Η ευτυχία να είσαι Έλληνας.
Σε εμάς λειτουργεί πλέον και το Internet, όπως στις προηγμένες Δυτικές κοινωνίες. Θέλοντας λοιπόν να ταξιδέψω από το Λαύριο για Χίο, ζήτησα από αυτό βοήθεια. Βρήκα αμέσως τα τηλέφωνα τριών ταξιδιωτικών Πρακτορείων. Όμως δεν απαντούσε κανένα. Αναζήτησα λοιπόν το Λιμεναρχείο Λαυρίου. Βρήκα αμέσως δύο τηλέφωνα. Όμως το ένα χτυπούσε ως FAX και το άλλο δεν απαντούσε όλο το απόγευμα. Όταν κάποια στιγμή το σήκωσαν δεν ήταν το Λιμεναρχείο, αλλά το γραφείο Δημάρχου. Μια πολύ ευγενική κοπέλα μου βρήκε τα δύο σωστά τηλέφωνα. Πήρα αμέσως εκεί, αλλά η φωνή μιας νεαρής Λιμενικού ενημέρωνε από κασέτα ότι τα τηλέφωνα έχουν αλλάξει και έλεγε τα νέα ισχύοντα. Πήρα αμέσως σε αυτά, αλλά και στα δύο ο αυτόματος τηλεφωνητής του ΟΤΕ ενημέρωνε ότι οι εν λόγω αριθμοί τηλεφώνου δεν υπάρχουν. Δεν είχα επομένως άλλη επιλογή από το να πάω από την Αθήνα στο Λαύριο, να μάθω εκεί τα τηλέφωνα που ήθελα και στη συνέχεια να επιστρέψω στην Αθήνα για να τους τηλεφωνήσω και να μάθω ότι ζητούσα.
* Πριν από μέρες πέρασε ο καταμετρητής της ΔΕΗ και δεν με βρήκε. Στον λογαριασμό πριν 4 μήνες έγραφε ποια μέρα θα περνούσε, αλλά τόσο καιρό μετά πώς να το θυμάμαι. Πέραν αυτού βέβαια δεν θα μου ήταν και πολύ εύκολο να πάρω άδεια από την εργασία μου, για να περιμένω όλο το πρωί το πότε θα περάσει ο Καταμετρητής. Έτσι έπρεπε να δώσω (την επομένη και μόνο) τηλεφωνικά τις μετρήσεις, μεταξύ 8 με 9 πμ. Τηλεφώνησα στη ΔΕΗ και τους είπα ότι το εν λόγω τηλέφωνο δεν απαντάει. Συμφώνησαν ότι συνήθως δεν το σηκώνουν (!!) και μου είπαν, ως ειδική εξυπηρέτηση, να τηλεφωνώ με περιθώριο μερικών όμως μόνο ημερών σε κάποιο άλλο τηλέφωνο. Ρώτησα γιατί δεν μπορώ να δώσω τις μετρήσεις κάποια άλλη μέρα. Είπαν ότι δεν προβλέπεται. Ρώτησα επίσης γιατί δεν μπορούμε να τις στέλνουμε στο πολυδιαφημισμένο Site της ΔΕΗ, στο οποίο μπορούμε να δούμε τους λογαριασμούς μας. Μου είπαν και πάλι ότι δεν προβλέπεται. Δεν μου μένει λοιπόν άλλο από το να αναβάλω το ταξίδι μου στο εξωτερικό, να προγραμματίσω αντ΄ αυτού την αναμονή του Καταμετρητή στις 3 Ιανουαρίου και να ζητήσω άδεια από την εργασία μου για την συγκεκριμένη ημερομηνία. Ας ελπίσω ότι δεν θα τα ξεχάσω, γιατί σήμερα έχουμε 26 Σεπτεμβρίου.
* Μάθαμε ότι δεν επιθυμείται η ανάληψη της Προεδρίας της ΕΕ από την Ελλάδα. Μία από τις αιτίες ακούσαμε ότι ήταν η εκπροσώπηση ενός φασιστικού κόμματος στην Βουλή των Ελλήνων. Έγιναν λοιπόν βελτιωτικές προσπάθειες, σε κάθε επίπεδο, αν και λίγο αδέξιες, χωρίς ως τώρα να έχει αποφευχθεί με βεβαιότητα ο προσβλητικός για εμάς κίνδυνος αποκλεισμού μας. Υποψιάζομαι ότι άλλοι είναι οι λόγοι που δεν μας θέλουν, αφού απροβλημάτιστα έχουν αναλάβει την προεδρία και πολύ μικρότερα από εμάς κράτη, όπως πχ η Μάλτα και η Κύπρος. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός ότι στην Αυστρία όχι μόνο εκπροσωπείται στη Βουλή ένα ακροδεξιό κόμμα, αλλά και συγκυβερνάει, χωρίς κάποιον ενδοιασμό της ΕΕ. Μάλλον λοιπόν το πρόβλημα έγκειται στο ότι μας θεωρούν εντελώς ανίκανους. Για να εξαλειφθεί η χείριστη εντύπωση των ψηφοφόρων από αυτή την ντροπιαστική εξέλιξη, άρχισαν επισήμως να αναφέρονται στο … τεράστιο κόστος των 50 εκατομμυρίων που συνεπάγεται η ανάληψη της προεδρίας από την Ελλάδα, ώστε, αν ο μη γένοιτο μας απορρίψουν, να υπάρχει καλού – κακού έστω κάποια δικαιολογία, πιστευτή, αν όχι από όλους μας, τουλάχιστον από τους κουτούς.
Ακούγοντας τις ειδήσεις προβληματίζονται πολλοί και για ένα ακόμα γεγονός. Ο κάθε ευυπόληπτος και νομοταγής πολίτης δεν γνωρίζει πλέον τι αποτελεί όπλο ή ποινικό αδίκημα και τι όχι. Αναφέρομαι σε όσα ακούγονται στα ραδιόφωνα και όχι βέβαια σε πραγματικά δεδομένα της Δικαιοσύνης, τα οποία άλλωστε δεν γνωρίζουμε, ούτε μπορούμε να κρίνουμε χωρίς νομικές γνώσεις και χωρίς απόλυτη γνώση της εκάστοτε δικογραφίας. Όμως αν συγκεντρώσουμε όσα ακούσαμε από τα ΜΜΕ, τα γιαταγάνια, σπρέϊ μουστάρδας, κοντάρια, σημαίες σε χοντρό κοντάρι, κενά μπουκάλια μπύρας, κράνη, ασπίδες (;) μαύρα μπλουζάκια, σιδερογροθιές, φέϊγ βολάν, σουγιαδάκια και άλλα τέτοια, αποτελούν σύμφωνα με τους ρεπόρτερ πειστήρια εγκληματικών ενεργειών. Η εξύβριση και οι φοβέρες όπως πχ. «θα δείτε» θεωρούνται ενδείξεις σύστασης εγκληματικής οργάνωσης, επίσης και η τηλεφωνική ενημέρωση για έναν φόνο, ακόμα και αν εξ ίσου άμεσα είχαν ενημερωθεί για αυτόν και μέλη της Κυβερνήσεως. Στην Ελλάδα βέβαια, όχι αυτή της δικαιοσύνης, αλλά των σκοπιμοτήτων, δεν μετράει το τι κάνει κάποιος, όσο το ποιος το κάνει.
Το περίεργο δε είναι ότι μέχρι και 8 χρόνια πριν κανένας δημοσιογράφος δεν συνέδεε τον ξυλοδαρμό, ακόμα και δολοφονίες αλλοδαπών από συγκεκριμένα φτωχά κράτη (όχι βέβαια από τις ΗΠΑ, την Γερμανία ή το Ισραήλ) την καταστροφή περιουσίας των μικροπωλητών, την προστασία σε μαγαζιά και τον εκφοβισμό αλλοδαπών με την σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Υπάρχει όμως δημοκρατία χωρίς ισονομία;
* Διαβάζουμε στο Next Deal:
Νομαρχίες, Δήμοι και σχετικοί κρατικοί φορείς, προκειμένου να χορηγήσουν ή ΑΝΑΝΕΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ στη χώρα μας απαιτούν ένα ασφαλιστήριο, καλούμενο ασφαλιστήριο αλλοδαπού. Δικηγόροι και υπηρεσίες «βγάζοντας από τη μύγα ξίγκι» έχουν κάνει και εδώ τις «παρέες» τους και προτιμήσεις τους. Για άλλα συμβόλαια ζητάνε επιπλέον κάτι ακόμα, για άλλα τα «δέχονται» ασυζητητί. Νέες σχέσεις προέκυψαν και εδώ μεταξύ δικηγόρων-ασφαλιστών, όπως «ιδιαίτερες» σχέσεις υπάρχουν μεταξύ ασφαλιστών και εταιρειών, μεταξύ ασφαλιστών και επιθεωρητών πωλήσεων, μεταξύ ασφαλιστών και συνεργείων κ.λπ.
Οι εταιρείες έχουν ασφάλιστρα που ξεκινάνε από 110 ευρώ και φθάνουν στα 250 ως σήμερα. Όμως οι διαφορές στις καλύψεις και τα λεγόμενα «ψιλά γράμματα» είναι πολλές, και είναι αδύνατο οι «αλλοδαποί» να τα βρουν. Π.χ. οι καλύψεις για νοσοκομειακή περίθαλψη «παίζουν» από 3.000 έως 10.000, παίζουν στο ύψος εκπτώσεων σε Δημόσια και στα Ιδιωτικά Νοσοκομεία. «Παίζουν» στις προσβάσεις, στην ασφάλιση θανάτου, στα ΔΩΡΕΑΝ και εάν γίνονται στην ασφαλιστική εταιρεία ή αλλού κ.λπ.
Ενδιαφέρον έχει και η παροχή επείγουσας αερομεταφοράς, που δεν το προσφέρουν όλοι, και έχει ΣΗΜΑΣΙΑ για αλλοδαπούς γειτονικών χωρών (Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία).
Τέλος, σημαντική είναι και η είσοδος στο πρόγραμμα όπου η μια εταιρεία δέχεται ως τα 75 (και με προϋποθέσεις και πάνω από τα 75) χρόνια του αλλοδαπού, ενώ οι άλλες εταιρείες ως τα 65.
* Λάβαμε και το παρακάτω ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ; «Συνέντευξη τύπου στον Ενικό του Υπουργού Υγείας. Άλλο ένα επικοινωνιακό σόου υπερπαραγωγή»
Ο εθελοντής ιατρός του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού, καρδιολόγος Γιώργος Βήχας, πήρε μέρος στην – αυτοαποκαλούμενη – δημόσια συζήτηση, εκπομπή ΕΝΙΚΟΣ με τον Υπουργό Υγείας, κύριο Άδωνη Γεωργιάδη, την Δευτέρα 21/10 με την πεποίθηση ότι θα συζητηθούν καίρια θέματα που άπτονται της Δημόσιας Υγείας. Επί 1 ½ ώρα παρήλασαν μπροστά από την κάμερα πρόεδροι κάθε λογής και συνδικαλιστές που με 2-3 λέξεις του ο υπουργός τους έβαζε στην θέση τους. Μετά από την επίμονη προσπάθεια 42χρονου μακροχρόνια ανέργου και ανασφάλιστου πολίτη, ο κος Χατζηνικολάου έδωσε – επιτέλους – τον λόγο στην άλλη άκρη της «εξέδρας» και άφησε να ακουστούν λίγες λέξεις για το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρόβλημα της δημόσιας υγείας που δεν είναι άλλο από τους ανασφάλιστους πολίτες. Αντί όμως ο υπουργός να απαντήσει επί της ουσίας, αναλώθηκε με επιθετικό ύφος σε περιφερειακά θέματα, μη απαντώντας ουσιαστικά, ενώ ο κος Χατζηνικολάου πήρε τον λόγο από τον γιατρό μας και τον έδωσε και πάλι στην εξέδρα που έπαιζε «φιλικά» προς τον υπουργό υγείας.
Είναι ντροπή μια υποτίθεται δημόσια συζήτηση να γίνεται κάτω από τους όρους αυτού που υποτίθεται ότι απαντάει σε ερωτήματα. Είναι απορίας άξιο το πώς ο υπουργός (όντας 4 μήνες υπουργός υγείας και άσχετος με τον συγκεκριμένο τομέα, κατά δική του ομολογία!) γνώριζε, και αποστόμωσε με την απάντηση του, για θέματα που είχαν να κάνουν από το 2000. Ας υποθέσουμε ότι ο υπουργός είναι τόσο άξιος και γνώστης όλων των θεμάτων υγείας. Ας υποθέσουμε ότι οι παραβρισκόμενοι «πολίτες» όντως έκαναν ερωτήσεις που ενδιαφέρουν τους πολίτες. Ας υποθέσουμε ότι όλη η βραδιά είχε να κάνει με την ουσιαστική ενημέρωση των πολιτών. Αυτό που δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση όμως να υποθέσουμε είναι ότι όλη η συζήτηση δεν έγινε παρά μόνο για να συσκοτιστεί και πάλι η κοινή γνώμη για τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ προβλήματα της δημόσιας υγείας. Όταν ακούς τον υπουργό υγείας να μιλάει επί 3 ώρες ΜΟΝΟ για λογιστικά θέματα και για ΧΡΗΜΑ, τότε σίγουρα γνωρίζεις ότι κάτι έχει πάει πολύ στραβά. Δεν μπορεί ο υπουργός υγείας να καταλάβει ότι είναι υπεύθυνος για τις ζωές των πολιτών? Δεν μπορεί να καταλάβει ο υπουργός υγείας ότι η μείωση των δαπανών σημαίνει κόστος σε ΖΩΕΣ?
Φυσικά και μπορεί να το καταλάβει. Όσο επικοινωνιακά παιχνίδια και να παίξουν τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι που τον καλύπτουν, την ΑΛΗΘΕΙΑ δεν μπορούν να την κρύψουν. 3,000,000 συμπολίτες μας είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ από το δημόσιο σύστημα υγείας και αυτό έχει κόστος σε ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ. Ο υπουργός σε αυτό τι έχει να απαντήσει?
* Στη Μυτιλήνη σταμάτησαν τα δύο πλοία που εναλλάσσονταν με καθημερινά δρομολόγια από και προς το νησί και τα αντικατέστησαν με ένα άλλο πλοίο. Πήγαν λένε για συντήρηση (και τα δύο ταυτόχρονα;) ή μήπως επειδή δεν πηγαινοέρχονταν υπερπλήρη, όπως το καλοκαίρι, τα έκοψαν για οικονομία των εφοπλιστών;
Ο κ. Υπουργός Ναυτιλίας που ερωτήθηκε βρήκε κάτι που να τον προβληματίζει, αφού όπως είπε η συγκοινωνία είναι εξασφαλισμένη. Τελικά αποφασίστηκε αντί κάθε δεύτερη μέρα, να δρομολογηθεί το τωρινό πλοίο κάθε 5 μέρες, για να σταματήσουν οι διαμαρτυρίες. Μου θυμίζει το ανέκδοτο με τον Χότζα, που όταν διαμαρτυρήθηκε στον Πασά για τη στενότητα του σπιτιού του, αυτός τον ανάγκασε να βάλει μέσα επιπλέον δύο γαϊδούρια και τρεις κατσίκες. Έτσι όταν αργότερα του επέτρεψε να βγάλει τα ζώα έξω, ο Χότζας έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος και ξέχασε τη στενότητα που παλαιότερα τον ενοχλούσε. Έτσι δεν κάνουν οι πολιτικοί μας; Μας φορτώνουν με τεράστιους φόρους και όταν κόψουν προεκλογικά κάτι ελάχιστους, μένουμε ικανοποιημένοι και τους ξαναψηφίζουμε.
Παρ’ όλα αυτά τα εισιτήρια στα ύψη. Η απλή καμπίνα για ένα άτομο 82 €, όταν μια κρουαζιέρα 5 ημερών με πλήρη διατροφή κοστίζει 250 € !
Υπάρχει όμως αεροπορική σύνδεση από Μυτιλήνη προς το Ηράκλειο Κρήτης με δύο (!!) Ελληνικές αεροπορικές εταιρείες, την και την . Ποιος το γνωρίζει αυτό; Εμείς ξέραμε ότι με την εξαγορά της Ολυμπιακής από την Aegeanυπήρχε πρόβλημα λόγω έλλειψης ανταγωνισμού και μόνο με επέμβαση επιτρόπου της ΕΕ επιτράπηκε. Τι στην ευχή συμβαίνει;;;
Συγχωνεύτηκαν και τα σχολεία, ειδικότερα τα τεχνολογικά λύκεια και τώρα πηγαινοφέρνουν τους μαθητές 23 χιλιόμετρα μακριά με … το ταξί. Είναι τα λεγόμενα μέτρα ανάκαμψης της οικονομίας μας. Γι’ αυτό ξεκαρδίζονται στα γέλια οι ξένοι.
* Διαβάσαμε και ένα καλοπροαίρετο, αλλά και κάπως επικριτικό άρθρο για τα του Καλλικράτη σε Γερμανική εφημερίδα.
Σε αυτό με υπότιτλο «Περιζήτητοι διεθνώς οι επαρχιώτες Δήμαρχοί μας» αναφέρονται τα βιώματα δύο Γερμανών δημάρχων που είχαν έρθει στην Ελλάδα για να συμπαρασταθούν με φιλικές συμβουλές στους Έλληνες συναδέλφους τους σε αδελφοποιημένες πόλεις. Ο Δήμος Τρικάλων, είπε ο ένας, αποτελείται από 35 χωριά και 80.000 κατοίκους. Μια τεράστια αραιοκατοικημένη έκταση, 60 φορές μεγαλύτερη σε έκταση από την αντίστοιχη δική του, που έχει 12.000 κατοίκους μόνο, ενώ είναι και πυκνοκατοικημένη. Η Καλαμπάκα έχει 51 χωριά με 27.000 κατοίκους, ενώ η ίδια έχει μόνο 7.000 δημότες. Απλά και μόνο η τεράστια αραιοκατοικημένη Ελληνική έκταση, ως ένας μόνο Δήμος, δημιουργεί εξ ίσου τεράστια προβλήματα, όπως πχ. αποχέτευσης και αποκομιδής σκουπιδιών. Άλλο μεγάλο πρόβλημα αποτελεί η επιμονή της κεντρικής κυβέρνησης να καθορίζει εκείνη τις προσλήψεις, τις απολύσεις και τα χρηματοοικονομικά των Δήμων. Προβλήματα τα οποία έχουν επιλυθεί στη Γερμανία εδώ και 40 χρόνια.
Το Δημαρχείο, λέει ο άλλος, θύμιζε εμποροπανήγυρη. Στους διαδρόμους και τα γραφεία τεράστιες ουρές και ατέλιωτες ώρες αναμονής για τους πολίτες, οι οποίοι έψαχναν απεγνωσμένα να βρουν τους αρμόδιους. Ξεκαθαρισμένες αρμοδιότητες όπως υπάρχουν στην Γερμανία ήταν ανύπαρκτες. Παρά ταύτα ο αριθμός των υπαλλήλων είναι τόσο μεγάλος, ώστε κάθε δέκατος Έλληνας να είναι δημόσιος υπάλληλος, πράγμα που είναι εμφανέστατο και στα Δημαρχεία. Στην Καλαμπάκα πχ τον υποδέχτηκαν 8 Αντιδήμαρχοι και ένας Δήμαρχος, όμως πολύ συχνά δεν υπάρχει καλός συντονισμός των υπηρεσιών, από έλλειψη εμπιστοσύνης κατά την γνώμη του.
Αυτά τα λίγα από τους υποτελείς της αγαπημένης μας κας Μέρκελ. Πώς λοιπόν να μην είμαστε ευτυχισμένοι ως Έλληνες;
Λ.Κ.