Δεν καταλαβαίνουν ότι καταλαβαίνουν πολύ καλά.

5 Απρ 2013 από lk

Φωτογραφήθηκε στο Σύνταγμα το 2012

Δεν καταλαβαίνουν ότι καταλαβαίνουν πολύ καλά.

Πολλοί στα Ραδιόφωνα και στις Τηλεοράσεις, στα Λεωφορεία και στα Καφενεία αναρωτιούνται: «Μα δεν καταλαβαίνουν ότι με τα μέτρα αυτά δεν αναθερμαίνεται η οικονομία μας, αλλά καταστρέφεται ολοκληρωτικά;»

Το καταλαβαίνουν, φίλοι μου, και μάλιστα πολύ καλά. Μάλλον εσείς δεν καταλαβαίνετε πόσο καλά οργανωμένοι είναι και πόσο πιστά ακολουθούν το σχέδιο των αφεντικών τους.

Με τη λογική και μόνο, παρακολουθώντας καθημερινά τα πολιτικά τεκταινόμενα, καταλήγει κανείς εύκολα στο τι αλήθεια συμβαίνει.

Οι σκέψεις αυτές αποτελούν προσωπικά βέβαια συμπεράσματα, αμφισβητήσιμα βέβαια για όποιον νομίζει ότι τα ξέρει καλύτερα.

Όλη η ιστορία ξεκίνησε, αν θυμάστε, με τον Μπερίσα. Φαίνεται ότι εκείνη την εποχή αποφάσισαν οι μεγάλοι της Γης να αρπάξουν τα χρήματα των φτωχών. Ναι των φτωχών, και αυτό για δύο λόγους:

1^ον Επειδή είναι οι περισσότεροι, ώστε το σύνολο των χρημάτων τους να είναι σεβαστό, και 2^ον επειδή οι πάμπλουτοι είναι φίλοι τους και συνεπώς κόρακας, κοράκου μάτι δεν βγάζει.

Πήρε λοιπόν με τις λεγόμενες «Πυραμίδες» όλες τις αποταμιεύσεις και τα λεφτά των Αλβανών και τους άφησε πανί με πανί. Οι πολίτες επαναστάτησαν και τον εξεδίωξαν. Είναι όμως χαρακτηριστικό ότι κάποιους μήνες μετά ο κ. Μπερίσα επανήλθε στην εξουσία. Με ποιού βοήθεια άραγε;

Αμέσως μετά ήρθε η σειρά της Ελλάδας. Οι Πυραμίδες βέβαια είχαν βγάλει κακό όνομα και αποκλείστηκαν ως μέσο λεηλασίας. Επέλεξαν λοιπόν το Χρηματιστήριο. Σε αυτό έπρεπε να «επενδύσουν» οι πολίτες όσες αποταμιεύσεις είχαν. Και όχι μόνο όσα είχαν, αλλά και όσα δεν είχαν. Γι’ αυτό και ο αντίστοιχος Έλληνας Μπερίσα τους προέτρεπε από ραδιόφωνα και TV, να πάρουν δάνεια για να κερδίσουν «παίζοντάς τα» στο Χρηματιστήριο. Οι αδαείς και αφελείς πολίτες, που πίστεψαν στον «ηγέτη» τους καταστράφηκαν. Οι οικονομίες τους και τα δανεικά λεφτά πήγαν σε ξένες τσέπες, ιδιαίτερα σε τραπεζίτες, οι οποίοι με αυτά δημιούργησαν μια νέα κατάσταση, με νέα ονομασία της τράπεζάς τους, κλείνοντας την παλιά και καταχρεωμένη, επιβαρύνοντας με τα χρέη το Ελληνικό κράτος. Έτσι εγώ κατάλαβα τα γεγονότα εκείνης της εποχής και αν κάνω λάθος είμαι πρόθυμος να ακούσω και να ενστερνιστώ κάθε άλλη εμπεριστατωμένη άποψη.

Στη συνέχεια άρχισαν οι τράπεζες να χορηγούν δάνεια για κάθε τι, όπως δάνειο διακοπών, αγοράς οχήματος, διαμερίσματος κλπ, ανεξάρτητα του αν ο χρεώστης ήταν φερέγγυος ή όχι, ίσως δε και με προτίμηση σε όσους δεν ήταν φερέγγυοι. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό, ότι οι Διευθυντές των τραπεζών πριμοδοτούνταν για όλα τα δάνεια που προωθούσαν, ακόμα και αν ήταν επισφαλή.

Τυχαίο; Ίσως. Όμως η μεθόδευση αυτή που μας ήρθε από τις ΗΠΑ, ήταν εκείνη η νοοτροπία (μήπως μεθόδευση;) που δημιούργησε την Αμερικανική οικονομική κρίση και η οποία στη συνέχεια οδήγησε στην οικονομική διάλυση του Ευρωπαϊκού Νότου.

Ταυτόχρονα η Διοίκηση της Κεντρικής Τράπεζας έκανε τα δικά της παιχνίδια, ακολουθούμενη από το δικό μας τραπεζικό σύστημα, το οποίο άλλωστε διασυνδέεται με τα Ευρωπαϊκά και με τα Αμερικανικά Χρηματοπιστωτικά Ιδρύματα, είτε απ’ ευθείας είτε μέσω Ευρωπαϊκών τραπεζών. Είναι χαρακτηριστικό, πώς εδώ και μερικά χρόνια είχαν φτάσει τον τόκο καταθέσεων σε ποσοστά κάτω της μονάδας, ενώ οι τόκοι δανεισμού έφταναν μέχρι και 22 % (με υπερημερίες ή καθυστερήσεις) Κανείς αρμόδιος όμως δεν ενεργοποιούσε την υπάρχουσα νομοθεσία της αισχροκέρδειας ή αυτή για τον έλεγχο των Καρτέλ.

Ανέβαιναν έτσι συνεχώς τα επιτόκια δανεισμού, ώστε από κάποια στιγμή και μετά να μην μπορεί ο οφειλέτης να αποπληρώσει τις δόσεις του, αφού τα ποσά ξέφευγαν από τον προϋπολογισμό του, στον οποίο είχε βασιστεί όταν πήρε το δάνειο.

Στην Αμερικανική οι τράπεζες, προέβαιναν τότε στην κατάσχεση των σπιτιών και παρ’ όλο το ότι είχαν ήδη εισπράξει κάποιο σημαντικό ποσό από τους δανειολήπτες, τους έκαναν αγωγή προς είσπραξη και του υπολοίπου ποσού. Κέρδιζαν δηλαδή διπλά, αφού και το σπίτι τους έμενε και τα χρήματα εισέπρατταν, ενώ τελικά πετούσαν τον κόσμο στο δρόμο.

Η τραγική ειρωνεία είναι, πως ο εξαθλιωμένος, από την προσκόλληση αυτού του κράτους στο μεγάλο κεφάλαιο, πολίτης, άστεγος ξαπλωμένος σε ένα παγκάκι και με τα μπογαλάκια του σε ένα καροτσάκι του σουπερμάρκετ, είχε πάνω στις βαλίτσες του ένα κοντάρι με την αμερικανική σημαία.

Ίδιες τακτικές προωθήθηκαν και σε εμάς, επαυξημένες όμως και με μεγάλη ρεμούλα, ώστε να ολοκληρωθεί συντομώτερα η αρπαγή των χρημάτων μας. Το σενάριο ήταν, υπερτιμολογίστε και πάρτε μίζες. Η υπερτιμολόγηση, επιβαρύνει το κράτος, δημιουργώντας τεράστια χρέη, που καλύπτονται με υπέρογκο δανεισμό, ενώ οι μίζες που βγαίνουν από την υπερτιμολόγηση, αποτελούν την ανταμοιβή των συνεργατών και δεν κοστίζουν δεκάρα στον προμηθευτή. Αντιθέτως μάλιστα του δίνουν την δυνατότητα να διαπραγματευτεί με άνεση υψηλότερες τιμές, από αυτές του ανταγωνισμού. Πέραν αυτού όμως βοηθούν και στη δημιουργία πλασματικών κρατικών αναγκών, προωθώντας τις πωλήσεις των ισχυρών κρατών.

Κάποιες τεχνιτές μικροκρίσεις διευκολύνουν περαιτέρω την πώληση εξοπλισμών, όπως επίσης και οι μεγάλες παγκόσμιες εκδηλώσεις, με συγκεκριμένες, δήθεν, πολιτισμικές προδιαγραφές, όπως πχ οι Ολυμπιακοί Αγώνες, οι οποίοι, αν γίνονταν πάντοτε στην Ολυμπία, όπως είχε προτείνει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, δεν θα έδιναν ευκαιρίες ρεμούλας και κατασπατάλησης.

Αφού τοποθετήθηκαν στα καίρια πόστα οι κατάλληλοι άνθρωποι εμπιστοσύνης, στελέχη των τραπεζών ως επί το πλείστον, ακολούθησε η αποκάλυψη των υπερχρεωμένων οικονομιών της Ευρωζώνης.

Με τη βοήθεια των διαπλεκόμενων ΜΜΕ και των επίορκων πολιτικών, εξηγήθηκε στους Λαούς, ότι όλα οφείλονται στην τεμπελιά των νοτίων Ευρωπαίων, που ονομάστηκαν από τα αρχικά τους εντέχνως γουρούνια, PIGS.

Από τον Αγ. Κωσμά τον Αιτωλό

Είναι όμως νομίζω δεδομένο ότι συνεχίζεται ο βραχυπρόθεσμος στόχος αρπαγής των χρημάτων του Ελληνικού και πρόσφατα του Κυπριακού Λαού. Τα άλλα γουρούνια (PIGS) της Νότιας Ευρώπης θα ακολουθήσουν, αργότερα δε και οι βόρειοι. Η απληστία δεν έχει όρια, γιατί είναι ψυχασθένεια

Απαιτήθηκαν λοιπόν μέτρα αρπαγής χρημάτων.

Δανεισμός των PIGS με σημαντικά υψηλότερα επιτόκια από αυτά των βορείων, οι οποίοι δανείζονταν χαμηλά και δάνειζαν τους PIGS υψηλότοκα, κερδίζοντας δισεκατομμύρια.
Δεν επιτρεπόταν να δανειστούν χαμηλότοκα από την Κεντρική Τράπεζα οι PIGS, παρά μόνο οι βόρειοι (πχ οι Γερμανοί).
Βέβαια αυτός ο δογματισμός της κας Μέρκελ προς εμάς, βοηθάει πολύ την Γερμανική οικονομία, η οποία ήδη με την οικονομική κρίση της Ελλάδας, διαβάσαμε ότι έχει αποκομίσει από εμάς κέρδη 90 περίπου δις €, και μάλιστα τη στιγμή που το σύνολο των εξαγωγών της δεν κερδίζει από ότι ακούσαμε πάνω από 150 δις €.
Αποφασίστηκε κατόπιν η αναχρηματοδότηση των καταχρεωμένων Τραπεζών, στις οποίες χορηγήθηκαν μέχρι στιγμής πάνω από 230 δις € και θα δοθούν και άλλα, για να καλύψουν όσα χρέη δημιούργησε η πολιτική τους. Ιδιωτικές δηλαδή επιχειρήσεις, που κανείς δεν μας λέει με ποια λογική επιβαρύνουν το κράτος, δηλαδή εμάς, για ζημιές που δημιούργησαν οι ίδιες, ενώ κανείς δεν γνωρίζει που πήγαν τα λεφτά.
Στις ΗΠΑ αντιθέτως, όταν η Τράπεζα Λήμαν Μπράδερς κινδύνευε, οι ιθύνοντες την άφησαν να καταρρεύσει, λέγοντας ότι «δεν θα σώσουμε εμείς μια τράπεζα που είναι υπεύθυνη για τις επιλογές της». Πολύ σωστή άποψη, νομίζω. Το ίδιο άλλωστε συνέβη και στη Γερμανία την 10ετία του 70, όταν σε μία μέρα μέσα, βούλιαξε μια μεγάλη τράπεζά τους, αφού οι καταθέτες απέσυραν σε ένα πρωϊνό όλα τα χρήματά τους. Γιατί σε εμάς άραγε να ζητούν να κάνουμε άλλα από όσα κάνουν οι ίδιοι;
Για να δώσουν τα χρήματα αυτά στις Τράπεζες, οι δικοί μας ιθύνοντές πήραν νέα δάνεια. Στη συνέχεια, επειδή δεν έφταναν, άρπαξαν τεράστια ποσά από τα Ασφαλιστικά Ταμεία, χρήματα που ανήκαν σε συνταξιούχους. Πήραν δηλαδή τις εισφορές και τα περιουσιακά στοιχεία εργαζομένων, που δεν ήταν δικά τους. Τι διαφέρει μια τέτοια αρπαγή από μια ληστεία; Και ο ληστής αρπάζει τα χρήματα κάποιου πολίτη, χωρίς τη συγκατάθεσή του. Για να τα υφαρπάξουν δεν χρησιμοποίησαν καν την προβλεπόμενη διαδικασία με ψήφιση κάποιου νομοθετήματος, που και αυτό θα ήταν αντισυνταγματικό και εξ’ ίσου κλοπή, αλλά τις νομιμοποίησαν (δήθεν) με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, απόλυτα αντισυνταγματικές.
Είχαν φροντίσει προηγουμένως να μεταφέρουν όλα τα χρήματα υγειών και ιδιωτικών Ασφαλιστικών Ταμείων (όπως πχ του ΤΣΜΕΔΕ των τεχνικών) στα Κρατικά Ταμεία για να τα λεηλατήσουν στη συνέχεια με άνεση.
Φρόντισαν επίσης να ψηφίσουν εγκαίρως τον νόμο περί ευθύνης Υπουργών, που εξασφάλιζε ασυλία σε επίορκους πολιτικούς, ως επίσης και έναν νόμο που απαλλάσσει εκ προοιμίου τους προέδρους των ΔΕΚΟ και των Ταμείων από τις ευθύνες μελλοντικών ληστρικών προφανώς αποφάσεών τους.
Ένας από τους εμπλεκόμενους πολιτικούς μας, υψίστου αξιώματος, μεθόδευσε στη συνέχεια την εμπλοκή του ΔΝΤ, μεγιστοποιώντας το κρατικό χρέος, ώστε να φαίνεται απαραίτητη η παρουσία του, γεγονός που επέκτεινε τις αρπαγές χρημάτων και από άλλους πολίτες. Μειώθηκαν οι μισθοί των Δημοσίων Υπαλλήλων και οι Συντάξεις και καταργήθηκαν, επιδόματα αδείας και δώρα Χριστουγέννων ή Πάσχα, ώστε να μένουν περισσότερα χρήματα στα κρατικά ταμεία, που θα μεταφέρονται στη συνέχεια αυτομάτως στους δανειστές μας.
Ακούμε άλλωστε ότι οι ρεμούλες συνεχίζονται και ότι περιέργως η Τρόϊκα, ενώ ανακατεύεται στα πάντα πλέον στην Πατρίδα μας, σε αυτές κάνει ότι δεν βλέπει. Ο απλός πολίτης αναρωτιέται μήπως οι συνεχόμενες ρεμούλες αποτελούν την ανταμοιβή όσων προώθησαν την καταστροφή. Άλλωστε ο κυρίως υπόλογος περιοδεύει τα Πανεπιστήμια των ΗΠΑ, ενημερώνοντας με τεράστια αμοιβή, για τις μεθόδους «σωτηρίας» των Ευρωπαϊκών κρατών. Και βέβαια καμία αναζήτηση δεν έχει γίνει από την Ελληνική Τρι-ανδρεία ή από την Τρόϊκα, για τους υπεύθυνους των νέων ατασθαλιών, ακόμα και τώρα που εξαθλιώνονται οι συνταξιούχοι και επίκειται μια χιονοστιβάδα απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων.
Αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι επεδίωξαν μια θέση στο Δημόσιο, ως εξασφάλιση εργασίας, μισθού και σύνταξης. Πίστευαν δηλαδή οι άνθρωποι (και πολύ σωστά) ότι προσλαμβανόμενοι στο Δημόσιο, υπέγραψαν ένα συμβόλαιο με το αξιόπιστο Κράτος μας. Όταν τώρα με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου το συμβόλαιο ακυρώνονται, αναρωτιέται ο πολίτης, γιατί δεν ακυρώνονται και οι δικές του δανειακές συμβάσεις προς τις Τράπεζες ή του Κράτους προς τους δανειστές μας.
Μετά αποφάσισαν ότι χρειάζονται και άλλα χρήματα, γι’ αυτό επέβαλαν τα λεγόμενα χαράτσια στην ακίνητη ιδιοκτησία, τα οποία θα ήταν δήθεν μια εφ’ άπαξ εισφορά, ενώ τελικά παγιώθηκαν ως μόνιμος φόρος. Τα ψέματα πάνε σύννεφο, είναι αναίσχυντα και καθημερινά από όλους. Βγαίνουν στην TV και δηλώνουν ότι δεν θα ξαναμπούν άλλοι φόροι ή άλλες μειώσεις μισθών και τις επόμενες μέρες τα ψηφίζουν χωρίς να ντραπούν.
Μεταξύ άλλων δεν είχαν την ευαισθησία να εξαιρέσουν από το κούρεμα, τους ιδιώτες Έλληνες ομολογιούχους, οι οποίοι ακολούθησαν τις προτροπές των ιθυνόντων και εμπιστεύτηκαν το Ελληνικό Κράτος, για να εξασφαλίσουν τις αποταμιεύσεις τους, αγοράζοντας κρατικά ομόλογα. Άρπαξαν και από αυτούς τεράστια ποσά, χωρίς να τους ενδιαφέρει ότι έτσι καθιστούσαν το Ελληνικό Κράτος απόλυτα αναξιόπιστο στα μάτια του πολίτη, αλλά και ότι χανόταν έτσι κάθε περαιτέρω δυνατότητα χρησιμοποίησης ομολόγων για χρηματοδότηση δημοσίων επενδύσεων. Ποιος θα εμπιστευόταν πλέον ένα τέτοιο κράτος. Όμως αυτό δεν φαινόταν να τους συγκινεί ιδιαιτέρως, σηματοδοτώντας για τον πολίτη ότι προφανώς αυτοί θα μετακινηθούν σε άλλο κράτος, αμέσως μόλις φέρουν εις πέρας τις αποφάσεις των εντολέων τους, αδιαφορώντας για το τι θα συμβεί μετά στην Ελλάδα. Απέφυγαν όμως να κουρέψουν οτιδήποτε είχε μεταφερθεί σε συγκεκριμένες Off Shore εταιρείες. Γιατί άραγε;
Μας είπαν και πάλι ψέματα, ότι με εντολή της Τρόϊκας, θα έπρεπε να μειωθούν και οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό για να μειωθεί δήθεν, (έτσι ας είπαν) το κόστος παραγωγής και να γίνουν ανταγωνιστικές οι Ελληνικές εταιρείες. Ποιες όμως εταιρείες δεν μας είπαν. Μήπως οι Ελληνικές, που με τα δικά τους μέτρα κλείνουν καθημερινά ή μήπως αυτές που ΘΑ στήσουν οι Γερμανοί για να ανταγωνιστούν την Ταϊβάν και άλλες υποανάπτυκτες χώρες;
Ίσως αυτός να είναι άλλος ένας στόχος από τους πολλούς, δεδομένου ότι και η Λέσχη Μπιλντεσμπέργκ ήθελε ήδη προ πολλών ετών να τιθασεύσει τους ατίθασους Έλληνες. Αν και ο περίφημος Κίσσιγκερ διέψευσε τις δηλώσεις του, ο στόχος αυτός προωθείται σταθερά. Οι νεαροί Έλληνες, μορφωμένοι σε μεγάλο ποσοστό τους και συνεπώς όχι εύκολα διαχειρίσιμοι, ούτε κατάλληλοι ως χαμηλόμισθοι εργάτες, εξαναγκάζονται να πάνε για δουλειά σε κάθε γωνιά της Γης, και αντικαθίστανται με Πακιστανούς και άλλους εξαθλιωμένους του Τρίτου Κόσμου, που φυσικά στερούνται Ελληνικής Εθνικής συνείδησης. Θυμηθείτε επί πόσα χρόνια τώρα εισβάλουν καθημερινά οι λαθρομετανάστες, χωρίς η πολιτική μας Ηγεσία (Ικεσία μήπως;) να μπορεί (δήθεν) να κάνει κάτι, πέραν της τοποθέτησης ενός πανάκριβου και αναποτελεσματικού φράχτη, που μόνο τους εργολάβους χαροποίησε. Τυχαίο; Ίσως
Άλλο ένα μακροπρόθεσμο δεδομένο δημιουργεί ερωτηματικά: Η συνεχώς αυξανόμενη εγκληματικότητα που παίρνει πρωτόγνωρες διαστάσεις για την Ελλάδα. Τι θα έκανε λοιπόν κάποιος που θα ήθελε να διασώσει τις αποταμιεύσεις του από τυχόν επερχόμενο «κούρεμα»; Θα τις έκρυβε στο σπίτι του, στο μπαούλο ή κάτω από το στρώμα. Σήμερα δεν τολμάει να το κάνει γιατί καθημερινά μπαίνουν οι κλέφτες στα σπίτια και καταληστεύουν, παράλληλα με τις τράπεζες, τον πολίτη. Τυχαία και αυτό;
Τρόϊκα και Τρι-ανδρεία αποφάσισαν να πουληθεί δημόσια περιουσία για να αποπληρωθούν τα χρέη. Αντ’ αυτού ξεπουλάνε ότι έχει αξία σε τιμές για γέλια, χαρίζοντας ουσιαστικά εκατοντάδες εκατομμύρια σε Έλληνες και ξένους δήθεν επενδυτές. Παράδειγμα τα μεταλλεία Χαλκιδικής ή ο κερδοφόρος ΟΠΑΠ.
Παράλληλα μας λένε πολλοί δημοσιογράφοι, ότι τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο είναι η αιτία των δεινών μας. Δεν το πιστεύω, όσον αφορά τα πρόσφατα τουλάχιστον οικονομικά γεγονότα, παρόλο που με βεβαιότητα και τα πετρέλαια παίζονται στη διεθνή σκακιέρα. Αποτελούν όμως πολύ μακροπρόθεσμες δραστηριότητες αφού, όπως μας είπε πρόσφατα ο αρμόδιος υπουργός, απαιτούνται, στην καλύτερη περίπτωση δέκα χρόνια, για την εγκατάσταση της πρώτης εξέδρας εξόρυξης. Ας ξεχάσουμε λοιπόν προς το παρόν την αναζήτηση υδρογονανθράκων, που θα καθυστερήσει αρκετά.
Ας επικεντρωθούμε στις διενέξεις, που επ’ ευκαιρία μας δημιουργούν οι γείτονές μας στα θέματα αυτά και ας μείνει μόνο στη μνήμη μας, πόσα χρόνια πριν άρχισε η τυχαία (!) αποδυνάμωση του Στρατού μας. Πρώτα με τη μείωση της θητείας, ύστερα με τον προσανατολισμό σε πολύ λιγότερους επαγγελματίες φαντάρους στις μονάδες, στη συνέχεια με την κατάργηση πολλών στρατοπέδων, με σαρωτικές αλλαγές στη Διοίκηση του Στρατεύματος, με μειώσεις μισθών των στρατιωτικών, με ανεπάρκεια καυσίμων για τα πολεμικά μας πλοία ή αεροπλάνα και άλλα τέτοια. Μόνη μας ελπίδα σε λίγο θα είναι η ευγενική αποφυγή από τους γείτονές μας κάθε επιθετικότητας. Είθε!
Ας μην ξεχνάμε ότι κουρέψαμε από τις Κυπριακές τράπεζες περίπου 5 δις €, ενώ ο Πρόεδρος της Κυπριακής Λαϊκής Τράπεζάς κατόρθωσε (από την Ελλάδα, νομίζω ότι άκουσα, όπου βρισκόταν) να αυξήσει σε λίγους μήνες το χρέος της τράπεζάς του από 140 εκατομμύρια € στα 9 και κάτι δις. Είναι αυτός που αντικατέστησε τον Βγενόπουλο, έγινε υπουργός, που πρόσφατα τον έστειλαν στην Ρωσσία για να ….. διαπραγματευτεί την σωτηρία της Κύπρου και που τώρα τον παραίτησαν άδοξα. Κατόπιν εορτής βέβαια και χωρίς επίσημο σχόλιο όλα αυτά. Άλλωστε από την TV και μόνο προέρχονται οι πληροφορίες μου.
Περίεργο δε είναι πως μέχρι σήμερα κανείς δεν μας έχει πει, πόσα χρήματα έχουμε συνολικά δανειστεί όλα αυτά τα χρόνια, πόσα έχουμε μέχρι σήμερα αποπληρώσει, πόσα από αυτά είναι τόκοι και πόσα χρωστάμε ακόμα, ως κεφάλαιο και ως τόκο. Πολλοί ισχυρίζονται ότι κανείς, ούτε στην κυβέρνηση δεν το γνωρίζει. Παρά ταύτα, η Τρι-αδρεία, δέχεται να αποπληρώνει χρέη για τα οποία δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα. Περίεργο δεν είναι;
Το ότι οι «αρμόδιοι» της Ευρωζώνης και τα αφεντικά τους των ΗΠΑ και των Γερμανών δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη, αποδεικνύεται από το ότι αγκάλιασαν τώρα και τον κ. Τσίπρα, ώστε να είναι εξασφαλισμένη η συγκατάθεση σε όλα και του ΣΥΡΙΖΑ, αν ή όποτε κερδίσει στις εκλογές.

Κερδισμένες από την σημερινή πανευρωπαϊκή πλέον κρίση είναι όπως πάντα οι ΗΠΑ και οι Γερμανοί.

Ας θυμηθούμε ότι πριν τρία νομίζω χρόνια, Ινδίες, Ιράν και Κίνα σκόπευαν να εγκαταλείψουν το $ των ΗΠΑ, με τα τεράστια χρέη και την ασύστολη εκτύπωση χαρτονομισμάτων σε ύψος εκατοντάδων δισεκατομμυρίων $, και να στραφούν στο σταθερότερο και υγιές €. Σήμερα κανένας πλέον δεν συζητάει κάτι τέτοιο, η τιμή του € πέφτει συνεχώς, ενώ ήδη μετά το απίστευτο κούρεμα καταθέσεων των Κυπριακών Τραπεζών, πολλοί αποταμιευτές και επενδυτές, στρέφονται πλέον προς τις αμερικανικές τράπεζες, ως τις μοναδικές που εξακολουθούν να προσφέρουν την βέβαιη εξασφάλιση των καταθέσεων. Τυχαίο και αυτό; Ίσως.

Δεν καταλαβαίνουν Τροϊκανοί και Τρι-ανδρεία, ότι τα μέτρα είναι αντι-αναπτυξιακά, ρωτάνε κάποιοι. Μάλλον οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι το ζητούμενο, να μην υπάρξει ανάπτυξη, ώστε να μπλοκάρουν έτσι την όποια ανάκαμψη. Αυτό λέει η λογική, αν και δεν επιμένω. Μπορεί αυτή να είναι η συνταγή της σωτηρίας, αφού το λένε αξιόλογοι καθηγητές. Σωτηρία όμως ποίου;

Για τον καθένα θα έπρεπε να είναι σαφές, ότι αν τα «μέτρα» δεν αποδειχθούν αναποτελεσματικά, δεν θα μπορέσουν στη συνέχεια να κουρευτούν οι τραπεζικές αποταμιεύσεις των Ελλήνων πολιτών, ούτε θα υπήρχε η δυνατότητα να κουρευτούν παλαιότερα τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων, που και πάλι ήταν οι αποταμιεύσεις των εργαζομένων.

Στην ίδια κατεύθυνση λειτουργούν και οι ρεμούλες που εξακολουθούν να γίνονται αμείωτες και χωρίς καμία ένσταση της Τρόϊκας, που κατά τα άλλα ασχολείται με κάθε ανούσια λεπτομέρεια. Όπως πχ με το ΦΠΑ των εστιατορίων, και ας έχει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που “δήθεν” θέλουν να επιτύχουν.

Δεν ξέρω αν και το παρακάτω είναι διάδοση, όμως διάβασα πως όταν συνελήφθη ο περίφημος Αλ Καπόνε, που σημειωτέον έκανε στην πατρίδα του και πολλές φιλανθρωπίες, είπε: «Ένα λάθος έκανα. Αντί να γίνω γκάγκστερ έπρεπε να έχω γίνει πολιτικός. Θα κέρδιζα πολύ περισσότερα και δεν θα με συνελάμβανε ποτέ κανείς.» Λέτε να είναι αλήθεια και να ακολούθησαν κάποιοι τη συμβουλή του;

Όλα τα παραπάνω είναι συμπεράσματα, τα οποία ακούω από εδώ και από εκεί, αλλά και δικά μου, που έρχονται στο μυαλό μου παρακολουθώντας τις ειδήσεις. Δυσκολεύομαι όμως να τα πιστέψω, γι’ αυτό κάνω έκκληση στους πολιτικούς μας να είναι συγκεκριμένοι, ολιγόλογοι, να μην λένε και ξελένε κατά περίπτωση και να αποφεύγουν κάθε ψέμα, γιατί είναι άδικο να βγαίνουν τόσο αρνητικά συμπεράσματα ή να βλέπουμε στο Σύνταγμα πινακίδες σαν αυτή της επικεφαλίδας αυτού του άρθρου. Είναι στο χέρι τους να αλλάξει η αρνητική αυτή εικόνα.

Λίνος Κουντουράς