Φορολογία σε Γερμανία και Ελλάδα.

1 Απρ 2022 από lk

Φορολογία στη Γερμανία και στην Ελλάδα.
Η φορολογία ενός κράτους είναι ένας βασικός παράγοντας για την ανάπτυξη και την ευημερία της κάθε χώρας. Το ύψος των φόρων μπορεί να διευκολύνει ή να βοηθήσει την κερδοφορία των εταιρειών και συνεπώς την ανάπτυξη, ενώ μια λανθασμένη, υπερ-βολική φορολόγηση (βολική δηλαδή για ανίκανους κρατούντες) οδηγεί με βεβαιότητα στην υποβάθμιση της επιχειρηματικότητας. Γι’ αυτό είναι αποφασιστικής σημασίας το πόσο έξυπνοι είναι οι εκπρόσωποι ενός κράτους, οι εκλεγμένοι δηλαδή κυβερνώντες, για την ευημερία του.

Στην Γερμανία πχ. τόσο ο φόροι, όσο και οι φορολογικές ελαφρύνσεις του πολίτη είναι πολλές, προκύπτουν δε από τις εξής δαπάνες:
α. Δαπάνες, οι οποίες σχετίζονται (βάσει παραστατικών) με την άσκηση του επαγγέλματος του φορολογουμένου, όπως ταξιδιωτικές δαπάνες και επαγγελματικά έξοδα μετακίνησης, δαπάνες για επαγγελματική επιμόρφωση, μετεκπαίδευση κ. ά.
β. Δαπάνες, όπως η συμβουλευτική επιχειρήσεων ή η νομική και λογιστική υποστήριξη, οι οποίες σχετίζονται με την άσκηση του επαγγέλματος, επί παραδείγματι τα δικηγορικά έξοδα σε περιπτώσεις νομικής διαμάχης, ακόμη δε και με την ίδια την Εφορία, για φορολογικά θέματα.
γ. Έκτακτες δαπάνες, οι οποίες επιδεινώνουν δραματικά το εισόδημα με αρνητικό αποτέλεσμα στο επίπεδο διαβίωσης του φορολογούμενου. Για παράδειγμα, μπορούν να εκπίπτουν του φόρου, οι δαπάνες θεραπείας και αποκατάστασης, σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, οι δαπάνες επισκευής οχήματος σε ατυχήματα που συνδέονται με την άσκηση του επαγγέλματος κλπ.
δ. Φορολογικές ελαφρύνσεις προβλέπονται επίσης για τα τέκνα και όσες δαπάνες συνδέονται με αυτά, όπως η φύλαξη ή η προσχολική εκπαίδευση τέκνων για εργαζόμενους γονείς.

Σχετικά χαμηλή είναι και η Φορολόγηση των Επιχειρήσεων στην Γερμανία. Εκεί όλες οι εταιρείες, ανεξαρτήτως εταιρικής μορφής, υπόκεινται στον Φόρο Επιτηδεύματος (Gewerbesteuer).
Οι ανώνυμες εταιρείες και οι εταιρείες περιορισμένης ευθύνης (GmbH) υπόκεινται στον Φόρο Εταιρικού Εισοδήματος (Körperschaftssteuer) με σταθερό φορολογικό συντελεστή 15%, ενώ οι προσωπικές εταιρείες υπόκεινται στον Φόρο Ατομικού Εισοδήματος (Einkommensteuer).
Επί των κερδών που διανέμονται στους μετόχους (μερίσματα) ο φόρος μαζί με την Εισφορά Αλληλεγγύης (Solidaritätszuschlag) η οποία ανέρχεται στο 5,5% του
φόρου εταιρικού εισοδήματος, η συνολική φορολογική επιβάρυνση ανέρχεται σε 15,825% επί των φορολογητέων “κερδών” της εταιρείας και όχι των εσόδων γενικά.

Ο Φόρος Επιτηδεύματος (Gewerbesteuer) ανέρχεται σε 3,5% για όλες τις εταιρείες, ανεξαρτήτως νομικής μορφής, και πολλαπλασιαζόμενος επί τον δημοτικό συντελεστή, δίνει τον συνολικό Φόρο Επιτηδεύματος.

Για τις Προσωπικές Εταιρείες προβλέπεται “αφορολόγητο όριο κερδών” ύψους 24.500 €, ενώ για ορισμένες κατηγορίες νομικών προσώπων (βάσει του Φορολογικού Κώδικα) η φοροαπαλλαγή είναι € 3.900.

Ας δούμε τώρα ως παράδειγμα μια υποτιθέμενη Γερμανική Προσωπική Εταιρεία με έδρα το Βερολίνο συγκρίνοντάς την με τα ισχύοντα στην πατρίδα μας:
Σύνολο φορολογητέας ύλης 51.000 €, συνολικός Φόρος Επιτηδεύματος (στο Βερολίνο) 3.803 €, ήτοι 7,45 % .

Αντιστοίχως στην Ελλάδα μια εταιρεία με την ίδια φορολογητέα ύλη θα πλήρωνε, σύμφωνα με τον λογιστή μας, φόρο ύψους 14.280 €, ήτοι 28 %, δηλαδή σχεδόν 4 φορές περισσότερα. Γι’ αυτό πάει μπροστά η οικονομία μας !

Έτσι άραγε περιμένουν οι σπουδαίοι οικονομικοί παράγοντες της Πατρίδας μας να αναπτυχθεί η βιομηχανία μας και να εισρεύσουν κεφάλαια; Πίστεψαν άλλωστε ότι αυξάνοντας τον φόρο στα καύσιμα θα πάρουν περισσότερα χρήματα, όπως συνέβη πρόσφατα, ενώ στην πραγματικότητα πήραν τα ίδια ή και λιγότερα (δεν έχω τα ακριβή ποσά, δεν τα δημοσίευσαν δηλαδή) αφού ο κόσμος λόγω της ακρίβειας δεν κινείται πλέον τόσο συχνά με το ΙΧ όσο προηγουμένως.

Ποιος Γερμανός λοιπόν θα έρθει να επενδύσει εδώ για να πληρώνει 28 % φόρο, αντί του 7,5 % που θα πλήρωνε στην Πατρίδα του; Πόσα αλήθεια πρέπει να κερδίζει κάποιος για να δίνει κάποιο 30 % στο κράτος, να έχει ένα 30 % δικό του κέρδος, αλλά να εξασφαλίζει παράλληλα και τους τόκους κεφαλαίου, που είτε είναι δικό του είτε το έχει δανειστεί, πρέπει να συνυπολογίζονται ; Μάλλον κανείς !

Στις 23.3.22 ακούσαμε και το άλλο ανεκδιήγητο : Φορολόγηση με … αναδρομική ισχύ ! Δηλαδή αφού εκπληρώσεις όλες τις υποχρεώσεις σου και κανονίσεις το τι θα κάνεις με τα λίγα ενδεχομένως κέρδη που σου απέμειναν, έρχεται πολύ αργότερα το κράτος και σε φορολογεί εκ των υστέρων τα διαθέσιμα κέρδη σου ! Αυτό κι αν είναι ρύθμιση ! Σε τι να βασιστούν λοιπόν οι σωστές επιχειρήσεις, που προγραμματίζουν ένα χρόνο πριν τα οικονομικά τους, με τέτοιες απίστευτες διαδικασίες.

Σε εμάς ένας συνταξιούχος με συνολικά εισοδήματα 20.230,70 € πλήρωσε πέρυσι για φόρο και ασφαλιστικές υποχρεώσεις συνολικά 8.262 €, ποσό που αποτελεί το 40,8 % των εσόδων του. Τόσο καλά λοιπόν περνάμε εδώ, ενώ δεν καταλαβαίνουν ότι αν τα πάντα ήταν φτηνά, ο κόσμος θα αγόραζε περισσότερο και τελικά το κράτος θα εισέπραττε τα ίδια ή και περισσότερα. Ποιος όμως θα τα αποτιμήσει αυτά, οι αγχωμένοι και ενίοτε ανίκανοι δημόσιοι υπάλληλοι μήπως ή οι πολιτικοί μας που “περί άλλων τυρβάζουν” ;

Στα καύσιμα θέρμανσης, με το πετρέλαιο δηλαδή που πρόσφατα αγοράσαμε, το ίδιο χάλι. Νομίζαμε αρχικά ότι μας έκλεψαν, αφού το 2021 με 500 λίτρα θερμαίναμε επί 202,5 ώρες, ενώ το 2022 με την ίδια ποσότητα, θερμάναμε μόνο για 158,5 ώρες. Όμως δεν μας είχαν κλέψει, γιατί έχουμε έναν πολύ ακριβή τρόπο για να ελέγχουμε την ποσότητα που μας δίνουν. Επομένως ένα μόνο ενδεχόμενο φαίνεται πιθανό: Το να διακινείται νοθευμένο πετρέλαιο, αφού με αυτό απαιτείται περισσότερη ώρα καύσης για το ίδιο θερμαντικό αποτέλεσμα. Αυτό μου το επιβεβαίωσε τελικά και ο προμηθευτής μας.

Παράλληλα με όλα αυτά οι διάφορες κυβερνήσεις χρόνια τώρα, με την αδεξιότητά τους, με την έλλειψη επαγγελματισμού, με τις λεγόμενες μίζες και με την ανικανότητα που τις χαρακτηρίζει, χαντάκωσαν την κάθε βιομηχανική παραγωγή της Πατρίδας μας, που όμως υπήρχε στα πρώτα χρόνια μετά την κατοχή. Έτσι είμαστε πλέον υποχρεωμένοι να αγοράζουμε από το εξωτερικό ακόμα και είδη πρώτης ανάγκης, αφού δεν παράγουμε πια τίποτα. Ακόμα και αυγά, τυριά, μέλι ή τούβλα αγοράζουμε απ’ έξω, πράγμα που όχι μόνο υποβαθμίζει την οικονομία της χώρας μας, αλλά αυξάνει ανεπίτρεπτα και την ανεργία. Σε ποιόν όμως να τα πεις, όταν ακόμα και από την εποχή που ήμουν φοιτητής μου έλεγαν ως επαγγελματικό στόχο : «Να γίνεις δημόσιος υπάλληλος να κάαααααθεσαι !»