Παγκόσμιο Σύνταγμα

10 Δεκ 2020 από lk

Το Νέο Παγκόσμιο Σύνταγμα.

Χρειαζόμαστε μήπως ένα Νέο Παγκόσμιο Σύνταγμα και αν ναι, γιατί ; Πρώτα απ’ γιατί αν θέλουμε οι ουσιαστικές ενέργειές μας να είναι αποδεκτές και σύννομες για όλους, θα πρέπει να βασίζονται σε μια κοινή νομοθεσία, ένα κοινό σύνταγμα αποδεκτό από όλους τους λαούς της Γης. Ύστερα επειδή ίσως βοηθήσει να αποφύγουμε εμπόλεμες συρράξεις, ακόμα και μικρότερες ενδοκρατικές κρίσεις, σαν αυτές που η λεγόμενη παγκόσμια διακυβέρνηση, των ΗΠΑ προωθούν. Κάτι πολύ δύσκολο αν αναλογιστούμε ότι οι μεγαλύτερες και περισσότερο κερδοφόρες επιχειρήσεις των μεγάλων κρατών, είναι οι βιομηχανίες όπλων. Αυτές προκειμένου να επιβιώσουν και να διατηρήσουν την κερδοφορία των μετόχων τους, θα προσπαθήσουν να επιβάλλουν όχι μόνο έναν, αλλά και πάμπολλους πολέμους. Γιατί οι πάμπλουτοι μέτοχοι αυτών των εταιρειών ένα πράγμα απαιτούν από τους αναλώσιμους διοικητές των επιχειρήσεών τους : Τα μέγιστα δυνατά κέρδη, ενώ αδιαφορούν για το πώς αυτά θα επιτευχθούν.

Απαιτείται επομένως μια κοινή νομοθεσία στην οποία θα “υπακούουν” οι πάντες και η οποία θα διευθετεί τις σχέσεις μεταξύ των ατόμων, ή των λαών, αλλά και μια κοινή γλώσσα, όπου η Αμερικανική φαίνεται σήμερα να επικρατεί.

Όμως ακόμα και όταν όλα αυτά θα έχουν διευθετηθεί, ένα πρόβλημα είναι ανυπέρβλητο: Το ότι η Γη έχει ένα συγκεκριμένο μέγεθος ξηράς, το οποίο ελάχιστα μπορεί να ξεπεραστεί, ώστε με την αύξηση του αριθμού των ανθρώπων ο διαθέσιμος χώρος διαβίωσης ενός εκάστου να περιορίζεται συνεχώς σε μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα την εμφάνιση τεράστιων προβλημάτων επιβίωσης.

Η αύξηση του πληθυσμού της Γης γίνεται πλέον με τρελούς ρυθμούς, ώστε το έτος 2.100, μετά από μόλις 80 χρόνια, ο πληθυσμός της Γης να έχει αυξηθεί κατά 3 περίπου δις, ξεπερνώντας ακόμα και τα 11,2 δις, από τα σημερινά 7,3 δισ. ανθρώπων που κατοικούν τη Γη μας. Με την κινητικότητα δε που επίσης θα αυξηθεί στα επόμενα χρόνια, η ανάγκη να μπορούμε να συνυπάρχουμε ευρύτερα κοινωνικά είναι πλέον αναπόφευκτη.

Διότι οι πληθυσμοί θέλουν χώρο για να αναπτυχθούν. Θέλουν χώρο για να ζήσουν και αυτόν θα τον πάρουν αναγκαστικά από τον χώρο που έχουν για καλλιέργειες ή από τον χώρο των δασών και των άγριων φυτών, τα οποία μας είναι απαραίτητα για την οξυγόνωση της ατμόσφαιρας.

Με την αύξησή λοιπόν των πληθυσμών στη Γη, θα ψάχνουμε σε λίγο να βρούμε αλλού χώρους διαβίωσης, όπως σε γειτονικούς πλανήτες, για την μετοίκησή μας εκεί. Μεγάλα ερωτήματα υπάρχουν βέβαια και σε αυτές τις εξελίξεις, όπως το τι είδους έμβια όντα θα βρούμε όταν φτάσουμε εκεί. Θα μοιάζουν με ανθρώπους ή θα είναι τέρατα;

Άλλο ένα ανυπέρβλητο πρόβλημα είναι και οι τεράστιες αποστάσεις, ώστε συχνά να μην επαρκεί μία, ίσως και περισσότερες ζωές αστροναυτών, για να φτάσει ο άνθρωπος στον πλησιέστερο φιλόξενο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος.

Εκτός όμως από τα παραπάνω και τις τεράστιες αποστάσεις, άλλος ένας προβληματισμός υπάρχει. Η θανατηφόρα ακτινοβολία λίγο πιο έξω από την ατμόσφαιρά μας, η οποία εντοπίστηκε πρόσφατα και που πλέον μας κάνει να αμφιβάλλουμε αν όντως πήγαν αστροναύτες στη Σελήνη. Άλλωστε τότε είχαμε δει να κυματίζει (!?) η αμερικάνικη σημαία που κάρφωσαν στη γη του φεγγαριού (?) οι τότε αστροναύτες. Τη φυσούσε δηλαδή ο ανύπαρκτος αέρας της Σελήνης και από αυτόν η σημαία κυμάτιζε ! Το σχετικό video δεν προλάβαμε να το δούμε καλά –καλά και το απέσυραν άμεσα. Τι άραγε να συνέβη ;

Όσο για τους μακρινούς κατοικήσιμους πλανήτες των αστρολόγων, ας αναλογιστούμε ότι όλοι είναι κάποιες χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια φωτός μακριά από εμάς. Φωτός, επαναλαμβάνω και όχι ταχύτητα ρουκέτας, σημαντικά μικρότερης από αυτή του φωτός. Είμαστε δηλαδή σαν ένα μυρμήγκι, που ονειρεύεται να πάει περπατώντας απ’ την Ελλάδα στην Αμερική, αγνοώντας τις αποστάσεις και την θάλασσα που παρεμβάλλεται.

Ας ξεχάσουμε λοιπόν τους εξωγήινους και ας επικεντρωθούμε στο πώς θα μπορέσουμε να συνυπάρξουμε σε μία σημαντικά πολυπληθέστερη γήινη κοινωνία του προσεχούς μέλλοντος. Θα χρειαστούμε σύντομα (ίσως και να είναι ήδη αρκετά αργά) ένα κοινά αποδεκτό διεθνές, Παγκόσμιο Σύνταγμα, ώστε να αποφύγουμε κάποιον νέο Χίτλερ ή Ερντογάν που θα θελήσει να κυριεύσει σε ολόκληρο τον κόσμο, βυθίζοντας την κοινωνία σε εξοντωτικούς πολέμους, ικανούς να εξαφανίσουν κάθε ίχνος ζωής επί της Γης. Κάτι τέτοιο πιστεύουν κάποιοι ότι ήδη υπήρξε στο απώτερο παρελθόν και ότι μπορεί να ξανασυμβεί. Ο πύργος της Βαβέλ και η Κιβωτός του Νώε, ενδεχομένως να αναφέρονται σε τέτοιες καταστροφές, που διασώθηκαν ως μύθοι προφορικά, ενδεχομένως πριν την ύπαρξη της γραφής. Πολλές άλλωστε τέτοιες ιστορίες που αρχικά θεωρούνταν μυθεύματα, στη συνέχεια απεδείχθησαν αληθινές, αλλαγμένες ελάχιστα παρά την προφορική και μόνο αφήγηση, ενώ οι περισσότερες από αυτές αναφέρονται σε καταστροφές. Όπως και να ‘ναι όμως … όπως είπε και κάποιος σοφός: ” Μην ανησυχείτε, ακόμα και αν η ανθρωπότητα χαθεί εντελώς η Γη μετά από κάποια δισεκατομμύρια χρόνια θα ξαναδημιουργήσει ζωή”. Ως τότε να ‘μαστε καλά και … τα ξαναλέμε!