Πόσα χρέη διαγράφηκαν;
Πόσα χρέη διαγράφηκαν;
Πρέπει να είναι δεκάδες δις τα χρέη που διαγράφηκαν μέχρι σήμερα από αυτά που ημέτεροι πάμπλουτοι χρωστούσαν στις Τράπεζες. Ναι καλά το καταλάβατε, σε αυτές που εμείς οι φτωχοί εργαζόμενοι και συνταξιούχοι στηρίξαμε με κάπου 250 δις, εκ των οποίων, όπως διαβάσαμε, τα 220 δις έμειναν έξω και παραδόθηκαν κατ’ ευθείαν στους κερδοσκόπους.
Και τώρα κανένας δεν αποφασίζει να μας πει πόσα είναι αυτά τα δις που συνολικά διαγράφηκαν. Ούτε οι πολιτικοί θέλουν, ούτε οι δημοσιογράφοι τολμούν.
Με το να διαγράψουν βέβαια εκατοντάδες εκατομμύρια από τα κόκκινα δάνεια των διαπλεκόμενων πλουσίων, αυτοί παρέμειναν πάμπλουτοι, ενώ από τους φτωχούς πολίτες κατάσχονται σπίτια και περιουσιακά στοιχεία για χρέη ακόμα και 2.000 €, άσχετα εάν τα όσα είχαν ήταν αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, δικής τους ή των γονέων τους και παρόλο που η αδυναμία αποπληρωμής είναι μεθοδευμένη από τους κερδοσκόπους, μέσω της ανεργίας και των μειώσεων μισθών και συντάξεων, που μας επέβαλαν ακριβώς για να αρπάξουν τα πάντα.
Ένα δικό μου παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό. Σε όλη τη σταδιοδρομία μου ήμουν ιδιωτικός υπάλληλος. Από το Ελληνικό κράτος δεν πήρα ποτέ μου ούτε δεκάρα, ενώ μιά ζωή μόνο πλήρωνα. Φόρους, εισφορές, ταμεία, τέλη κλπ. Δάνειο δεν πήρα ποτέ στη ζωή μου. Ως μηχανικός πλήρωνα στο ΤΣΜΕΔΕ, ένα Ταμείο που με τις εισφορές των μηχανικών και από τέλη έργων ήταν εύρωστο, με αποθεματικό πάνω από 1,3 δις. Σε αντίθεση με το Ταμείο μας, το ΙΚΑ ήταν και είναι υπερχρεωμένο. Ιδιαίτερα μετά από την συνταξιοδότηση ατόμων που είχαν έρθει στην Ελλάδα από τα βαλκανικά κράτη, στα οποία οι κυβερνήσεις μας – σε άγρα επιπλέον ψηφοφόρων – χορήγησαν σύνταξη, χωρίς να ζητήσουν τη μεταφορά εδώ εισφορών που αυτοί επί χρόνια είχαν πληρώσει εκεί. Έτσι τα ξένα ταμεία κέρδισαν εκατομμύρια, αφού δεν χρειάστηκε πλέον να δώσουν σε αυτούς τους μετανάστες σύνταξη, ενώ εμείς, τα κορόιδα χάσαμε τόσα και περισσότερα.
Βρισκόμενες σε αδιέξοδα με όλα αυτά, οι ίδιες περίφημες Κυβερνήσεις μας, νομοθέτησαν κάποια στιγμή την παράδοση των αποθεματικών του Ταμείου μας στην Τράπεζα της Ελλάδος και μάλιστα άτοκα (!). Με ποιο δικαίωμα; Με το δικαίωμα του ισχυρότερου και μόνο, που σημαίνει κατά τον Μπαμπινιώτη «ληστεία». Οι μηχανικοί αντέδρασαν πολύ χαλαρά, αφού όλοι τους κατέβαιναν στις εκλογές με κομματικές διασυνδέσεις (με στόχο πιστεύω την μετέπειτα αναρρίχησή τους σε βουλευτικά αξιώματα). Συμμετέχοντας τότε στα του ΤΕΕ την εποχή του Προέδρου Κώστα Λιάσκα, αν και προσπάθησα να πείσω συναδέλφους ότι πρέπει να ασχοληθούμε με τα θέματα των μηχανικών και όχι με κομματικές σκοπιμότητες, ουδέποτε εισακούστηκα. Το ίδιο και όταν έλεγα πως οι μηχανικοί έχουμε μεγάλη ισχύ για πίεση προς μια Κυβέρνηση που μας δέσμευσε άτοκα τα χρήματά μας, σταματώντας πχ κάθε συνεργασία με το Δημόσιο.
Στη συνέχεια οι μνημονιακές Κυβερνήσεις, ευρισκόμενες σε νέα αδιέξοδα με το ΙΚΑ, παρέδωσαν τα χρήματά μας στο υπερχρεωμένο ΕΤΑΑ, με το οποίο και μας συγχώνευσαν. Τα χρήματά μας χάθηκαν δια παντός. Και πάλι καμία δυναμική αντίδραση των μηχανικών, πλην κάποιων αστείων κινητοποιήσεων από συναδέλφους, οι οποίοι κυρίως αγωνίζονταν να επιπλεύσουν στο κομματικό και συντεχνιακό γίγνεσθαι. Και τώρα, ενώ παλαιότερα είχαμε δυνατότητες πρώτης θέσης στα δημόσια νοσοκομεία, αφού είχαμε ένα απόλυτα εύρωστο Ταμείο, σήμερα κλείνουμε ραντεβού για σημαντικά θέματα υγείας (όπως ο καρκίνος) μέχρι και 4 – 5 μήνες μετά και με θέση στα ράντζα των διαδρόμων. Αναρωτιέμαι μετά από όλα αυτά για το πώς λειτουργεί σήμερα το Ελληνικό Δίκαιο !
Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Ως μισθωτός έκανα κάποιες οικονομίες και έβαλα στην άκρη κάποια ελάχιστα χρήματα σε τραπεζικούς λογαριασμούς για μια ώρα ανάγκης. Ξαφνικά έρχεται πέρσι το Ελληνικό κράτος και τα δεσμεύει (και αυτά τα απολύτως ιδιωτικά χρήματα) με την ωραία Νεοελληνική ονομασία Capital Controls. Τρέμουν δε να πουν συγκεκριμένα ποιος τελικά τα αποφάσισε. Στο θέμα αυτό μας έχουν φλομώσει ανερυθρίαστα στα ψέματα, όπως βέβαια και στα πολλά άλλα, τα οποία ονομάζουν «μέτρα». Λένε δηλαδή ότι το έκαναν για να προστατέψουν τις Τράπεζες (άντε πάλι) φοβούμενοι ότι οι αποταμιευτές θα έστελναν μαζικά τα χρήματά τους σε τράπεζες του εξωτερικού. Μέγα ψέμα, αφού θα μπορούσαν να απαγορεύσουν απλά την μεταβίβαση χρημάτων σε τράπεζες του εξωτερικού. Αν πάλι πιστεύουν ότι οι καταθέτες θα έπαιρναν τα χρήματα τους για να τα κρύψουν κάτω από το στρώμα, που είναι και δικαίωμά τους. Ξεχνούν δήθεν ότι το κάνουν, όσο οι τράπεζες δεν δίνουν αξιόλογους τόκους. Όλες αυτές οι δικαιολογίες αποτελούν και πάλι ένα ανερυθρίαστο ψέμα, αφού κανέναν λόγο δεν θα είχαν οι Έλληνες να το κάνουν, όσο το Κράτος, δηλαδή οι κυβερνώντες θα ήταν αξιόπιστοι. Είδατε κανέναν να παίρνει τα χρήματά του από Ελβετικές Τράπεζες για να τα κρύψει κάτω από το στρώμα; Όλοι μας επομένως έχουμε τελικά καταλήξει ότι δέσμευσαν τα χρήματά μας για να μπορέσουν να τα κουρέψουν όποτε το ζητήσει η Τρόϊκα ή το Κουαρτέτο [από ονομασίες, ιδιαίτερα ξενόγλωσσες, οι λεγόμενοι δοσίλογοι του Harvart, είναι πρώτοι]. Αυτή είναι και η μόνη αλήθεια των Capital Controls, και ας μας το αποκρύπτουν οι πάντες, τόσο οι Ηγέτες μας, όσο και τα ΜΜΕ. Όλοι δηλαδή όσοι έχουν δήθεν ως στόχο τους την προστασία, την ενημέρωση και την ευημερία του Έλληνα. Χαρίζουν δηλαδή δισεκατομμύρια σε διαπλεκόμενους και δεσμεύουν τα δικά μας χρήματα για να μας τα κουρέψουν – δηλαδή να μας τα αρπάξουν – κατά βούληση.
Το να πάρεις βέβαια αντικείμενα αξίας ή χρήματα, που δεν σου ανήκουν, χωρίς τη συγκατάθεσή του ιδιοκτήτη είναι κλοπή. Όταν μάλιστα σου τα παίρνουν με μια βία που δεν έχεις τη δύναμη να καταπολεμήσεις, τότε η αρπαγή αποτελεί ληστεία, με ποινή κακουργήματος. Όπως πχ. όταν είσαι άοπλος και σε απειλεί ένας οπλοφόρος. Όπλο δε αποτελεί και ένας νόμος, που προωθεί συμφέροντα τρίτων – ισχυρών, ενώ εσύ ο πολίτης δεν μπορείς να τον καταπολεμήσεις ή αναιρέσεις.
Λένε ότι όλα αυτά τα απαιτούν οι δανειστές, ενώ το ΔΝΤ θέλει να ξεμπερδέψει άμεσα και με τους υπερήλικες Έλληνες, για να μείνουν στην Ελλάδα μόνο χαμηλόμισθοι εργάτες των 380 €. Γι’ αυτό επιτρέπουν στις Ασφαλιστικές Εταιρείες να κατακλέβουν τον φτωχοποιημένο υπέργηρο, ώστε να αναγκαστεί να παραιτηθεί από όσα δικαιώματά πλήρωνε επί δεκαετίες για μια δύσκολη στιγμή. Με σχετικές μεθοδεύσεις διαλύεται και το περίφημο ΕΣΥ του Αντρέα Παπανδρέου. Έτσι τώρα για μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση μέσω του ΕΤΑΑ μπορεί να περιμένεις και πάνω από έναν χρόνο (στο νεκροταφείο πλέον φαντάζομαι) ενώ πληρώνοντας ιδιωτικά αντιμετωπίζεις απίστευτα κόστη, σε ύψος συχνά εκατοντάδων χιλιάδων € ! Γιατί αναρωτιέμαι; Διαμάντια βάζουν στον ασθενή ή εντάσσεται και αυτό στη μεθόδευση;
Διαβάζουμε δε ότι πρόσφατα νομοθέτησαν το να μη πληρώνουν οι ανασφάλιστοι στα νοσοκομεία. Μόνο από εμάς, που μια ζωή πληρώναμε εισφορές θα εξακολουθήσουν να τα παίρνουν. Πολύ όμως θα ήθελα να μάθω πόσα καλείται να πληρώσει κάποιος Βουλευτής που θα αναγκαστεί να πάει σε Ελληνικό νοσοκομείο (αν δεν πάει ως συνήθως στην Αμερική, με δωρεάν ενδεχομένως εισιτήριο) πόσο θα περιμένει να εισαχθεί και σε τι θέση θα τον νοσηλεύσουν.