Άναρχη δόμηση

17 Σεπ 2020 από lk

Άναρχη δόμηση made in GR

Εδώ και πολλές γενιές, κατάλοιπο ίσως της εποχής τουρκοκρατίας, οι Έλληνες οικοδομούν στις εκτός σχεδίου περιοχές ως εξής:

Αρχικά έχει κάποιος από τους προγόνους του μια μεγάλη έκταση, η οποία παλαιότερα ήταν καλλιεργήσιμη. Στην σημερινή όμως εποχή η καλλιέργειά της δεν είναι πλέον εφικτή, ιδιαίτερα από κάποιον που δεν είναι αγρότης αλλά άτομο άλλου επαγγέλματος και επομένως σκέπτεται να την πουλήσει.
Αν τώρα ο οικοπεδούχος θελήσει να πουλήσει το περιουσιακό του αυτό στοιχείο και με δεδομένο το ότι εκτός οικιστικής περιοχής η δόμηση επιτρέπεται μόνο σε τέσσερα (4) ή περισσότερα στρέμματα, στην καλύτερη περίπτωση το τεμαχίζει και το πουλάει ανά 4 στρέμματα. Όποιος αγοράσει ένα τέτοιο κτήμα, μπορεί να το οικοδομήσει σε πολύ περιορισμένη επιφάνεια κτίσματος. Αυτό όμως σπάνια συμφέρει δεδομένου και του κόστους μιας τέτοιας αγοράς, οπότε όποιος αγοράσει μια τέτοια έκταση το κάνει συνήθως ως επένδυση. Αν ο επενδυτής θελήσει τώρα να κερδίσει από την αγορά του αυτή, πρέπει να μεταπουλήσει τα “οικόπεδα” αυτά των 400 τετραγωνικών μέτρων. Αυτοί που αγοράζουν τα τεμάχια δεν υπάρχει περίπτωση να τα θέλουν για άλλον λόγο πλην της οικοδόμησης. Ούτε για καλλιέργεια σιταριού ή καλαμποκιού θα πάρουν ένα τόσο μικρό κτήμα, ούτε για να εγκαταστήσουν πουλερικά και κότες, ούτε για ελαιώνα ή για γήπεδο. Έτσι ο καθένας κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και αρχίζει να οικοδομεί παράνομα ένα σπιτάκι. Και μάλιστα εντελώς κακότεχνα, καλύβες του Καραγκιόζη συνήθως, αφού πρέπει όλα να γίνονται πρόχειρα και στα κρυφά, ενώ πολλά χτίζονται ερασιτεχνικά και μάλιστα τις νύχτες.
Αποτέλεσμα αυτών των διαδικασιών που γίνονται ελέω Δημόσιας Διοίκησης ή και προδιαγεγραμμένα από τις νομοθετικές επιλογές του Δημοσίου, είναι η άναρχη δόμηση και ως συνέπεια αυτής η καταστροφή του περιβάλλοντος και η απαράδεκτη εικόνα των όμορφων περιοχών της Πατρίδας μας.
Δείτε πόσο πανέμορφα είναι όσα παμπάλαια κτήρια σώζονται σε πόλεις μας, όπως πχ. η Θεσσαλονίκη ή η Πλάκα, κτισμένα σε εποχές χωρίς ΥΠΕΧΩΔΕ και συγκρίνετέ τα με τα πρόσφατα κτίσματα. Υπαίτιοι για τα χάλια μας αυτά είναι οι αρμόδιοι δημόσιοι λειτουργοί και οι εκάστοτε υπουργοί και κυβερνώντες, που εδώ και χρόνια έχουν “επιλέξει” την παρακάτω συνήθη πλέον διαδικασία:
Πρώτα επιτρέπουν να πωλούνται ως αγροτεμάχια τα οικόπεδα των 400 τ.μ. ή και μικρότερα, ενώ γνωρίζουν ότι μόνο για οικοδόμηση αγοράζονται. Μετά δεν επεμβαίνουν άμεσα σε όσα ανοικοδομούνται, αλλά πολύ μετά, με μοναδικό στόχο την είσπραξη προστίμων. Αυτά στην Ελλάδα, γιατί στην Γερμανία πχ (το έζησα ως εργαζόμενος εκεί) είναι αλλιώς. Για να αγοράσεις ένα κτήμα πρέπει πρώτα να καθορίσεις τη νέα χρήση του, αλλιώς η αγοραπωλησία δεν επιτρέπεται. Πρώτα αλλάζει η χρήση γης, μετά το τεμαχίζεις και μετά όλα τα επόμενα, όπως πώληση κλπ.
Για να το πουλήσεις δηλαδή πρέπει να είναι προκαθορισμένη η μελλοντική του χρήση, ώστε η αγορά επομένως να μην μπορεί να γίνει όσο η χρήση δεν έχει προκαθοριστεί. Αν αρχίζεις να σκάβεις ή να κτίζεις χωρίς άδεια, έρχονται αυθημερόν από την σχετική υπηρεσία για έλεγχο και αν δεν είσαι νόμιμος σε σταματούν, σε μηνύουν και γκρεμίζουν όποιο κτίσμα πρόλαβες να κάνεις. Στην Ελλάδα το αγοράζεις ως αγρο-τεμάχιο (??), αρχίζεις να κτίζεις στα κρυφά, προσπαθείς να το νομιμοποιήσεις πολύ μετά και αργότερα τρέχεις μαζί με άλλους να εντάξεις το οικόπεδό σου στο σχέδιο πόλεως, που συχνά είναι ακόμα ανύπαρκτο για την περιοχή και δημιουργείται πολλά χρόνια αργότερα.

Το τι και πώς θα έπρεπε να γίνονται όλα αυτά σε εμάς είναι προφανές.

1. Για να πωληθεί τεμαχισμένο ένα κτήμα πολλών στρεμμάτων πρέπει να έχει εγκριθεί η προβλεπόμενη χρήση.
2. Για να τεμαχιστεί σε τεμάχια των 4 στρεμμάτων πρέπει να έχει εγκριθεί η επόμενη χρήση του.
3. Για να αγοραστεί ένα τέτοιο τεμάχιο 4^ων στρεμμάτων πρέπει να καθοριστεί εγγράφως και πάλι η μεθεπόμενη χρήση του και δεν θα κτιστεί εκεί τίποτα όσο δεν έχει ενταχτεί η περιοχή σε σχέδιο πόλεως ως οικιστική.
4. Για να κτίσει κάποιος σε ένα τέτοιο οικόπεδο 4^ων στρεμμάτων πρέπει να έχει πάρει έγκριση πριν από οποιαδήποτε έναρξη εργασιών.
5. Περιοχές μικρότερες των 4^ων στρεμμάτων πρέπει να έχουν ενταχθεί σε σχέδιο παραθεριστικής περιοχής ή σε σχέδιο πόλεως, διαφορετικά δεν θεωρούνται οικοδομήσιμες.
6. Και το κυριότερο: Όλα αυτά πρέπει να γίνονται σε ελάχιστα χρονικά διαστήματα, 5 με 10 ημερών πχ. και όχι πολλών ετών όπως συνηθίζεται σήμερα.

Όσο δεν εφαρμόζονται οι παραπάνω διαδικασίες το κάθε παραθεριστικό κτίσμα θα αποτελεί στόχο γενεών, θα είναι προχειροκτισμένο, ελεεινό και στο σύνολό τους θα καταστρέφουν τη δομή και την ομορφιά των περιοχών μας. Γι’ αυτό οι πολύ ωραίες περιοχές της Ελλάδας και τα ωραία κτήρια σε αυτές έχουν γίνει ή από πάμπλουτους ή πριν την επιβολή των νόμων και πολύ πριν την ύπαρξη του ΥΠΕΧΩΔΕ για τη δόμηση. Κάτι μας λέει αυτό νομίζω.

Λίνος Κουντουράς