Κλείστε τη Βουλή.

14 Οκτ 2017 από lk

Κλείστε τη Βουλή.

Ή καλύτερα κλείστε όλες τις Βουλές της ΕΕ.  Γιατί με κανέναν τρόπο δεν λειτουργούν όπως στην ουσία θα θέλαμε για ένα δημοκρατικό μας πολίτευμα.

Ψηφίζουμε δηλαδή τον Βουλευτή για να προωθεί στη Βουλή τα συμφέροντα της περιοχής μας, να ψηφίζει κατά συνείδηση και να μας εκπροσωπεί, αφού δεν είναι πλέον δυνατό να παραβρισκόμαστε όλοι στις συνεδριάσεις, όπως γινόταν με τους αρχαίους Αθηναίους στην Πνύκα.  Σήμερα ούτε καν επιτρέπεται η είσοδος ενός Έλληνα πολίτη στη “Βουλή των Ελλήνων” για να παρακολουθήσει μια συνεδρίαση της, χωρίς ιδιαίτερη άδεια εισόδου από Βουλευτή, Κομματάρχη ή Υπουργό, που παραχωρείται μόνο για ειδικούς λόγους.

Μπορούμε βέβαια να παρακολουθήσουμε τα εν τη Βουλή δρώμενα από την TV, αν και λιγάκι επιλεκτικά.  Βλέπουμε έτσι ότι οι Βολευτές μας μόνο με αυτά που θα έπρεπε δεν ασχολούνται.  Γιατί δεν νομίζω να θυμάται κάποιος από εμάς, έστω και έναν από τους εκπροσώπους του Λαού, να διαφοροποιείται συνειδησιακά από την παράταξή του και  να μην κάνει απολύτως και μόνο ό,τι του επιβάλει ο κομματάρχης του.  Μόνη εξαίρεση ορισμένες σπάνιες περιπτώσεις, που όμως δεν εκφράζουν την συνειδησιακή αντίθεση ενός Βουλευτή σε κάποιο νομοθέτημα, αλλά συνήθως κάποια διαφωνία του με τον … Αρχηγό.

Πρωταρχική δηλαδή προσπάθεια του κάθε εκπρόσωπού μας είναι η διατήρηση με κάθε τρόπο της πολυαγαπημένης, καθότι απόλυτα επικερδούς, “καρέκλας”.

Είναι συνυφασμένη με πολλά λεφτά, δωρεάν τηλέφωνα ή μετακινήσεις, γραφεία, συνεστιάσεις, συνεντεύξεις, αυτοκίνητα, καύσιμα, οδηγό, αστυνομική προστασία, σύνταξη μετά από 8 μόλις χρόνια, ασυλία και άλλα τέτοια που δεν θυμάμαι, και που δεν εγκαταλείπονται εύκολα.  Ή μάλλον δεν εγκαταλείπονται με τίποτα !   Μέχρι και τα αδικήματα για αποδεδειγμένες απάτες και υφαρπαγές δημοσίου ή ιδιωτικού χρήματος παραγράφονται, με νόμο (του Βενιζέλου) που “ψήφισε” η Βουλή των Ελλήνων χωρίς να επαναστατήσει κάποιος.

Τί ψηφίζουν λοιπόν οι Βολευτές μας;  Απλά ότι πει ο Αρχηγός του κόμματός τους.  Ούτε λέξη παραπάνω.  Όμως η Βουλή συνεδριάζει καθημερινά και ο κάθε εκπρόσωπός μας ανεβαίνει στο Βήμα και λέει με πολλά μπλα – μπλα τη γνώμη του, δηλαδή όσα πρέπει για να στηρίξει ό,τι του επιβάλλουν.  Με συγκεκριμένα χρονικά περιθώρια πάντοτε. Ευρύτατα για τον Πρωθυπουργό, κάπως μικρότερα για τους Υπουργούς και πολύ πιο λίγα λεπτά για τους υπόλοιπους.  Δημοκρατικές διαδικασίες είναι αυτές που δίνουν πολύ χρόνο στους ισχυρότερους και ελάχιστο στους πιο αφανείς;

Αν μάλιστα δεν γουστάρουν κάποιο κόμμα, του κόβουν και την χρηματική επιδότηση και ας εκπροσωπεί ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας, ενώ δημοκρατικότατα, για όσους δεν αγαπάει το κατε-στημένο, κόβουν επιδόματα, αποκλείουν όσο μπορούν από εκδηλώσεις, περιορίζουν την τηλεοπτική τους εμφάνιση, δικάζουν επιλεκτικά και εμποδίζουν την όποια προβολή τους από τους “αδέκαστους” δημοσιογράφους.  Το μόνο που δεν κάνουν είναι να εξαλείψουν τις αιτίες που οδηγούν τέτοιες ανεπιθύμητες παρατάξεις στην ανάπτυξη και αποδοχή από τον κόσμο.

Για ποιόν λόγο λοιπόν οι Βολευτές μας ανεβαίνουν στο βήμα της Βουλής και βγάζουν πύρρειους λόγους, ενώ οι παρευρισκόμενοι ακούνε βαριεστημένοι, αφού ότι και να ακούσουν δεν θα τους διαφοροποιήσει από τις θέσεις του κόμματός τους.  Αν δεν ταυτιστούν με αυτές ο Αρχηγός θα τους πετάξει άμεσα εκτός κόμματος, οπότε κινδυνεύει η πολυαγαπημένη τους “καρέκλα”.   Όμως ακόμα και τότε την κρατάνε αγκαλιασμένη και δεν την αφήνουν με τίποτα, παραμένοντας Βολευτές, και ας έχουν εκλεγεί βάσει της συμμετοχής τους στη συγκεκριμένη παράταξη.

Αναρωτιέμαι λοιπόν, γιατί όλη αυτή η ιστορία με τις ατέλειωτες συνεδριάσεις της Βουλής μέχρι τα βαθειά μεσάνυχτα, που μας κοστίζουν “ο κούκος αηδόνι” και δεν καταργούμε τους Βολευτές, διατηρώντας μόνο τους αρχηγούς κομμάτων.  Αυτοί οι 5-6 Αρχηγοί θα μπορούσαν να αποφασίζουν μεταξύ τους ό,τι τα αλλοδαπά αφεντικά μας τους επιβάλλουν να κάνουν, σε ένα γραφειάκι, κεκλεισμένων των θυρών. Το αποτέλεσμα δεν θα διαφέρει από τα σημερινά δεδομένα, με ελάχιστα όμως έξοδα για τον εκάστοτε, συχνά ταλαίπωρο και πεινασμένο Λαό.

Φτάσαμε στο σημείο να απαγορεύονται μέχρι και τα δημοψηφίσματα.  Δηλαδή όχι μόνο δεν δέχονται οι κρατούντες να αποδεχθούν όσα με δημοψήφισμα απαιτεί ο Λαός, αλλά ούτε και να ακουστεί το τί θέλει δεν επιθυμούν και ας μην το εφαρμόσουν αν δεν συμφωνούν.

Ψηφίζουν δε μέτρα για την αντιμετώπιση των μεταναστών, που απελπισμένοι από τους βομβαρδισμούς των χωρών τους καταφεύγουν στις Πατρίδες μας, αλλά ούτε ένα ψήφισμα δεν είδαμε για να σταματήσουν οι εξολοθρεύσεις πληθυσμών που τους οδηγούν σε εμάς.  Ούτε έστω από έναν μεμονωμένο Βουλευτή, που θα του το επέβαλε η συνείδησή του.  Πώς όμως αυτός να διαφοροποιηθεί από το κόμμα;

Ας μην ξεχνάμε μάλιστα ότι νομοθετούν και με (ν)τροπολογίες, για να αποφευχθούν καθυστερήσεις ή και διαφωνίες, με αποτέλεσμα να βλέπουμε σε νόμο για τα βοσκοτόπια άρθρα που αναφέρονται στην Παιδεία των παιδιών μας.  Τέτοια χάλια !   

Γι’ αυτό πιστεύω ότι ένα πρέπει να γίνει:  να καταργηθεί η Βουλή και να κλείσει.

Εκτός και αν θελήσουμε να αλλάξουμε ριζικά τα σημερινά δεδομένα σύμφωνα με την παρακάτω μεταρρύθμιση:

1. Ο Βουλευτής δεν θα ψηφίζεται με κάποια κομματική ταυτότητα, αλλά σύμφωνα μόνο με όσα προτίθεται να κάνει αν εκλεγεί.
2. Κανένα προνόμιο δεν θα υπάρχει που να διαφοροποιεί τον Βουλευτή από τους πολίτες. Όποιος δεν συμφωνεί ας μην γίνει Βουλευτής.
3. Κανένας νόμος δεν θα ψηφίζεται από Βουλευτές που να αφορά τους ίδιους.
4. Η σύνταξή τους θα χορηγείται μόνο από το Ταμείο στο οποίο ως εργαζόμενοι ανήκαν και πλήρωναν, στου οποίου τα συντάξιμα χρόνια θα προστίθενται απλά και τα χρόνια συμμετοχής τους στη Βουλή. Αν δεν ήταν σε κάποιο Ταμείο συντάξεως, απλά δεν θα συνταξιοδοτούνται.
5. Βενζίνες και εισιτήρια θα καλύπτονται μόνο για συγκεκριμένες υπηρεσιακές υποχρεώσεις.

Και εννοείται ότι θα ψηφίζουν κατά συνείδηση και όχι ως εντολοδόχοι.  Δύσκολα όμως και ανεφάρμοστα τέτοια πράγματα στην εποχή μας. Γι’ αυτό θα επιμείνω:  “Κλείστε τη Βουλή για να ησυχάσουμε” !