Διημερίδα ΓΣΕΒΕΕ

5 Ιούν 2018 από lk

Διημερίδα  ΓΣΕΒΕΕ

Εκπαιδευτικές σκέψεις στον απόηχο μιας διημερίδας της ΓΣΕΒΕΕ,  ΓΣΕΕ, ΙΜΕ – ΙΝΕ, που έγινε την 31.5.2018.

Μετεκπαίδευση Εκπαιδευτών.

Αν κάποιος εκπαιδευτής ή καθηγητής Τεχνικών Σχολών δεν έχει μετεκπαιδευτεί επί 20 χρόνια, τότε εκπαιδεύει τους μαθητές του και στέλνει σε εταιρείες εκπαιδευόμενους για πρακτική εξάσκηση, με γνώσεις παλαιολιθικές.

Το είχα διαπιστώσει συχνά στην εποχή της επαγγελματικής μου δραστηριότητας σε μεγάλη εταιρεία αυτοκινήτων, όποτε προσελάμβανα μαθητές για πρακτική εξάσκηση.

Η εταιρεία στην οποία εργαζόμουν ως Τεχνικός Διευθυντής, και συνεπώς υπεύθυνος για την εκπαίδευση τόσο των συνεργατών μου, όσο και ολόκληρου του δικτύου αντιπροσώπων, είχε ένα οργανωμένο Τμήμα Εκπαίδευσης, με εκπαιδευτή, πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό, ειδική αίθουσα σεμιναρίων και μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών βιβλίων.  Ο εκπαιδευτής είχε πολύ κοπιαστική δουλειά, αφού έπρεπε να ενημερώνεται καθημερινά από το Εργοστάσιο για τα νέα τρέχοντα συστήματα των οχημάτων μας, να μεταφράζει τα εγχειρίδια, να τα τυπώνει και να προετοιμάζει την ενημέρωση του Δικτύου. 

Χαρακτηριστικό μάλιστα της νέας τεχνολογίας που σήμερα υπάρχει στα περισσότερα αυτοκίνητα είναι το ότι στους 3 ηλεκτρολόγους μας του Κεντρικού Συνεργείου ελάχιστες επισκευές κλασικής ηλεκτρολογίας παρουσιάζονταν, ενώ τα περισσότερα δυσεπίλυτα προβλήματα αφορούσαν και αφορούν τα ηλεκτρονικά συστήματα. 

Έτσι όλη τη μέρα έβλεπες τους ηλεκτρολόγους να εργάζονται μπροστά σε δύο Lab Top και να διορθώνουν μέσω αυτών τις όποιες βλάβες των οχημάτων. 

Αν τώρα μας έρχονταν ένας μαθητευόμενος με πολύ περιορισμένες γνώσεις, όπως πχ. μόνο το πώς ξεμοντάρουμε μια μίζα λύνοντας τέσσερα παξιμάδια, ποιος θα είχε τον χρόνο και την όρεξη να μάθει στο παιδί αυτό, όλα όσα έπρεπε να έχει μάθει στο σχολείο του;  Πώς και πότε θα φτάσει ένας τέτοιος νέος στο σημερινό απαιτούμενο επίπεδο γνώσεων που θα ήθελαν οι εταιρείες και από ποιόν θα εκπαιδευτεί, αν όχι από ενήμερους καθηγητές ενός προχωρημένου σχολείου.

Σε ημερίδα που οργάνωσε ο Δ/της του 5^ου Εργαστηριακού Κέντρου Αθήνας – Νέας Φιλαδέλφειας, κ. Βλάσης Κουτσούκος, ένας από τους ομιλητές είπε:  “Σήμερα οι μαθητές μας γνωρίζουν περισσότερα από εμάς τους καθηγητές.  Από τους μαθητές μαθαίνουμε”.  Και είπε αυτά παρ’ ότι ο ίδιος είναι ένας από τους σχετικά ενήμερους καθηγητές.  Φανταστείτε τι γίνεται με τους άλλους.

Χαρακτηριστικό και αυτό που είπε κάποια στιγμή η διοργανώτρια Γερμανίδα Gloystein Astrid, εκπρόσωπος του BfW – Unternehmen für Bildung [Επιχειρήσεις για μόρφωση]:  «Lernen war und ist immer ein Dauerthema für mich gewesen».  Δηλαδή «Η μάθηση ήταν και είναι για εμένα μια διαρκής ενασχόληση» !

Πέραν όμως της διαρκούς επιμόρφωσης των καθηγητών μας, που είναι πλέον απόλυτα απαραίτητη και μάλιστα σε ετήσια βάση,  υπάρχουν και πολλά άλλα πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν.  Όπως πχ. να στέλνεται ο μαθητής,  μέσω του επαγγελματικού προσανατολισμού, για μια εβδομάδα σε κάθε μια εταιρεία που θα έχει σχέση με τους κλάδους που τον ενδιαφέρουν, ώστε να μπορέσει να βιώσει, όχι ως εξασκούμενος, αλλά ως απλός θεατής αρχικά, την καθημερινότητα της κάθε ειδικότητας και να αποφασίσει έτσι τον κλάδο που θα ήθελε να ακολουθήσει.  Η επιλογές του μετά από αυτό θα ήταν πολύ πιο συγκεκριμένες και σωστές.

Αυτό σήμερα λείπει.  Δεν υπάρχει όμως λόγος και κανείς δεν ξέρει να μου πει γιατί κάτι τέτοιο δεν γίνεται, αφού δεν κοστίζει τίποτα σε κανέναν.  Ούτε στο Κράτος, ούτε στους γονείς, ούτε στους μαθητές.  Απλά είμαστε 20 χρόνια πίσω και Θαααα γίνουν Κάαααποτε όσα απαιτούνται !!  Έτσι λοιπόν μένουμε στάσιμοι σε υποσχέσεις για βελτιώσεις που Θαααα ακολουθήσουν (κάποτε !)  όπως γινόταν και στα παλιά χρόνια.

Γιατί θυμάμαι πώς επιλέχτηκε το τι να σπουδάσω κι εγώ ο ίδιος τελειώνοντας το Λύκειο.

Τόσο η Μητέρα μου, αλλά κυρίως οι οικογενειακοί φίλοι που την συμβούλευαν αποφάσισαν ότι έπρεπε να γίνω ηλεκτρολόγος – μηχανολόγος (πράγμα που όντως έγινα) επειδή διόρθωνα τις βρύσες του σπιτιού, το κουδούνι όταν χαλούσε ή την κλειδαριά της εξώπορτας που είχε κολλήσει.  Ιδέα δεν είχα τότε για το τι τελικά είχα στην ουσία επιλέξει και ποια θα ήταν η καθημερινότητά μου, ως εργαζομένου στον τομέα των σπουδών μου.  Όλα αυτά τα έμαθα μετά την αποφοίτησή μου, όταν άρχισα να εργάζομαι.   Τέτοια κριτήρια ισχύουν δυστυχώς και σήμερα στις οικογενειακές αποφάσεις, αν και κάπως πιο προσαρμοσμένα στα σημερινά δεδομένα. Αυτό γιατί είναι σπάνια σύμπτωση να γνωρίζει κάποιος γονιός ή οικογενειακός φίλος εκ των έσω τα επαγγελματικά μυστικά της επαγγελματικής καθημερινότητας των διαφόρων ειδικοτήτων !

Η παγκόσμια Αγορά ζητάει σήμερα “εξειδικευμένους τεχνίτες”  [Fachkräfte] ιδιαίτερα δε η Γερμανία, όπως μας τόνισαν οι αρμόδιες κυρίες του σεμιναρίου.  Αυτό όμως απαιτεί μια άριστη Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια εκπαίδευση, απόλυτα σωστή προκαταρκτική ενημέρωση, εξειδίκευση και αποτελεσματική πρακτική εξάσκηση σε συγκεκριμένες εταιρείες. 

Ευελπιστούμε λοιπόν, ότι στην επόμενη διημερίδα δεν θα ακούσουμε ξανά, όσα μας  είπαν σε όλες τις περασμένες, χωρίς κάτι από αυτά να έχει πραγματοποιηθεί. 

Παρά ταύτα ένα ευχαριστώ ξανά στους διοργανωτές, γιατί χωρίς αυτές τις ενημερωτικές εκδηλώσεις θα ήμασταν ακόμα πιο πίσω.

Λίνος Κουντουράς