠΑ. Ανεχτήκαμε επίσης την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, τη διχοτόμηση της χώρας αυτής, την κατασκευή ενός τείχους (όπως αυτό του Βερολίνου) το ίδιο όπως έκαναν οι Ισραηλίτες στην Παλαιστίνη και παραμείναμε θεατές, όταν οι εισβολείς στην Κύπρο πουλούσαν σπίτια και οικόπεδα Ελλήνων στους Άγγλους. Συνεργαστήκαμε στον πόλεμο … «εκδημοκρατισμού» του Ιρακ (που διαρκεί ακόμα) και συνεργαστήκαμε στον βομβαρδισμό της Σέρβιας με ραδιενεργές βόμβες, ενώ ταυτόχρονα λαμβάναμε μέτρα κατά της ρύπανσης του περιβάλλοντος. Και πολεμάμε ως βοηθοί των ΗΠΑ εναντίων των εξαθλιωμένων Αφγανών, που από την εισβολή των Ρώσων και μετά, δεν γνωρίζουν άλλο από πόλεμο και εξαθλίωση. Ούτε εναντίων των Ρώσων δεν εναντιωνόμαστε, όταν βασανίζουν και κυνηγούν ανθρώπους, όταν δολοφονούν δημοσιογράφους και όταν μπροστά στα μάτια μας σκοτώνουν άτομα, αργά και βασανιστικά, με ραδιοενεργά υλικά και χάπια.
Τώρα οι υπερατλαντικοί φίλοι μας κατέστρεψαν οικονομικά την Ελλάδα. Ακολουθούν η Πορτογαλία και η Ισπανία, ενδεχομένως και η Ιταλία. Έτσι έχει εξασφαλιστεί παγκοσμίως η κυριαρχία του δολαρίου. Ο στόχος έχει επιτευχθεί. Το δολάριο επανέκτησε την αρχική του αξία έναντι του ΕΥΡΟ. Φτώχηνε όμως η Ευρώπη. Φτώχηναν οι Ευρωπαίοι. Φτωχότεροι έγιναν ιδιαίτερα και οι μέχρι πρότινος πλούσιοι Γερμανοί. Για δεύτερη φορά. Η πρώτη φορά ήταν μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όταν οι μεγάλες δυνάμεις οδήγησαν τη χώρα στα όρια της χρεοκοπίας, πάλι μέσα από οικονομικές μεταθέσεις και πολεμικές αποζημιώσεις, παρόμοια όπως σήμερα την Ελλάδα, ώσπου εμφανίστηκε ο Χίτλερ.
Αυτά και ακόμα χειρότερα θα ακολουθήσουν, αλλά οι λαοί έχουν ένα σημείο που δεν πρέπει να ξεπεραστεί. Ένα όριο μετά το οποίο δεν έχουν τίποτα πλέον να χάσουν. Είναι το όριο κάθε επανάστασης. Της Γαλλικής ενάντια στους φεουδάρχες. Των Ελλήνων ενάντια στους Τούρκους. Των Αφγανών ενάντια σε όλους εμάς, των μαύρων της Αφρικής εναντίων των λευκών, των Ταϊλαδών ενάντια στους δικτάτορές τους, των καμικάζι τρομοκρατών στο Ιράκ εναντίων των ελευθερωτών Αμερικάνων και με τις μαύρες χήρες να τρομοκρατούν τους Ρώσους.
Οι Αμερικάνοι θέλησαν να α εφεύρουν έναν Σατανά, την τρομοκρατία, για να εξασφαλίσουν τις πωλήσεις όπλων τους. Έτσι την 11η Σεπτεμβρίου, έπεσαν αεροπλάνα στους Δύδιμους Πύργους και έτσι οι υπόλογοι προσωποποιήθηκαν. Ακριβώς όπως ο Χίτλερ έκαψε τον Reichstag και επέρριψε τις ευθύνες στους καημένους τους Εβραίους. Στους Πύργους σκοτώθηκαν τότε γύρω στους 4.000 ανθρώπους. Κανένας μεγάλος αριθμός σε σχέση με το καθημερινό κόστος σε νεκρούς, στους πολέμους των ΗΠΑ. Και ο λαός τους είναι τόσο φοβισμένος που δεν τολμάει καμία ενέργεια, παρόλο που 40 επιστήμονες συνεργάστηκαν και δημοσίευσαν αποδεικτικά στοιχεία και φωτογραφίες, που οδηγούν σε υποψίες μιας σκηνοθεσίας.
Οι Αμερικανοί θέλουν μια αδύνατη Ευρώπη, που θα τους συμπαραστέκεται όταν πρέπει και που θα αγοράζει τα προϊόντα και τα όπλα τους. Αυτό και τίποτα περισσότερο.
Γι’ αυτό μας υποχρέωσαν να εντάξουμε όλα τα φτωχά βαλκανικά κράτη στην ΕΕ. Αυτό μας κόστισε πολύ και οδήγησε στην πρώτη διάσπαση, η οποία όμως δεν ήταν αρκετά ισχυρή, γι’ αυτό και ακολούθησε η οικονομική κρίση.
Ο Ελληνοαμερικάνος οικονομολόγος Σταύρου εξήγησε ότι αυτά τα σχέδια υπήρχαν από το 1990. Δεν το γνώριζε άραγε κανένας άλλος πέραν εκείνου;
Στην Ευρώπη όλες οι μεγάλες ΔΕΚΟ ήταν κρατικές. Όπως οι εταιρείες ηλεκτροδότησης, οι σιδηρόδρομοι, οι δημόσιες μεταφορές, οι τράπεζες και τα σχολεία.
Τώρα όλα ιδιωτικοποιούνται όπως στις ΗΠΑ, με πολύ αρνητικές επιπτώσεις.
Οι πολιτικοί μας, υπάκουοι όπως πάντα, τα δέχονται όλα χωρίς ενστάσεις. Αυτό δεν έπρεπε όμως να συμβεί.
Πού μας οδηγούν λοιπόν όλα αυτά; Πιθανότατα σε μια παγκόσμια επανάσταση. Οι αρμόδιοι δεν θέλουν να προβούν σε καμία άλλη ενέργεια πέραν της καταστολής με αγριότητα. Όμως αυτό φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα, γιατί ενισχύει την αντίσταση. Η άγρια καταστολή είναι αποτελεσματική μόνο σε μικρές επαναστάσεις. Όπως ο αέρας, που σβήνει ένα κερί, αλλά δυναμώνει τη φωτιά.
Πριν από όλα όμως θα έπρεπε στην Ευρώπη να ισχύουν οι ίδιοι νόμοι. Όσο τα Ευρωπαϊκά κράτη είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους δεν θα έπρεπε να επιτρέπονται διαφορές στη οικονομοτεχνική νομοθεσία ενός εκάστου κράτους. Σήμερα επιτρέπεται μεν η ελεύθερη επιλογή της χώρας, για εγκατάσταση μιας επιχείρησης, μπορεί όμως να συμβεί να φυλακιστεί κάποιος κατά την μετακίνησή του σε μια άλλη χώρα, για κάτι που στη δική του επιτρεπόταν. Έτσι βέβαια δεν γίνεται.
Και ποιο είναι το τελικό συμπέρασμα; Η Ευρώπη θα έπρεπε να κρατηθεί μακριά από όλες αυτές τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης. Θα έπρεπε να εισάγει εμπορεύματα μόνο από χώρες με τα ίδια κοινωνικοπολιτικά δεδομένα όπως τα δικά μας, και να μην μεταθέτει την παραγωγή της σε χώρες χαμηλού κόστους εργασίας, όπου αναγκάζονται να εργάζονται παιδιά. Σε αυτές τις χώρες η παραγωγή δεν θα αργήσει να αλλάξει χέρια, αλλά ταυτόχρονα και το Ευρωπαϊκό know how. Αλλά τότε θα είναι πλέον για εμάς πολύ αργά.
Όταν συμβούν όλα αυτά θα έχει χάσει η Γερμανία την ευκαιρία να γίνει το πρωτοπόρο έθνος της Ευρώπης και ίσως να βρεθεί ακόμα και εκτός ΕΕ. Με αυτές τις εξελίξεις η Ευρώπη θα απομακρυνθεί οριστικά από το γεωπολιτικό γίγνεσθαι και θα πρέπει να αρκεστεί σε έναν δευτερεύοντα ρόλο, τόσο στο πολιτικό όσο και στο οικονομικό επίπεδο.
Ακόμα χειρότερα θα είναι αν η Ασία βρεθεί αντιμέτωπη με την Αμερική. Τότε ένα τσουνάμι θα καλύψει την Ευρώπη και θα μας σβήσει από τον χάρτη.
Το έτος 2012, το έτος της φημολογούμενης παγκόσμιας καταστροφής πλησιάζει και γι’ αυτό η Γερμανική πρωτοπορεία είναι απαραίτητη αν θέλουμε να επιβιώσουμε. Η Ευρώπη με τους στοχαστές της, τους φιλοσόφους και τους σοσιαλιστές της ήταν πάντοτε πολιτικά και πολιτιστικά το κυρίαρχο έθνος, με την Γερμανία και την Γαλλία μπροστά.
Ας το σκεφτεί η Ευρώπη, όσο είναι ακόμα καιρός.
Λίνος Κουντουράς, ένας Έλληνας
Σχετικά άρθρα
Ετικέτες
Μοιραστείτε το
