Φορολογική αφαίμαξη

24 Μαρ 2019 από lk

Φορολογική αφαίμαξη.

Διαπίστωσα ξαφνικά και προβληματίστηκα, όταν κατάλαβα πως το κράτος,  μας φορολογεί για το κάθε τι δύο φορές.  Μία φορά για ένα έσοδό μας, όπως πχ τη σύνταξή ή το μισθό μας και μια δεύτερη για όσα αγοράσαμε με αυτά τα χρήματά μας, που είναι ήδη φορολογημένα, αφού όλα τα αγαθά αυτά έχουν ήδη φορολογηθεί, όταν τα πήρε το κατάστημα.  Διπλός φόρος λοιπόν για τον πολίτη, του οποίου τη σύνταξη μειώνουν κάθε λίγο.  Όταν πχ. πάμε στον γιατρό και τον πληρώσουμε από τα ήδη φορολογημένα χρήματα της σύνταξής μας, τότε μας κόβει μια απόδειξη, για την οποία πληρώνουμε εμείς ξανά φόρο, ενώ στη συνέχεια και αυτός θα φορολογηθεί για το έσοδό του αυτό.  Τριπλή φορολογία δηλαδή, αφού πληρώνουμε δυο φορές εμείς, αλλά και αυτός.

Για όλα δηλαδή όσα εμείς πληρώνουμε από την τσέπη μας, πληρώνουμε δυο φορές φόρο, μια όταν τα εισπράττουμε και άλλη μία όταν πληρώνουμε για κάτι.

Βέβαια ο ΦΠΑ,  δηλαδή ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας, ήδη εκ του ονόματός του στηρίζεται στο ότι με κάθε μια διεκπεραίωση πληρώνεται μεν φόρος, αλλά στη συνέχεια εκπίπτει (με τη φορολογική δήλωση πχ. ή άλλα τέτοια) και στο κράτος μένει πάντα μόνο το επιπλέον που κάθε φορά προστίθεται, αφού και οι χρεώσεις επαυξάνονται με κάθε μεταπώληση.  Εξ ου και η ονομασία “προστιθέμενης αξίας”.  Σε μας βέβαια όλα αυτά παραμερίζονται και το αδηφάγο κράτος μας εισπράττει κάθε φορά ολόκληρο τον φόρο, χωρίς να μπορεί ο φορολογούμενος να εκπέσει κάτι.

Δείτε τώρα τι γίνεται στα ευνομούμενα κράτη σε τέτοια θέματα, όπως πχ. η Γερμανία, όπως έμαθα πρόσφατα διαβάζοντας ένα φύλλο της Γερμανικής εφημερίδας BILD :

Στη Γερμανία εκπίπτουν από τη φορολόγηση:

1. Οι εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία,
2. Οι εισφορές για περιποίηση ασθενών,
3. Οι εισφορές για ιδιωτικές ασφάλειες ζωής και ασθένειας,
4. Οι εισφορές ΙΚΑ, ΤΕΒΕ κλπ.

Εκπίπτουν επίσης :

1. Οι δαπάνες για καπνοδοχοκαθαριστές,
2. Οι δαπάνες για καθαρίστριες και καθαριστές σπιτιών ή γραφείων,

Ως και οι πέραν των νομίμων παροχών επιβαρύνσεις :

1. Για γυαλιά μυωπίας και πρεσβυωπίας,
2. Για ακουστικά βαρηκοΐας
3. Ως και για προσθετικές οδοντοστοιχίες.

Όλα τα παραπάνω και άλλα ακόμα, αφαιρούνται από τα έσοδα του φορολογούμενου στην εκάστοτε φορολογική του δήλωση.

Σε εμάς αντιθέτως δεν εκπίπτουν, ενώ οι διοικούντες λένε ανερυθρίαστα, ως κότες, ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τις συντάξεις, επειδή δεν παθαίνουμε εγκαίρως, όπως είπε ο περίφημος “εκπρόσωπός” μας Λοβέρδος.  Θέλουν να μείνουν στο αδηφάγο Κράτος όσα περισσότερα χρήματα γίνεται, από αυτά που πληρώναμε επί 38 χρόνια εργασίας (όπως εγώ) για να τα δώσουν στις γερμανικές τράπεζες. 

Ένας εργαζόμενος πχ. πλήρωνε, αυτός και η εταιρεία όπου δούλευε γύρω στα 450 € (κατά μέσον όρο, και με τα δώρα που τότε ίσχυαν ) τον μήνα.  Αυτό επί 38 χρόνια, μας κάνει 240.000 €.

Με συντάξεις κατά μέσον όρο 700 € και χωρίς πλέον τα δώρα Χριστουγέννων κλπ,  “όλοι”  οι δικαιούχοι συνταξιούχοι θα έπρεπε να ζήσουν κάπου 29 χρόνια, πριν εξαντληθούν τα 240.000 €.  Αν λοιπόν οι συντάξεις δίδονται στα 67 και οι περισσότεροι ζουν κατά μέσον όρο μόνο 81 χρόνια (αφού κάποιοι πεθαίνουν νέοι και ελάχιστοι φτάνουν τα 100 έτη ζωής) τότε το Κράτος πληρώνει μόνο για 14 χρόνια συντάξεις.   Ξοδεύει δηλαδή μόνο τα 117.600 €, ήτοι το 49 % των 240.000 €, οπότε στο Κράτος μένουν  122.400 € ανά συνταξιούχο κατά μέσον όρο.  Πέραν αυτού σε όλα αυτά τα εργάσιμα χρόνια το Κράτος εκμεταλλευόταν τα χρήματα των εισφορών και εισέπραττε κατά μέσον όρο τόκους 4 % το χρόνο, που σημαίνει ότι από τις συνταξιοδοτικές εισφορές μας το Κράτος κερδίζει περίπου 130.600 € ανά εργαζόμενο.

Κι όμως ούτε και αυτά του φτάνουν !  Γιατί άραγε;   Μήπως επειδή κάποιοι καπάτσοι  έχουν μεταφέρει κρατικά χρήματα σε λογαριασμούς τους σε υπεράκτιες Off Shore εταιρείες;  Δεν το πιστεύω, αλλά και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να έχει συμβεί.