Σκουπίδια εδώ κι εκεί.
Βρέθηκα στο Μόναχο, φιλοξενούμενος στο σπίτι ενός φίλου από τα παλιά και ένα πρωί μου λέει: Πάμε να πετάξω τα σκουπίδια μας; Πάμε του λέω και έτσι βίωσα κάτι το ανεπανάληπτο για ‘μας.
Η γυναίκα του, αλλά και όλες οι νοικοκυρές, όπως μου εξήγησαν, δεν έχει μόνο έναν σκουπιδοτενεκέ στο σπίτι, αλλά πολλούς. Έναν για κάθε είδος σκουπιδιού.
Τα καταστήματα, Σουπερμαρκετ και όχι μόνο, πουλάνε σκουπιδοτενεκέδες με διαφορετκές εικόνες, σε διαφορετικό μέγεθος και για διάφορα είδη σκουπιδιών, για να διευκολύνουν τις σπιτονοικοκυρές, αλλά και για να τις προτρέψουν με αυτόν τον τρόπο να συλλέγουν με οικολογική συνείδηση τα σκουπίδια τους.
* Με διπλό κλικ στις φωτογραφίες μπορείτε να τις δείτε μεγαλύτερες.
Του είπα λοιπόν ότι θα με ενδιέφερε να δω πώς έχουν οργανώσει οι Γερμανοί την ανακύκλωση και πως συντηρείται το όλο κύκλωμα. Έτσι μπήκαμε στο αυτοκίνητο, με πολλές και διάφορες σακούλες και πήγαμε στο πρώτο ασφαλτοστρωμένο χώρο ανακύκλωσης, κοντά στο σπίτι τους. Άφησε εκεί κάποιες από τις πολλές σακούλες και μετά μου εξήγησε ότι θα συνεχίσουμε προς κάποιον πιο μακρινό, αλλά και πιο εξειδικευμένο χώρο, με περισσότερες δυνατότητες.
Ο δεύτερος αυτός χώρος τεράστιος και με μεγάλα Containers για κάθε είδος, ειδικότερα όμως με μεγαλύτερη εξειδίκευση για σπανιότερα απορρίμματα.
Πολλά από αυτά με πόρτες για να μπαίνεις μέσα, άλλα και πάλι με σκάλες, για σκληρά πλαστικά, χωριστά για υαλοβάμβακα και πολλά, ιδιαίτερα καθαρά, για ρούχα. Ακόμα και για εξαρτήματα από τρακαρισμένα αυτοκίνητα υπήρχε πρόβλεψη.
Φεύγοντας περάσαμε και από δεύτερο μικρό χώρο ανακύκλωσης, όχι πολύ μακριά από αυτόν που πρωτοεπισκευτήκαμε αρχικά και αργότερα είδα άλλους δυο σε άλλα σημεία της πόλης. Προφανώς υπάρχουν πάμπολλοι τέτοι λεγόμενοι «μικροί» χώροι και δυό-τρείς σαν τον μεγάλο.
Αυτά σε μία πόλη 1,5 περίπου εκατομμυρίων κατοίκων.
Θυμόμουνα την Αθήνα με τα 5 περίπου εκατομμύρια Αθηναίους και την άνομη απόρριψη κάθε είδους απορριμμάτων, όπου βολεύει τον καθένα και σκεφτόμουν ότι μόλις με το καλό αποφασίσει η Τρόϊκα αν θα έρθει πριν ή μετά τα Χριστούγεννα, μόλις αποφασίσουμε αν θα υπάρξουν τελικά οι 180 ψήφοι για τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας και μόλις η Βουλή συνεδριάσει για το αν θα επιτρέψουν στον κρατούμενο Νίκο Ρωμανό να σπουδάσει, κάτι δεδομένο εκ του νόμου, τότε ίσως βρεθεί και χρόνος για το τεράστιο οικολογικό θέμα της ανακύκλωσης των σκουπιδιών στην Ελλάδα μας.
Λ.Κ.