Κλείστε τη Βουλή.

16 Ιαν 2018 από lk

Κλείστε τη Βουλή.

Κλείστε τη Βουλή γιατί με κανέναν τρόπο δεν λειτουργεί όπως στην ουσία θα ήθελε το δημοκρατικό μας πολίτευμα, με Βουλευτές που θα προωθούν τα συμφέροντα του Λαού και όχι εντολές των ισχυρών.  

Ψηφίζουμε δηλαδή τον Βουλευτή για να ψηφίζει κατά συνείδηση, να προστατεύει στη Βουλή τα συμφέροντα της περιοχής μας και να μας εκπροσωπεί, αφού δεν είναι πλέον δυνατό να παραβρισκόμαστε όλοι στις συνεδριάσεις, όπως γινόταν με τους αρχαίους Αθηναίους στην Πνύκα. 

Μπορούμε βέβαια να παρακολουθήσουμε μια συνεδρίαση της Βουλής – αν και αρκετά επιλεκτικά – από την TV,  αφού σήμερα δεν επιτρέπουν την είσοδο ενός απλού Έλληνα πολίτη στη “Βουλή των Ελλήνων”, χωρίς ιδιαίτερη άδεια από Βουλευτή, Κομματάρχη ή Υπουργό. 

Βλέποντας όμως τις συνεδριάσεις από την TV, διαπιστώνουμε ότι οι Βουλευτές μας μόνο αυτά που θα έπρεπε δεν κάνουν.  Γιατί νομίζω πως οι εκπρόσωποι του Λαού ταυτίζονται απόλυτα με την κομματική τους γραμμή και σπανιότατα διαφοροποιούνται συνειδησιακά από την παράταξή τους, αφού πρωταρχική προσπάθεια τους είναι η διατήρηση με κάθε τρόπο της πολυαγαπημένης, κερδοφόρας “καρέκλας”.

Προσφέρει πολλά λεφτά, δωρεάν τηλέφωνα και μετακινήσεις, άνετα γραφεία, συνεστιάσεις, συνεντεύξεις, αυτοκίνητα, καύσιμα, οδηγό, αστυνομική προστασία, σύνταξη μετά από 8 μόλις χρόνια, ασυλία και άλλα τέτοια, που δεν εγκαταλείπονται εύκολα.  Ή μάλλον δεν εγκαταλείπονται με τίποτα !   Μέχρι και αδικήματα παραγράφονται για τους Βολευτές με το άρθρο 86, που ψηφίστηκε το 2001 επί υπουργίας Ευάγγελου Βενιζέλου και δυσχεραίνει την παραπομπή Βουλευτών και Υπουργών.  ΝΑΙ ψήφισαν τότε 268 βουλευτές και ΟΧΙ μόνο 8.

Ψηφίζουν συνεπώς οι Βολευτές μας απλά και μόνο σύμφωνα με τις αποφάσεις του κόμματός τους.  Παρ’ όλα αυτά η Βουλή συνεδριάζει καθημερινά με τον κάθε εκπρόσωπό  μας να ανεβαίνει στο Βήμα και να αγορεύει εκτενώς, με κουραστικές πολυλογίες, λέγοντας φλύαρα όσα του επιβάλλει η κομματική πειθαρχεία, για να στηρίξει τις απόψεις της παράταξης.  Με συγκεκριμένα μάλιστα χρονικά περιθώρια, διαφορετικά για τον  καθένα. Ευρύτατα για τον Πρωθυπουργό, κάπως μικρότερα για τους Υπουργούς και πολύ πιο ολιγόλεπτα για τους υπόλοιπους.  Δημοκρατικές διαδικασίες λέγονται αυτές, που δίνουν πολύ χρόνο στους ισχυρούς και ελάχιστο στους πιο αφανείς;

Γι’ αυτό και οι Βολευτές μας μισοκοιμούνται βαριεστημένοι, όταν εκφωνούν οι λοιποί συνάδελφοί τους πύρρειους λόγους από το βήμα της Βουλής, αφού ό,τι και να ακούσουν δεν επιτρέπεται να τους κάνει να αλλάξουν γνώμη.  Είναι υποχρεωμένοι να αποδεχθούν την κομματική γραμμή και όσα πρεσβεύει ο Αρχηγός τους.  Αν δεν το κάνουν κινδυνεύει η πολυαγαπημένη τους “καρέκλα”, γιατί αμέσως θα βρεθούν εκτός κόμματος.  Αλλά ακόμα και αν τους εξωπετάξουν εξακολουθούν να κρατάνε αγκαλιασμένη την καρεκλίτσα και δεν την αφήνουν με τίποτα, παραμένοντας Βολευτές, και ας έχουν εκλεγεί βάσει της συμμετοχής τους στη συγκεκριμένη παράταξη.

Στις αγορεύσεις η Αντιπολίτευση κατηγορεί συνήθως την Κυβέρνηση για τα πάντα, χωρίς να φέρνει δικές της συγκεκριμένες και πραγματοποιήσιμες προτάσεις, όπως  πχ. στην εποχή των μνημονίων, δικές της λύσεις εγκεκριμένες από τους ξένους, ενώ οι κυβερνώντες αναλώνονται στο να κριτικάρουν την κριτική των παραπάνω.

Σπάνια ή και ποτέ δεν κάνουν αυτό που θα έπρεπε.  Να εξηγούν δηλαδή αναλυτικά και ολιγόλογα τα πλεονεκτήματα και τους λόγους που οδηγούν στις αποφάσεις τους, αγνοώντας τυχόν ατάκες της  Αντιπολίτευσης.  Σχεδόν πάντα ο ένας λέει για τον άλλο, ανούσια και αναποτελεσματικά.

Όσοι παρακολουθήσατε τη συνεδρίαση της Βουλής για την ψήφιση του πολύ-νομοσχεδίου των 1.300 περίπου σελίδων θα είδατε τα εξής απαράδεκτα.

• Οι Βουλευτές εκάστου κόμματος έφευγαν από την αίθουσα μόλις τελείωνε την αγόρευσή του ο Αρχηγός τους. Έμεναν μόνο όσο αυτός μιλούσε, για να τους δει να  χειροκροτούν, μήπως και τιους ανταμείψει με κάποια επικερδή θεσούλα.
• Σχεδόν κανείς δεν είχε διαβάσει ολόκληρο το σχέδιο νόμου. Όμως όλοι οι κυβερνητικοί το ψήφισαν, συν μιάς κυρίας που βλέποντας την κατάρρευση των ΑΝΕΛ ψάχνει για εξασφάλιση της βουλευτικής της καρεκλίτσας.
• Κανείς δεν ρώτησε ποιος και πότε συνέταξε αυτό το τόσο τεράστιο νομοθετικό έργο στον ελάχιστο διαθέσιμο χρόνο. Μήπως τους ήρθε έτοιμο μεταφρασμένο στα ελληνικά από κάπου;
• Όλοι δε που το υπερψήφισαν δεν το έκαναν για το δικό τους καλό, αλλά για το καλό των Ελλήνων.
• Ακούσαμε βέβαια και τις αρχαιοπρεπώς χυδαίες δηλώσεις του Υπουργού Ζουράρη. Πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να ακουστούν σε κάποια άλλη Ευρωπαϊκή Βουλή; Εξέφρασε απόλυτα το επίπεδο της Κυβέρνησης και της Βουλής των Ελλήνων, ενώ μας δημιούργησε την απορία, αν τέτοια πράγματα εκφράζει ως καθηγητής στα Πανεπιστήμιά μας.

Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι έννοια έχει όλη αυτή η ιστορία με τις ατέλειωτες συνεδριάσεις της Βουλής μέχρι τα βαθειά μεσάνυχτα, που μας κοστίζουν “ο κούκος αηδόνι” και γιατί δεν αποφασίζουμε να καταργήσουμε τους Βολευτές μας, διατηρώντας μόνο τους 5 – 6 αρχηγούς κομμάτων.  Αυτοί θα μπορούσαν να συνεδριάζουν μεταξύ τους σε κλειστό κύκλο, σε ένα γραφειάκι κεκλεισμένων των θυρών και να αποφασίζουν όσα μάς επιβάλλουν τα αλλοδαπά αφεντικά της παγκοσμιοποίησης.

Το αποτέλεσμα θα είναι απολύτως ίδιο, με ελάχιστα όμως έξοδα για τον ταλαίπωρο και πεινασμένο Ελληνικό Λαό.

Φτάσαμε άλλωστε στο σημείο να απαγορεύονται πανευρωπαϊκά μέχρι και τα δημοψηφίσματα (βλέπε  Ισπανία).  Δηλαδή όχι μόνο δεν θέλουν οι κρατούντες να αποδεχθούν όσα με δημοψήφισμα απαιτεί ο Κόσμος, αλλά δεν επιτρέπουν ούτε καν να ακουστεί το τι θέλει ο Λαός και ας μην το εφαρμόσουν.  Αλλά και να γίνει δημοψήφισμα, εύκολα κάνουν το ΟΧΙ μας ΝΑΙ για να συνεχιστεί η εγκεκριμένη από τους ισχυρούς πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης.

Ψηφίζουν μέτρα για την αντιμετώπιση όσων μεταναστών καταφεύγουν στις Πατρίδες μας απελπισμένοι από τους βομβαρδισμούς των χωριών τους, αλλά κανένα μέτρο δεν ψηφίσαμε για να σταματήσουν οι εξολοθρεύσεις πληθυσμών που τους οδηγούν σε εμάς.  Ούτε από έναν έστω μεμονωμένο Βουλευτή δεν ζητήθηκε κάτι τέτοιο επειδή απλώς και μόνο του το επέβαλε η συνείδησή του.  Πώς βέβαια να τολμήσει αυτός μια διαφοροποίηση από το κόμμα του;

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι προσφάτως οι κυβερνώντες τόσο της ΝΔ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, νομοθετούν συνεχώς με (ν)τροπολογίες, για να ξεπεράσουν ευκολότερα διαφωνίες ή καθυστερήσεις.  Έτσι σε νόμο για τα βοσκοτόπια βλέπουμε άρθρα που αναφέρονται στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Τέτοια χάλια !   

Γι’ αυτό πιστεύω ότι ένα πρέπει να γίνει:  να καταργηθεί η Βουλή και να κλείσει το Κοινοβούλιο.  Εκτός και αν θελήσουμε να αλλάξουμε ριζικά τα σημερινά δεδομένα σύμφωνα με την παρακάτω μεταρρύθμιση:

–  Ο Βουλευτής δεν θα ψηφίζεται με κάποια κομματική ταυτότητα, αλλά θα επιλέγεται μόνο σύμφωνα με όσα προτίθεται να κάνει αν εκλεγεί, όπως γίνεται τώρα πλέον με τους Δημοτικούς Συμβούλους.

–  Να μην υπάρχει κανένα προνόμιο που να διαφοροποιεί τον Βουλευτή από τους απλούς πολίτες.  Όποιος δεν θέλει ας μην γίνει Βουλευτής.  Διαφορετικά θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι επιδιώκει το βουλευτιλίκι για τα προνόμια και μόνο.

–  Οι Βουλευτές δεν θα ψηφίζουν κανένα νόμο που να αφορά τους ίδιους.  Ας περιοριστούν σε όσα επιβάλει το Σύνταγμά μας.

–  Η σύνταξή τους θα χορηγείται μόνο από το Ταμείο στο οποίο ανήκαν και πλήρωναν ως εργαζόμενοι, στου οποίου τα συντάξιμα χρόνια θα προστίθενται και τα χρόνια συμμετοχής τους στη Βουλή.  Όσοι δεν ανήκαν σε κάποιο Ταμείο συντάξεως, απλά δεν θα συνταξιοδοτούνται.

–  Βενζίνες, αυτοκίνητα, τηλέφωνα και εισιτήρια θα καλύπτονται μόνο για συγκεκριμένες υπηρεσιακές μετακινήσεις.

–  Ο μισθός, που πονηρά λέγεται βουλευτική αποζημίωση, δεν θα υπερβαίνει συνολικά και με όλες τις επιδοτήσεις τον μισθό ενός υψηλόβαθμου δημοσίου υπαλλήλου, ενώ θα υπάρχει διαρκής έλεγχος του “πόθεν αίσχος”.

–  Οι Βουλευτές δεν θα γίνονται Υπουργοί.  Θα περιορίζονται στον κοινοβουλευτικό έλεγχο, ενώ ως Υπουργοί θα επιλέγονται εξειδικευμένοι επιστήμονες.

Εννοείται ότι καμία Βουλή δεν πρόκειται να ψηφίσει τέτοιες διατάξεις. Ψηφίζει μόνο όσες μεταρρυθμίσεις αφορούν τους πολίτες χαμηλών εισοδημάτων, γιατί κανείς τους δεν θέλει τέτοιες αλλαγές, όσο οι Υπουργοί επιλέγονται μεταξύ των Βολευτών, που μόνο τα συμφέροντά τους εξυπηρετούν.

Ξέρετε λοιπόν τι επεσήμανε η κα Αβδελέρ προ καιρού στο θέμα αυτό το τελευταίο;  «Οι Υπουργοί, είπε, όντας μη ειδικοί, στο πρώτο εξάμηνο της υπουργικής τους θητείας μαθαίνουν τις ιδιαιτερότητες των υπουργείων. Στο επόμενο έτος υπουργίας προσπαθούν να εφαρμόσουν όσα είχαν προεκλογικά υποσχεθεί, που όμως αποδεικνύονται δύσκολα. Έτσι περνάν οι μήνες και μετά από 1,5 ή 2 χρόνια, με ανασχηματισμό, αναλαμβάνει το Υπουργείο ένας άλλος Βολευτής, για να μην παραπονιέται κανείς, ώστε τίποτα να μην αλλάζει.»

Οι Υπουργοί δηλαδή μαθαίνουν στου Έλληνα κασίδα το κεφάλι και ας τους επιλέξαμε ως καλύτερούς μας για να μας κυβερνήσουν και όχι ως μαθητευόμενους.  Έτσι όμως δεν μπορεί να λειτουργήσει κανένα Κράτος.

Γι’ αυτό ας καταργήσουμε τους Βουλευτές, διατηρώντας μόνο τους κομματάρχες και γλυτώνοντας έτσι πολλά χρήματα.  Θα δείτε ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει ακόμα και  χωρίς αυτούς.

Λίνος Κουντουράς