Πριν 100 χρόνια στην Ελλάδα.

28 Ιούλ 2014 από lk

Τ’ είχες Γιάννη μ, τ’ είχα πάντα.

Στα 100 τελευταία χρόνια τίποτα δεν άλλαξε στην Ελλάδα. Η ανάπτυξη παραμένει όνειρο, η πολιτική και οι πολιτικοί παραμένουν απόλυτα ανεπαρκείς και η αρπαγή περιουσιών ήταν και είναι η μόνη συνταγή αποπληρωμής του εκάστοτε χρέους που δημιουργείται για τα συμφέροντα των αρπαχτικών της δήθεν οικονομίας μας. Εμείς σε μια περιοχή που μας προσφέρει τα πάντα, δεν κατορθώσαμε να κάνουμε ούτε ένα βήμα προόδου από το 1910 μέχρι σήμερα.
Συζητάμε τώρα επί μήνες για τη ΔΕΗ, η οποία ενώ υπερχρεώνει τους πολίτες εισπράττοντας τρελά ποσά, ενώ κόβει το ρεύμα σκοτώνοντας άρρωστους, αδύναμους, φτωχούς ανθρώπους, τελικά ισχυρίζεται ότι λειτουργεί ζημιογόνα. Τα βιώνουμε όλα αυτά και νομίζουμε ότι πρόκειται για κάτι πρωτοφανές. Διαβάστε λοιπόν τι έλεγαν οι εφημερίδες για την τότε ΔΕΗ, πριν από 104 χρόνια:
Άρθρο της εφημερίδας «Νουμάς» στις 18 του Απρίλη 1910.
«ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ βδομάδα βγήκε στη φόρα και η αξιοθρήνητη κατάσταση της Ηλεκτρικής Εταιρείας. Και όμως η Εταιρεία αυτή έχει μέγαρα, αυτοκίνητα και πλουσιότατο μισθολόγιο πλουσιότατου προσωπικού. Από πούθε βγαίνουν όλα αυτά; Από κέρδη ή από ζημιές; Η τελευταία εξέλεγξη απόδειξε πως όλα αυτά τα πλούτη είναι εξαργύρωση του μετοχικού κεφαλαίου.
Αν ψάξει κανείς θα βρή στις περισσότερες ανώνυμες εταιρείες μας και Τράπεζες τις ίδιες πληγές. Και τούτο γιατί η Πολιτεία δεν έχει ανοιχτά τα μάτια της στις τέτοιες επιχειρήσεις που μαζεύουνε με διάφορα φανταχτερά μέσα τα χρήματα του κοσμάκη. Η Πολιτεία και η Δικαιοσύνη μας όλη την προσοχή τους την έχουνε ρίξει στις μικροπαραβάσεις των ραγιάδων, σε καμία εξύβριση και σε καμία λωποδυταριά. Τα χοντρά εγκλήματα που γίνουνται πίσω από τις πλούσιες φόρμες των ανωνύμων εταιριών δεν τα παίρνει χαμπάρι. Μα τάχα την Πολιτεία σ’ εμάς, δεν την αποτελούνε οι περισσότεροι απ’ αυτούς που είναι χωμένοι στις τέτοιες εταιρίες;»
Και για άλλα τέτοια μιλάμε στην εποχή μας. Φοβόμαστε π.χ. ένα επικείμενο κούρεμα των αποταμιεύσεών μας, σαν κάτι το νέο, σαν απόρροια της παγκοσμιοποίησης και ως ένα επαχθές τέχνασμα κάποιας Τρόϊκας. Και ελπίζουμε να μην γίνει. Και ας χρωστάμε πάνω από 800 δις €. Δείτε λοιπόν κάποια αποσπάσματα από μια επιστολή αδελφού προς αδελφό, που αναφέρεται σε οικονομικά θέματα μιας οικογένειας, η οποία μέχρι το 1912 ζούσε και ευημερούσε όντας υπό τούρκικη κατοχή. Μιας οικογένειας της οποίας τα μέλη πολέμησαν για να απελευθερωθεί το νησί τους από τους Τούρκους. Και όμως λίγα χρόνια μετά την «απελευθέρωση» το Ελληνικό κράτος τους πήρε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας τους. Μιας περιουσίας που οι «δυνάστες» Τούρκοι δεν θέλησαν ποτέ να αγγίξουν.
«21 Ιαν. 1923
… Το διάταγμα της κατάσχεσης του χρυσού με θίγει καιριώτατα. 22 ½ χιλ. φράγκα χρυσά, δοθέντα εις εικοσόφραγκα εις την Εθν. Τράπεζαν προ 10ετίας (προίκα της γυναίκας μου) μετατρέπονται εις 22 ½ χιλ. δραχμάς χάρτινας (αντί των κανονικών 337 χιλ. δραχ.). Βεβαίως τώρα η προπαγάνδα μου κατά των Ελληνικών Τραπεζών θα είναι λυσσωδεστέρα. Και η Επανάστασις για να φέρει τις δύο άκρες ίσιες προβαίνει εις ληστρικά μέτρα, δημευτικά μπολσεβίκικα, θίγοντα μόνον την μεσαίαν Τάξιν, όχι τους εκατομμυριούχους, τους έχοντας τα χρήματά των εις το Εξωτερικόν και δη μόνον όσων κατοικούν εις τας νέας χώρας, τους πρώην υπόδουλους που είχαν τον χρυσόν. Διότι οι ψωροπαλαιοελλαδίται είχαν μόνον δραχμάς. Έβλεπαν χρυσούν 20φραγκον και το έβαζαν στη βιτρίνα. Οι επικατάρατοι, [σημ.: οι προηγούμενοι κυβερνώντες που είχαν δημιουργήσει την οικονομική κρίση] αφού επί 2 χρόνια μας κατέστρεφαν, βλέπεις ότι και αφού εψόφησαν εξακολουθούν να μας καταστρέφουν.»
«19 Μαρτ. 1924
Είδες και από όσα έγραψα παραπάνω, τι ιδέα έχω για το αισχρό μας κράτος. Είμεθα υλικό διεφθαρμένο και δεν θα ορθοποδήσωμε σύντομα, τουλάχιστον για 1 – 2 γενιές ακόμα. Όποιος είναι στα πράγματα κλέβει, κλέβει. Και το κράτος ξεγυμνώνει διαρκώς εμάς. Μας παίρνει με το ζόρι ό,τι έχουμε, χωρίς να μας δίνει τίποτε. Όλοι μας υφιστάμεθα κάθε μέρα τη ληστεία του κράτους. Γι’ αυτό είναι έργο αμύνης και όχι παρανομίας, να φυλάξει κανείς τη περιουσία του, τον ίδρω του, από τη κλεψιά του κράτους. Εδώ μαθαίνω από πολλούς ότι μετήλθον τον δείνα ή τον δείνα τρόπον ν’ αποφύγουν τας φορολογίας της Οικον. Εφορείας.
Ηγόρασα λίρες με 400 δρ. και 410. Επήλθεν η πτώσις και έχασα τα μαλλοκέφαλά μου.
Σας ελογάριασα και άλλοτε ότι με τα εις Ρωσσίαν ευρεθέντα χρεώγραφα, με τα μάρκα που είχα αγοράσει, με τα τσέκια, με την κατάσχεση του χρυσού κτλ. έχασα 430 χιλιάδες δραχμάς. Αυτά που σου λέγω είναι εντελώς ακριβή.
Εις την Εθν. Τράπεζαν έχω 100 χιλ. δραχμάς εις έντοκα γραμμάτια, λήξεως 15 Ιανουαρίου 1925. Θα ημπορώ να τα εξοφλήσω μετά εξάμηνον. Καίτοι είμαι έχθιστα διατεθειμένος προς τας Τραπέζας και δη τον Αρχιλήσταρχον, την Εθνικήν, εν τούτοις τα κατέθεσα αυτά μόλις τα εισέπραξα κατά Ιανουάριον του 1924 από κάτι οφειλέτας, διότι με την έλευσιν του Βενιζέλου ηλπίζετο βελτίωση της δραχμής. Η σκέψις μου και το πρόγραμμά μου είνε να μη έχω τίποτε εις το βρωμερόν τούτο κράτος.»
Στην εποχή μας βέβαια το κούρεμα των καταθέσεων έγινε ήδη στην Κϋπρο, αλλά εκεί ίσως να ήθελαν τα αφεντικά να δώσουν ένα μάθημα σε όσους καταθέτες μετέτρεπαν σιγά – σιγά την Κύπρο σε Λιχτενσταϊν ή Ελβετία, οπότε θα στηρίζονταν από τους κεφαλαιοκράτες και δεν θα ήταν πλέον το ευάλωτο νησί, το εύκολο σε χειρισμούς, ως βάση για τα Γεωπολιτικά Συμφέροντα των υπερατλαντικών συμμάχων μας.
Ίσως λοιπόν να το γλυτώσουμε για λίγο εμείς, όσο τουλάχιστον οι καταθέσεις των μικρομεσαίων Ελλήνων είναι πλέον τόσο λίγες πια, που δεν αξίζει τον κόπο να τις κουρέψουν. Αν και κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί, γιατί όπως βλέπετε «… στου κύκλου τα γυρίσματα» όλα μπορούν να συμβούν.