53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

17 Νοέ 2012 από lk

53^ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.  Απ’ το κακό στο χειρότερο.

Κάθε πέρσι και καλύτερα, κάθε φέτος και χειρότερα.

 

Ξέρετε το ανέκδοτο για το τι είναι Παράδεισος και τι Κόλαση, το οποίο τελειώνει … «…. και Κόλαση είναι εκεί που όλα οργανώνονται από Έλληνες» :  Αυτό ταιριάζει και πάλι στο 53^ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Και τι δεν έχουν δει τα μάτια μας:

Μία χρονιά, στην είσοδο του Λιμανιού όπου βρίσκονται οι περισσότερες αίθουσες προβολής των ταινιών, τσαλαβουτούσαν μέσα στις λάσπες με τα εορταστικά γοβάκια τους οι επώνυμες προσκεκλημένες σταρ από το εξωτερικό.

Μία άλλη χρονιά με πολύ κρύο, παγώναμε επί τρεις μέρες επειδή τα κλιματιστικά θα επισκευάζονταν μετά το πέρας του Φεστιβάλ, αλλά οι υπεύθυνοι εξακολουθούσαν να τα λειτουργούν στέλνοντας στις αίθουσες τον παγωμένο αέρα του Βαρδάρη.

Άλλη μια χρονιά οι αρμόδιοι ζητούσαν από τους δημοσιογράφους να δηλώσουν δεσμευτικά και εκ των προτέρων, ποιες ταινίες θα έβλεπαν καθ’ όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ, προκειμένου να εκδώσουν δημοσιογραφική κάρτα εισόδου.  Οι άσχετοι αυτοί άνθρωποι νόμιζαν ότι κάποιος, όπως εγώ, που κάνει σημαντικά έξοδα για να παραβρεθεί επί 11 μέρες στη Θεσσαλονίκη, θα τσιγκουνευτεί τα 50 € της συμμετοχής και μάλιστα για τα δύο Φεστιβάλ του έτους.  Κατόπιν αυτού εγώ τουλάχιστον δεν ξαναζήτησα διαπίστευση τα τελευταία 3 χρόνια.

Αλλά και στα καθημερινά η οργάνωση φέτος είχε ξεχαρβαλωθεί.

Απόλυτα αρνητική εντύπωση έκανε το έμβλημα του φετινού 53^ου Φεστιβάλ, το οποίο ανατέθηκε σε εταιρεία, ήταν παιδαριώδες και μόνο κατόπιν οδηγιών ανακάλυπτες το 53, σε αντίθεση με το περσινό που ήταν καλότεχνη δημιουργία μαθητών σχολής, όπως μας είπαν.  Γιατί άραγε;  Μας περίσευαν χρήματα; Δείτε το στην επικεφαλίδα του άρθρου και κρίνετε μόνοι σας.

Σε αντίθεση με άλλες χρονιές, η έναρξη της προβολής φέτος καθυστερούσε δημιουργώντας προβλήματα σε όσους είχαν προγραμματίσει να δουν αμέσως μετά κάποια επόμενη ταινία.

Αξιολύπητα και τα φιλμάκια που έδειχναν πριν από κάθε προβολή με κάτι αγαλματάκια και ένα αμερικανόφερτο (?) καραγκιοζάκι που δήθεν χόρευε. Ποιος τα σκέφτηκε αυτά που δεν είναι κατάλληλα ούτε για παιδάκια σε νηπιακή ηλικία. Δεν πιστεύω να πληρώθηκαν και χρήματα για την εκπληκτική αυτή ιδέα;

Μια άλλη φορά δεν υπήρχε ήχος και διήρκησε πολύ ώσπου να αντιληφθούν οι υπεύθυνοι το πρόβλημα και ακόμα περισσότερο να το επανορθώσουν, παρ’ όλες τις έντονες διαμαρτυρίες του φιλοθεάμονος κοινού.

Στα γκισέ μπορούσες να βγάλεις εισιτήριο μόνο για την επόμενη μέρα, ενώ τηλεφωνικά μπορούσες να κλείσεις για ολόκληρο το διάστημα του φεστιβάλ.  Θεωρητικά βέβαια αυτό, αφού το τηλέφωνο για τις κρατήσεις των εισιτηρίων φαινόταν να είναι διαρκώς κατειλημμένο.

Έτσι με μεγάλη δυσκολία εύρισκες εισιτήριο, ενώ περιέργως διαπίστωνες ότι στις αίθουσες σχεδόν πάντα υπήρχαν κάποια άδεια καθίσματα.

Είναι δε απαράδεκτο να έρχονται άτομα από όλα τα μέρη της Ελλάδας για το Φεστιβάλ και τελικά να μην μπορούν να δουν τις ταινίες επιλογής τους.  Τόσο δύσκολο θα ήταν να γίνονται κάποιες επαναλήψεις για όσα φιλμ υπήρχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον;

Σταθερά, όπως κάθε χρόνο, διατηρήσαν την απαράδεκτη ουρά αναμονής.  Αντί δηλαδή να αφήνουν τους θεατές να μπαίνουν στην άδεια αίθουσα με τον ρυθμό που έρχονται, τους συγκέντρωναν σε μια ουρά, μπροστά στη σκάλα ή την αίθουσα, ώστε  να συνωστίζονται, συχνά μέχρι έξω από την είσοδο του κτιρίου και μόνο 7 λεπτά πριν την έναρξη της προβολής τους άφηναν να μπουν, σπρώχνοντας ο ένας τον άλλο, σαν αγέλη και τρέχοντας για να καταλάβουν μια καλή θέση.  Πολιτισμένες διαδικασίες σε διεθνή πολιτιστικά δρώμενα.  Τρομάζω όταν σκέπτομαι τι θα λένε οι ξένοι.  Αυτά βέβαια μόνο για όσους δεν ανήκαν στους επίσημους καλεσμένους του Διευθυντή του Φεστιβάλ κ. Εϊπίδη. Εκείνοι απολαμβάνουν άλλα προνόμια και λαμπρές δεξιώσεις, σε στενό κύκλο καλεσμένων, με αποκλεισμό πολλών σκηνοθετών.

Απέκλεισαν όμως και 17 ταινίες Ελλήνων σκηνοθετών και μας προβληματίζει το αν έτσι εξασφαλίζεται η προώθησή του Ελληνικού κινηματογράφου, που αποτελεί και τον κύριο στόχο του Φεστιβάλ.

Ένα Φεστιβάλ που λένε ότι κόστισε 7 εκατομμύρια € και όπου κάθε χρόνο καλούνται και φιλοξενούνται δεκάδες νεαροί, οι οποίοι θα προωθήσουν δήθεν τις Ελληνικές ταινίες στο εξωτερικό, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει προωθηθεί έστω και μια.

Με εντολή του Διευθυντή κ. Εϊπίδη κόπηκε και η ταινία «ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ή KLAIN MAIN PUTS» του Νίκου Αλευρά, για να μην προσβληθούν οι Γερμανοί.  Με εντολή του Πρωθυπουργού (έτσι ακούσαμε) του οποίου  γιαγιά ήταν η Πηνελόπη Δέλτα, μια Ελληνίδα Πατριώτισσα, που αυτοκτόνησε όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα ! Μού είναι αδύνατο να πιστέψω κάτι τέτοιο και ελπίζω οι διαδόσεις να είναι αναληθείς .

Και όχι μόνο κόπηκε η ταινία, αλλά με άνωθεν εντολή έσκιζαν και ξεκρεμούσαν τις σχετικές αφίσες και έσκιζαν τα φέϊγ βολάν που ενημέρωναν, ότι σε πείσμα του κ.  Εϊπίδη η ταινία αυτή μαζί άλλες δύο θα προβάλλονταν στην ανεξάρτητη αίθουσα ΚΛS της Κινηματογραφικής Λέσχης SOLARIS.

Είδαμε την ταινία και την θεωρώ αριστούργημα.  Λέτε γι’ αυτό να την απέκλεισαν από το Φεστιβάλ; Όσο για το ότι καταφέρεται κατά των Γερμανών, αυτό είναι μια αναίσχυντη ανακρίβεια. Τίποτε προσβλητικό δεν υπάρχει. Απλά η θαυμάσια αυτή ταινία λέει σε μιάμιση ώρα, πόσο θαυμάσια είναι η Ελλάδα μας, κάνοντας που και που συγκρίσεις για Ελληνικά φαγητά και φρούτα που δεν υπάρχουν στη βροχερή Γερμανία ή για ευτυχισμένες αγελάδες που βόσκουν ελεύθερες, σε αντίθεση με τις εγκλωβισμένες σε άλλα βιομηχανικά κράτη. Μια αναφορά στην «Ελληνική Ευδαιμονία και στην Ευρωπαϊκή Κατάθλιψη». Αυτά και αν είναι προσβολές και όχι όσα λέει ο περίφημος κ. Φούχτελ για τους ανίκανους Έλληνες.

Από τον κ. Γιάννη Φραγκούλη, μέλος της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου μάθαμε, ότι ο αξιότιμος Πρόεδρος του Φεστιβάλ, απαγόρευσε επίσης την απονομή βραβείου, κατά την τελετή βράβευσης , από τους κριτικούς κινηματογράφου. Ίσως να φοβήθηκε και πάλι μην τυχόν και στενοχωρεθούν οι Γερμανοί από την επιλογή τους.

Σε αντίθεση με άλλα χρόνια, στο φετινό Φεστιβάλ δεν είδαμε ψηφιακές ταινίες.

Θυμάμαι κάποιον σκηνοθέτη που πριν από χρόνια μας διηγούνταν, πως τον είχαν καλέσει στο εξωτερικό για συνέντευξη σχετικά με τον Ελληνικό κινηματογράφο. Η πρώτη ερώτηση, μάς έλεγε, ήταν πόσες αίθουσες προβολής ψηφιακών ταινιών έχει η Αθήνα και μόλις αυτός απάντησε καμία, τον ευχαρίστησαν με ευγένεια και του είπαν ότι η συνέντευξη ….   τελείωσε.  Φέτος κόψαμε τις ψηφιακές ταινίες και από το Φεστιβάλ.  Τόσο καλά.

Εν κατακλείδι θέλω να επισημάνω ότι είδαμε   πολλές θαυμάσιες ταινίες, σε άριστες αίθουσες και στο πολύ όμορφο περιβάλλον του παλιού λιμανιού, όπως έχει διαμορφωθεί και στην πανέμορφη πλατεία Αριστοτέλους της πανέμορφης Θεσσαλονίκης.

Είναι κρίμα που δεν υπάρχει δυνατότητα να βλέπουμε και στην Αθήνα σε τακτικές προβολές τις ταινίες αυτές, έστω και τις Ελληνικές μόνο.

  Και είναι κρίμα που η Διεύθυνση του Φεστιβάλ και το Ελληνικό Κράτος δεν κάνουν αντίστοιχες προσπάθειες όπως άλλα Ευρωπαϊκά κράτη, για να προωθηθούν οι Ελληνικές ταινίες στο εξωτερικό, ακόμα και με έξοδα του κράτους, δεδομένου μάλιστα ότι όλες είναι ήδη μεταφρασμένες στα αγγλικά. Εκεί κάνουμε οικονομία;  Πιστεύω πώς το απαγορευμένο φιλμ του Αλευρά θα έφερνε πολύ περισσότερους τουρίστες στην Ελλάδα από ότι όλες οι Διεθνείς Εκθέσεις που μας κοστίζουν εκατομμύρια για να δείχνουμε πόστερ και αφίσες σε αδιάφορους εκπρόσωπους τουριστικών γραφείων, που μόνο για εκπτώσεις και προμήθειες ενδιαφέρονται.

Πολύ θετική η προβολή ταινιών του Αγγελόπουλου. Ταινίες που πρέπει να δουν όλα τα παιδιά μας.

Για τις ταινίες που μας άρεσαν θα αναφερθούμε σε άλλο άρθρο του Site

Και του χρόνου λοιπόν με καλύτερη διοργάνωση ή με καλύτερο Διευθυντή.

Σημ. Ο παραπάνω σχολιασμός θα σταλεί και στη Διεύθυνση του Φεστιβάλ.

Λίνος Κουντουράς