Το συνταξιοδοτικό

23 Ιαν 2016 από lk

Το συνταξιοδοτικό.

Σε ένα ευνομούμενο κράτος, κάθε ενέργεια πρέπει να στηρίζεται στην ηθική, στην δίκαιη αντιμετώπιση των πολιτών, στην διατήρηση των προηγούμενων νομοθετημάτων και στην αξιοπιστία κράτους και κυβερνώντων.
Οι νόμοι πρέπει να έχουν συνέχεια και να μην καταστρατηγεί ο ένας τον άλλο, ενώ το Σύνταγμα του Έθνους πρέπει να τηρείται σχολαστικά.
Αντιμετώπιση των πολιτών με το «Τι θα μου κάνεις ρε!» όπως αυτό του μακαρίτη του Κουτσόριωργα δεν έχουν θέση σε ένα Ευρωπαϊκό κράτος.
Το να νομοθετεί κάποιος ανεξέλεγκτα, αντισυνταγματικά και μάλιστα με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου ή με (ν)τροπολογίες που μας γελοιοποιούν διεθνώς, όπως για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση μέσα από νόμο για τα βοοειδή είναι απαράδεκτα.

Στο Ασφαλιστικό, με αποδοχή των παραπάνω, έχω να επισημάνω τα εξής:
1. Ο κάθε ασφαλισμένος, όταν αποδέχεται μια θέση στο Δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα, συνυπογράφει με το Κράτος ή με τον συνταξιοδοτικό του φορέα μια σύμβαση, ένα συμβόλαιο, με το οποίο έχει συνυπολογίσει την εξασφάλισή του στο τέλος της εργασιακής του σχέσης. Αυτή η εξασφάλιση δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να αλλάξει λίγο πριν ή μετά την συνταξιοδότησή του. Αν την αλλάξουν μονομερώς, τότε αυτό αποτελεί ποινικό αδίκημα, αφού θεωρείται απατεώνας όποιος αφού υπογράψει μια σύμβαση δεν την ικανοποιήσει τελικά. Αν πχ. κάποιος εισπράξει από εσάς μετά από συνυπογραφή συμβολαίου 300.000 € για ένα διαμέρισμα 4 δωματίων και αφού πάρει τα χρήματα σας παραδώσει μια γκαρσονιέρα ενός δωματίου είναι υπόλογος ενώπιον δικαστηρίων. Η πράξη αυτή επιφέρει φυλάκιση για απάτη. Απάτη λοιπόν του κράτους η εκ των υστέρων αλλαγή των δεδομένων για συνταξιούχους.
2. Το επιχείρημα ότι τα χρήματα που εισέπρατταν τα Ασφαλιστικά Ταμεία δεν μπορούν να καλύψουν το σημερινό ύψος των συντάξεων αποτελεί προσπάθεια συγκάλυψης της αρχικής ληστείας εις βάρος των συνταξιούχων. Η ληστεία ξεκίνησε με τη νομοθεσία που υποχρέωνε τα Ταμεία να χορηγούν άτοκα όλα τα αποθεματικά τους στην Τράπεζα της Ελλάδος (σημειωτέον ότι αυτή ανήκει σε μετόχους μη Έλληνες και ας λέγεται έτσι). Αυτό ήταν μια απαράδεκτη πρώτη ληστεία, αφού με την έντοκη προθεσμιακή κατάθεσή των αποθεματικών καλύπτεται σε ευνομούμενα κράτη η όποια διαφορά μεταξύ εισφορών και συντάξεων προκύψει από τον πληθωρισμό. Το νομοθέτημα αυτό αντίκειται στο Σύνταγμα και θα έπρεπε να αποτελέσει θέμα για τους Εισαγγελείς, και να διωχθεί όποιος υπουργός το προώθησε.
3. Ληστεία είναι και η μετέπειτα αρπαγή των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, αφού τα χρήματα αυτά ανήκαν στους ασφαλισμένους και μόνο, που τα κατέθεταν σε μηνιαία βάση επί δεκαετίες. Ειδικότερα των Επικουρικών, αφού τα χρήματα αυτά δεν συνδέονται κατά κανένα τρόπο με το Κράτος.
4. Η επόμενη μεθόδευση των αιρετών μας αρχόντων εις βάρος των Ασφαλιστικών Ταμείων έγινε όταν υποχρεώθηκαν τα Ασφαλιστικά μας Ταμεία να αγοράσουν μετοχές από το Χρηματιστήριο. Έπαιξαν δηλαδή στο Χρηματιστήριο και … έχασαν τεράστια ποσά. Αυτό επί κυβερνήσεως Σιμήτη και όλοι μας φαντάζομαι τον θυμούμαστε να μας προτρέπει να παίξουμε τα λεφτά μας εκεί, για να τα χάσουμε και να εξυγιανθεί γνωστός τραπεζίτης που έπνεε τότε τα οικονομικά λοίσθια της επιχείρησής του και σώθηκε με τα χρήματά μας.
Τώρα Σόϊμπλε και Λανγκάρντ εκβιάζουν την κυβέρνησή μας για να μας μειώσει ακόμα μια φορά και μάλιστα σημαντικά τόσο τις κανονικές, όσο και τις επικουρικές συντάξεις σε επίπεδα μη επιβίωσης. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ τον υπουργό μας, τον οποίο εμείς εξακολουθούμε να ψηφίζουμε, τον μεγάλο κ. Λοβέρδο, που είπε: «Μα δεν πεθαίνουνε κιόλας» εννοώντας εμάς τους συνταξιούχους. Αυτό θέλουν όλοι τους και ιδιαίτερα η Παγκοσμιοποιημένη Οικονομία της Δύσης. Να πεθαίνουμε αμέσως μόλις συνταξιοδοτηθούμε.

Τι κάνει τώρα η Κυβέρνηση που ψηφίσαμε στο θέμα αυτό; Την πάπια. Δεν τολμάει ή δεν θέλει να αντιταχθεί με σοβαρά επιχειρήματα, όπως το ότι από πρόπερσι τον Ιούνιο (δηλ. του 2014) μέχρι σήμερα, ελάχιστα χρήματα μας έδωσαν και αυτά έμειναν έξω για αποπληρωμή τόκων. Συμπέρασμα: Είναι ψέματα ότι χρειάζονταν χρήματα για να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις. Γιατί όμως μας λένε ψέματα; Προφανώς επειδή η αλήθεια είναι πως τους έβαλαν να κυβερνήσουν για να προωθήσουν όσα δεν μπορούσε ο Σαμαράς και θα φέρουν τον επόμενο, τον Μητσοτάκη για να φέρει όσα δεν θα μπορέσει ο Τσίπρας. Και εμείς τα πρόβατα βελάζουμε. Όμως όπως γράφει στον τοίχο, «Κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας».

Μισθούς και συντάξεις σε επίπεδα Εσθονίας, Ρουμανίας και Βουλγαρίας, της τάξεως των 300 έως και 175 €/μήνα, θέλει να επιβάλει στην Ελλάδα η Τρόϊκα. Αυτά μας κατήγγειλε η κα Κατσέλη παλαιότερα, προεκλογικά και σήμερα μεθοδεύεται.
Γιατί δεν τους συνέστησε η Κυβέρνηση Παπαδήμου, Σαμαρά και Τσίπρα, να επισκεφτούν τις χώρες αυτές για να διαπιστώσουν πόσο κοστίζουν εκεί τα διάφορα αγαθά, σε σχέση με τις τιμές που έχουν στην Ελλάδα.
Προφανώς δεν έμαθαν ποτέ οι περίφημοι οικονομολόγοι μας, που καυχώνται ότι σπούδασαν στα αμερικάνικα πανεπιστήμια των προνομιούχων, ότι το κόστος ζωής καθορίζει τους μισθούς και τις αποδοχές.
Εδώ προσπαθούν να εφαρμόσουν το αντίθετο. Δηλαδή μειώνουν σημαντικά τις αποδοχές, αλλά αφήνουν στα ύψη το κόστος ζωής, και οδηγούνται σε απόλυτη αποτυχία. Τυχαίο; Δεν ξέρω.
Τρία τινά πάντως συμβαίνουν :
Ή τα σπουδαία αυτά πανεπιστήμια δεν τους τα έμαθαν σωστά, επειδή προωθούν μόνο την ακραία καπιταλιστική θεωρία του Πανεπιστημίου Σικάγου του Φρίντμαν
ή κάνουν ότι δεν θυμούνται όσα έμαθαν, επειδή ακολουθούν εντολές προς όφελος των αφεντικών τους ή οι ίδιοι υπήρξαν ιδιαίτερα κουτοί φοιτητές. Πιστεύω πως μάλλον αυτό συμβαίνει, αφού και ως υπουργοί φάνηκαν ανεπαρκέστατοι για να αντιμετωπίσουν τις ξένες λεγόμενες (από αυτούς) Αγορές, αλλά και τους Εταίρους μας. Θα θυμάστε άλλωστε πόσο υποτιμητικά εκφράστηκε ο Σόϊμπλε για τον Πρωθυπουργό μας.

Για να εξηγήσω λοιπόν το θέμα αυτό ακόμα και στους πνευματικά καθυστερημένους, παραθέτω ένα πραγματικό παράδειγμα:

Ήρθα στην Ελλάδα από την Γερμανία το 1975.
Ο μισθός μου τότε ήταν 22.000 Δραχμές (64,50 €) και θεωρείτο πολύ υψηλός, αφού ένας καθηγητής του Γυμνασίου έπαιρνε 6.700 Δραχμές. Άλλωστε και η εφορία ήταν εκείνη την εποχή ιδιαίτερα χαμηλή.
Πλήρωνα ενοίκιο σε τριάρι στο Μαρούσι και σχεδόν κάθε βράδυ βγαίναμε για φαγητό στις ταβερνούλες της Αθήνας, όπου πληρώναμε για 2 άτομα και ένα παιδί, γύρω στις 400 Δρχ. (λιγότερο από 1,2 € ).
Δεν είχαμε κανέναν λόγο να είμαστε δυσαρεστημένοι από τα πολύ χαμηλά, σε σχέση με σήμερα, εισοδήματά μας, όσο το κόστος ζωής ήταν σε αντιστοιχία ακόμα χαμηλότερο. Το κόστος ζωής επομένως καθορίζει το αναγκαίο ύψος εσόδων. Αυτό δεν φαίνεται να το καταλαβαίνουν. Είδατε λοιπόν τι φωστήρες μας κυβερνούν;
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ: Τι τελικά θέλει η Κυβέρνηση και όλοι όσοι ασχολούνται με το Ασφαλιστικό; Ας απαντήσουν.

1. Θέλουν να έχουν όλοι την ίδια σύνταξη; Δηλαδή Βουλευτής, Δικαστής, μαγαζάτορας και εργάτης; ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
2. Πρέπει το κοινωνικό επίπεδο και η ζωή κάποιου εργαζόμενου να κατεδαφίζονται από τη στιγμή που θα πάρει σύνταξη; Δηλ. ο Δημόσιος υπάλληλος με κάποια άνεση (σπίτι, αυτοκίνητο, φροντιστήριο παιδιών, διακοπές) πρέπει να τα χάσει όλα και μετά την συνταξιοδότησή του να ζήσει σε επίπεδο πάμφτωχου εργάτη; ΝΑΙ ή ΟΧΙ;

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ.

1. Να γίνει ένας υπολογισμός του κόστους ζωής. Να παραλαμβάνει :
a. Αγορές βασικών τροφίμων.
b. Ενοίκιο.
c. Φως, νερό, τηλέφωνα.
d. Ιατροφαρμακευτικά έξοδα.
e. Φορολογία.
f. Έξοδα αυτοκινήτου (ή ταξί για τους υπερήλικες).
g. Γενικά έξοδα όπως καφενείο, ζαχαροπλαστείο, κινηματογράφος, δωράκια.
h. Αγορές επιβίωσης, όπως μία κουβέρτα μια νέα τηλεόραση, ένα δωράκι για τα εγγόνια, ένα ρουχαλάκι.
i. Έκτακτα συμβάντα.
Και μην τολμήσει κάποιος εξυπνάκιας να πει, τι χρειάζεται ο συνταξιούχος το αυτοκίνητο ή το ταξί. Θα τον χαρακτηρίσω άσχετο και ανίκανο, γιατί προφανώς θα μένει στο Κολωνάκι και πηγαίνει μέχρι τη Βουλή ή μέχρι την πλατεία Συντάγματος για τις δουλειές του. Αλλά ακόμα και πιο μακρυά να πάει, μπορεί να πάρει το λεωφορείο. Όμως ας πάει στο Σκόπελο Γέρας στη Λέσβο πχ. όπου το επόμενο χωριό με τράπεζα και σουπερμάρκετ απέχει από το σπίτι του 3,5 χιλιόμετρα, ενώ οι υπηρεσίες βρίσκονται στη Μυτιλήνη στα 26 χλμ, με λεωφορείο να υπάρχει μόνο μια – δύο φορές τη μέρα.
Ένας δικός μου, πρόχειρος υπολογισμός των εξόδων ενός συνταξιούχου με κάποιο επίπεδο ενός κανονικού εργαζόμενου ιδιωτικού υπαλλήλου έχει ως εξής:
ΔΕΗ με θέρμανση (κλιματιστικό για οικονομία) … 3.073
Νερό ………………………………………………. 78
Τηλέφωνο …………………………………………. 429
Κινητό …………………………………………….. 648
ΕΜΦΥΑ …………………………………………… 1.200,50
Λεωφορείο ………………………………………… 180
Φάρμακα ………………………………………….. 356,32
Γιατροί ……………………………………………. 542,59
ΔΕΗ Εξοχικού ……………………………………. 231,96
Νερό Εξοχικού ……………………………………. 62
ΣΥΝΟΛΟ …………………………………………. 6.801 €

Αν σε αυτά προσθέσουμε ένα σαραβαλάκι αυτοκίνητο (τι το θέλουν οι συνταξιούχοι το αυτοκίνητο ; !) με 417,14 € ασφάλεια και 140 € τέλη κυκλοφορίας, τότε οι συνολικές δαπάνες επιβίωσης του συνταξιούχου γίνονται 7.358,14 €.
Δηλαδή 613,18 € το μήνα μόνο για τα απαραίτητα έξοδα, χωρίς καθόλου έξοδα φαγητού, πετρέλαιο θέρμανσης και έκτακτα έξοδα.
Ο συνταξιούχος των … 300 € /μήνα = 3.600 € /χρόνο, όπως τον θέλουν Λανγκάρντ
και Σόϊμπλε πώς θα ζήσει;
Θα μας τρελάνουν; Μας θέλουν όλους ζητιάνους;

Η κατώτερη επομένως σύνταξη θα προκύπτει από αυτόν τον υπολογισμό και δεν θα είναι χαμηλότερη από το ελάχιστο κόστος ζωής του παραπάνω υπολογισμού.

Το σωστό λοιπόν είναι να αποτελεί η σύνταξη το 80 % του μέσου όρου μισθού (ή των εσόδων) των 7 τελευταίων ετών του εργαζόμενου.
Οι Βουλευτές πρέπει να παίρνουν όση και όποια σύνταξη προκύπτει από την μέχρι τότε εργασία τους με επιπλέον χρόνια αυτά στα οποία υπήρξαν βουλευτές.
Για όσα επαγγέλματα είναι όντως βαρέα, θα υπάρχει μείωση των ετών συνταξιοδότησης.

Τέλος ας μην τολμήσει κάποιος να ξαναπεί ότι πρέπει να μειωθούν οι συντάξεις επειδή χρωστάει το δημόσιο σε κερδοσκόπους. Εδώ και χρόνια η κάθε διαφήμιση για ομόλογα ή χρηματιστήριο συνοδεύεται πανευρωπαϊκά από την υποχρεωτική παρατήρηση πως τα παραπάνω εμπεριέχουν κινδύνους. Γιατί λοιπόν δεν αποτελεί και οι δανειοδοτήσεις της Ελλάδας έναν τέτοιο κίνδυνο;
Γι’ αυτό το τι θέλουν οι εκπρόσωποι των Morgan Stanley και τα τσιράκια τους όπως οι Νταϊσενμπλούμ, Σούλτς, Μέρκελ, Σόϊμπλε κλπ δεν πρέπει να μας αφορά. Ούτε το αν η Ελλάδα είναι υπερχρεωμένη, αφού αυτοί το μεθόδευσαν. Αλλά ακόμα και αν εμείς μόνοι μας δημιουργήσαμε το τεράστιο αυτό χρέος, θα έπρεπε να μας είχαν σταματήσει μόλις διαπίστωσαν πως υπερέβαινε τις δυνατότητες μας για αποπληρωμή. Αυτό που άλλωστε θα έπρεπε να έχουν κάνει και οι απαράδεκτοι τραπεζίτες, που έδιναν (με εντολή των έξω, ποιος να ξέρει ;;;) αβέρτα δάνεια σε άτομα με καμία δυνατότητα αποπληρωμής τους και σήμερα άρπαξαν από τους Έλληνες 52 δις για να εξυγιάνουν τις χρεοκοπημένες τράπεζές τους. Καμία σχέση λοιπόν όλα αυτά με το ύψος των συντάξεων.
Ας θυμόμαστε επίσης ότι οι τελευταίες κυβερνήσεις ψήφισαν και διατηρούν νόμο με τον οποίο παραγράφονται οι ευθύνες υπουργών και διοικητών. Αυτό και μόνο σηματοδοτεί και αποδεικνύει την ποινική ευθύνη για τις παρανομίες με τα κλεμμένα Ασφαλιστικά Ταμεία.