Από ημερολόγιο του 1925.

18 Μαρ 2021 από lk

Λίνο, για να γελάσει λίγο και το πικραμένο το χειλάκι μας, αντέγραψα από το ημερολόγιο του παππού σου, Γεωργίου Κουντουρά, (1850 – 1928) δύο σελίδες και σου τις στέλνω για να τις αξιοποιήσεις…

Ημερολόγιο Γεωργίου Κουντουρά (Αριθμ. 3, σελ.145, Οκτώβριος 1925)

Και ο μήνας ούτος επέρασεν ξηρός και ψυχρός, μόνον κατά τας δώδεκα προς την δέκα τρεις έκαμεν μίαν βροχήν αν και αρκετήν διότι έτρεξεν και ο ποταμός εις Καργιαίς. Δυστυχώς όμως ένεκα βορείων δυνατών ανέμων η βροχή εντός ολίγων ημερών σχεδόν εξατμίσθη, έκαμεν δε και αρκετά ψύχη, ώστε αν και είχομεν σκοπόν να βγάλομεν τον μήνα στον κάμπο, ένεκα του ψύχους εβιάσθημεν να φύγομεν εις τας 25 του μηνός εις το χωριό.

Τα πολιτικά εξακολουθούν να είναι ανακατεμένος ο ερχόμενος. Εις τας 25 του μηνός έγιναν εις όλον το κράτος εκλογαί Δημοτικαί και Κοινοτικαί, προμηνύονται δε και Βουλευτικαί, αλλά ακόμη δεν ορίσθη η ημέρα. Επί τουρκοκρατίας γίνονταν κατ’ έτος Κοινοτικαί εκλογαί εις κάθε δε τέσσαρα χρόνια Δημαρχιακαί και πάντοτε δε με φασόλια άσπρα και μαύρα, και ο κερδίζων τους περισσοτέρους ψήφους εγίνετο πρόεδρος της κοινότητος ή Δήμαρχος και ετελείωνε η δουλειά χωρίς κανένα έξοδον και μεγάλες φασαρίες, τώρα δε εις την ψωροκώσταινα την Ελλάδα απαιτούνται αρκετά εκατομμύρια δια να ξοδεύσει το κράτος δια Δημοτικάς και Κοινοτικάς εκλογάς δι’ αυτό και τα οικονομικά του κράτους είναι ανθηρότατα και το χαρτονόμισμα κοντεύει να γίνη χάρτης άγραφος.

Η κοινότης μας είχεν ως έγγιστα τρεις χιλιάδες κατοίκους, εγίνετο η δουλειά μας ρολόγι, τώρα, από την κατοχήν και εδώ ένεκα των διωγμών των χριστιανών από την Μικράν Ασίαν, η κοινότης μας εδιπλασιάσθη και έτι εμπρός, δυστυχώς όμως δε βρίσκομεν άνθρωπον να κάμομεν την δουλειάν μας, ούτε άνδρα ούτε γυναίκα, μόνον καθεσιό, χαρτοπαιξία και οινοπνευματοποσία οι άνδρες, λούσο, καθεσιό, παραλυσία και τα ρέστα αι γυναίκες, αυτά μας έφερεν η μητέρα Ελλάς με την ελευθερίαν που μας έφερεν, αλλ’ ημείς, δηλαδή οι της ηλικίας μου, περάσαμεν τον καιρόν μας, τι θα γίνουν τα παιδιά μας; Δυστυχώς εγώ με το κατηραμένον αυτό άσθμα που πάσχω υποφέρω πολύ, έρχεται ώρα προ πάντων την νύκτα που κλαίω και λέγω ας ήξερε κανείς τον καημόν μου. Δόξα σοι ο θεός.

Ανέκδοτον

Η καρδία της γυναικός ομοιάζει ευρύχωρον οικίαν επί της έξω θύρας της οποίας ουδέποτε λείπει το ενοικιαστήριον.

Ευφυία Εβραίου

Παχύτατος κύριος επειδή τον έβλεπεν ασκαρδαμυκτί ένας Εβραίος του λέγει: «τι με κοιτάζεις έτσι σα να θέλεις να με φάγεις;» και ο Εβραίος απαντά: «η θρησκεία μου, κύριε, απαγορεύει να τρώμε γουρουνίσιο κρέας!»

Ανέκδοτον

Όσο πλησιάζει κανείς προς τον θάνατον, τόσον καλύτερον γνωρίζει την ζωήν.

Έτερον

Ευτυχισμένον το σπίτι το οποίον έχει πώς να συντηρηθεί, αδιάφορον αν είναι παλάτι ή καλύβα.

Έτερον

Την μητέρα και τον θεόν επικαλούμεθα εν κινδύνω και λησμονούμεν εν χαρά!

Έτερον

Περίμενε παρά των τέκνων σου εν τω γήρατί σου ό,τι συ ο ίδιος θα πράξεις δια τον πατέρα σου εις την νεότητά σου.

Έτερον

Αι γυναίκες είναι κροκόδιλοι: δια να συλλάβουν τον άνδρα κλαυθμηρίζουν και όταν τον συλλάβουν τον καταβροχθίζουν.