25η Μαρτίου.
25η Μαρτίου.
Γιορτάζουμε σήμερα την Εθνική μας Εορτή της 25ης Μαρτίου. Ήρθαν να μας τιμήσουν και κάποιοι ξένοι ηγέτες, όπως Ο Κάρολος με την Καμίλα του και οι πρωθυπουργοί Γαλλίας και Ρωσίας. Ο καιρός τους λυπήθηκε και είχε σχετική ηλιοφάνεια μέχρις ότου έληξε η παρέλαση, ενώ αμέσως μετά άρχισε να … χιονίζει, πράγμα σπάνιο για την Αθήνα τέτοια εποχή.
Η παρέλαση ήταν κάπως μπερδεμένη αλλά καλή ως συνήθως, ενώ η παρουσίαση στην ΕΡΤ1 μάλλον η χειρότερη από όσες έχω δει σε όλη μου τη ζωή. Πολλές ασυνάρτητες κουβέντες στην ακατανόητη προσπάθειά τους να τα πουν όλα διανθισμένα, αντί να λένε με απλές λέξεις το τι βλέπουμε. Έτσι ενώ βλέπαμε τα τανκς, η σχολιάστρια της ΕΡΤ ανακοίνωνε καθυστερημένα την διέλευση των καταδρομέων και άλλα τέτοια.
Τέλος πάντων από όσα είδαμε είναι πλέον σίγουρο ότι θα νικήσουμε τους Τούρκους αν μας επιτεθούν, ενώ υπήρξαν και αρνητικά σχόλια, όπως το γιατί άραγε να τους ενημερώνουμε τόσο πρόθυμα για τους διαθέσιμους εξοπλισμούς μας. Μήπως για να είναι ενήμεροι μόλις αποφασίσουν να μας επιτεθούν;
Όλα αυτά βέβαια είναι αποτελέσματα της διαχρονικής συνήθειας των κυβερνήσεών μας, που όσο θυμάμαι, αντί να στρέφουν την προσοχή τους στους έξωθεν εχθρικά σε εμάς κείμενους, επικεντρώνονται ακόμα και στην εξωτερική μας πολιτική στο τι θα πουν για εσωτερική κατανάλωση, με αρνητικά τελικά αποτελέσματα.
Στα παρελαύνοντα στρατιωτικά τάγματα όλοι βέβαια με μάσκες στο πρόσωπο, από τον φόβο του κορονοϊού, ενώ παρέλασαν και πιτσιρικάκια προσχολικής ηλικίας. Είδαμε να πετούν και μερικά Ραφάλ, δανεικά βέβαια, γιατί τα δικά μας αναμένονται σε 2 χρόνια, ενώ η πλατεία Συντάγματος είχε λουλουδένιο δάπεδο που απεικόνιζε την Ελληνική σημαία, με 200 σημαιάκια στημένα δεξιά και αριστερά της.
Τα είδαμε όλα (όπως συνηθίζεται να λέμε) αλλά μόνο στην τηλεόραση, αφού η πρόσβαση στο κέντρο της Αθήνας είχε απαγορευτεί. Ακούσαμε φιλικές ανακοινώσεις συμπαράστασης από Μακρόν και Μπάϊντεν, που δεν μπόρεσαν να μας έρθουν, αλλά φαίνεται να μας συμπαθούν αρκετά, γι’ αυτό τους συμπαθώ και εγώ, ειδικά δε τον Μπάϊντεν που μοιάζει εντελώς ελληνόφιλος. Απολαύσαμε βέβαια την απόλυτο σιγή της Γερμανίας, με την Μέρκελ εντελώς απούσα, όπως και της κολλητής της Τουρκίας και του ηγέτη της Ερντογάν, που ήδη την έχει βουλιάξει οικονομικά. Αυτό πάντως με φοβίζει ιδιαίτερα, επειδή σε τέτοιες οικονομικές δυσχέρειες οι δικτάτορες επιλέγουν συνήθως τον πόλεμο για να διατηρηθούν στην εξουσία. Εμείς πάντως δεν πιστεύω να τον φοβίσαμε με την πολύωρη παρέλασή μας, αλλά μάλλον τον ενημερώσαμε για το τι πρέπει να φοβάται ή καλύτερα να … μην φοβάται από μέρους μας.
Και του χρόνου λοιπόν και ας θυμόμαστε ότι το 21 οι Έλληνες, άοπλοι τότε, πάμπτωχοι και διάσπαρτοι, ξεκίνησαν έναν πόλεμο με την πάνοπλη και σχετικά πλούσια Τουρκία και την νίκησαν με την βοήθεια των λοιπών Ευρωπαίων. Σήμερα είμαστε πολύ πιο δυνατοί και πιο εξοπλισμένοι. Ας εξασφαλίσουμε λοιπόν και σήμερα την βοήθεια της ΕΕ, ας συμμαχήσουμε με όλους τους εχθρούς της Τουρκίας, που είναι γύρω της και που πολύ θα ήθελαν να πάρουν από ένα κομμάτι της και ας την νικήσουμε ξανά, για να τελειώνουμε.
Εκτός βέβαια και αν αποφασίσει ότι θέλει διαχρονικά την φιλία μας (η οποία είναι δεδομένη για τον λαό της) με ένταξή της στην ευρωπαϊκή κοινότητα, χωρίς δικτατορίσκους και κατακτητικές βλέψεις, για μια κοινή φιλική, οικονομική και πολιτική συνύπαρξη μαζί μας, που θα είναι επικερδής και για τα δύο κράτη. Ας το αποφασίσει λοιπόν για να έχουμε καλά και όχι κακά ξεμπερδέματα.
Μήπως λοιπόν κάποιος θα έπρεπε να επισημάνει στους φίλους Τούρκους, πόσο καλύτερα θα ήταν αν είχαμε φιλικές σχέσεις οι δύο Λαοί μεταξύ μας; Πόσο οι οικονομίες μας θα αναπτύσσονταν, πόσο θα αύξανε εκατέρωθεν ο τουρισμός, πόσο περισσότεροι πόροι θα πήγαινα στους Λαούς και όχι σε εξοπλισμούς και πόσο λιγότερο θα κινδύνευαν παιδιά μας εκατέρωθεν να χάσουν τη ζωή τους για τις γελοίες φιλοδοξίες κάποιου δικτατορίσκου, θιασώτη του ρίσκου ;