Μνημειώδεις τραγωδίες.

25 Ιαν 2014 από lk

Μνημειώδεις τραγωδίες.

Η Ευρώπη ανάστατη με τον πνιγμό γυναικόπαιδων στο Φαρμακονήσι, και οι αρμόδιοι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Εκ των υστέρων πάντα η ευαισθητοποίηση, όπως και όταν οι ξένοι εντόπισαν το τι γινόταν με τους ψυχασθενείς στη Λέρο, όπου το Κράτος μας ενδιαφέρθηκε μόνο μετά από σχετική αναφορά του Γερμανικού Spiegel (Αλήθεια, τώρα που καταλάγιασε το θέμα τι να γίνεται άραγε και εκεί;)

Ολόκληρος ο Ελληνισμός είναι μέχρι σήμερα αγανακτισμένος για το ότι το 1920 οι σύμμαχοί μας χτυπούσαν και πετούσαν στη θάλασσα όσους Έλληνες Μικρασιάτες και γυναικόπαιδα προσπαθούσαν να ανεβούν στα πλοία για να γλυτώσουν από τη σφαγή των Τούρκων.

Τώρα, αν όντως εμείς οι Έλληνες κάναμε τα ίδια σε απελπισμένους μετανάστες και οδηγήθηκαν στον πνιγμό γυναίκες με τα παιδιά τους, θα περιμέναμε πριν από οποιαδήποτε ανακοίνωση να κληθεί τουλάχιστον για εξηγήσεις ο πλοίαρχος, ως ο κυρίαρχος στο πλοίο και συνεπώς ο μοναδικός υπόλογος για τις ενέργειες των υφισταμένων του και να διευκρινισθούν άμεσα οι καταγγελίες. Αντ’ αυτού υπήρξε μια άμεση, βιαστική, απόλυτη (και άσκοπη) υποστήριξη των εμπλεκομένων λιμενικών από τον αρμόδιο Έλληνα υπουργό, που ανακάλυψε αμέσως Ευρωπαϊκές προβοκάτσιες, ενώ δεν έκρινε σκόπιμο, ούτε καν να περιμένει μια πιο ολοκληρωμένη διερεύνηση ή έστω ενημέρωση, πριν μιλήσει και ο οποίος στη συνέχεια άρχισε να τα μασάει.

Ντρέπομαι και πονάω όταν φέρνω στο μυαλό μου το παιδάκι, που πνίγηκε αρπαγμένο από την πνιγμένη Μάνα του, η οποία μέχρι την τελευταία της πνοή αγωνίστηκε μέσα στα κύματα να το σώσει, χωρίς ελπίδα, αφού λένε ότι τους χτυπούσαν για να μην ανεβούν στο πλοίο, αντί να τους περιμαζέψουν.

Οι εφημερίδες πλην μιας αποσιώπησαν στα πρωτοσέλιδα το θέμα, που θα θεωρείτο λήξαν, αν δεν αναστατώνονταν ολόκληρη η Ευρώπη. Κάνουν βλέπετε και χαζές ενέργειες που μας εκθέτουν σε Ευρωπαίους, οι οποίοι άλλο που δεν θέλουν.

Στο ραδιόφωνο ακούσαμε και τον διευθυντή του Ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας να αποφεύγει εμφανέστατα οποιαδήποτε ουσιαστική τοποθέτηση στις πιεστικές ερωτήσεις της Κατερίνας Ακριβοπούλου για το θέμα αυτό, με τον διεθνή πλέον αρνητικό αντίκτυπο για την Ελλάδα. Ήταν τόσα τα γενικόλογά του που τελικά έμοιαζε να είναι Δ/της της Κυβερνητικής Αμνηστίας και όχι της Διεθνούς.

Στο τέλος με όλες αυτές τις κουτές ενέργειες των αρμοδίων, ακόμα και αν απολύτως άδικα έχουν κατηγορηθεί οι Λιμενικοί μας, κινδυνεύουν να χάσουν και το δίκιο τους.

Διότι η αμετροέπεια στις ανακοινώσεις, η άμετρη βία κατά των ειρηνικών νεαρών που θέλησαν να διαμαρτυρηθούν για τα νεκρά παιδιά, αλλά κυρίως η απόκρυψη του φιλμ με τα γεγονότα, που ενώ αρχικά ακούσαμε ότι υπήρχε μετά αποσιωπήθηκε (ενώ ήξερε ο υπουργός ότι υπήρχε εντολή και βιντεοσκοπούνται όλες οι … αναχαιτήσεις των λαθρομεταναστών) βάζουν σε σκέψεις.

Γεγονός είναι ότι για τους λαθρομετανάστες δεν κινητοποιείται αποτελεσματικά καμία κρατική υπηρεσία μας σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε να αποδώσει ευθύνες στην Τουρκία, αλλά και στους Ευρωπαίους για όσα συμβαίνουν εδώ. Έχουν αφήσει λιμενικούς, νησιά και παραμεθόριο στο έλεος του Θεού, να βρουν αυτοί τις λύσεις, χωρίς χρήματα και χωρίς ουσιαστική βοήθεια. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι Λιμενικοί κάνουν μεταξύ τους έρανο για να ταΐσουν τους φυλακισμένους μετανάστες. Το κράτος μας βλέπετε διαθέτει δισεκατομμύρια για τις τράπεζες, αλλά δεκάρες μόνο για το φαγητό των παιδιών, των ψυχασθενών και των έγκλειστων σε στρατόπεδα μεταναστών. Και ενώ εγκλωβίζουμε τους ξένους μετανάστες στην Ελλάδα, για να μην ενοχλήσουν τους Ευρωπαίους, που το παίζουν αφεντικά μας, δεν τους ζητάμε ούτε καν να αναλάβουν τα έξοδα σίτισης, περίθαλψης και διαμονής των εγκλωβισμένων.

Θυμάμαι πέρσι το καλοκαίρι, που στην μητρόπολη της Μυτιλήνης μας μίλησαν στα αγγλικά κάποιοι Σύριοι, ζητώντας να βρουν τον εφημέριο. Είχαν έρθει από την Σουηδία επειδή, όπως μας είπαν, ειδοποιήθηκαν ότι ο αδελφός τού ενός είχε συλληφθεί ως λαθρομετανάστης, βρισκόταν έγκλειστος σε ένα μικρό χώρο με πολλούς μαζί και είχαν να φάνε μερικές μέρες. Δεν είχαν βρει πουθενά ανταπόκριση και πίστευαν ότι τελικά ο εφημέριος ίσως τους βοηθούσε.

Καμία ευαισθητοποίηση των ιθυνόντων για τις εκατοντάδες αδικοχαμένους συνανθρώπους μας, που κάθε τόσο βρίσκονται πνιγμένοι στο Αιγαίο μας. Μερικοί μετράνε πιο λίγο από άλλους, ανάλογα με τα συμφέροντα. Όπως όταν δολοφονήθηκαν τα δύο νεαρά παιδιά έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής. Οι δολοφόνοι αναζητήθηκαν χαλαρά, αλλά δεν τους βρήκαν. Τώρα μόνο θυμήθηκαν να τους επικηρύξουν λόγω του εξαφανισμένου Ξηρού. Με την ευκαιρία άλλωστε της αναζήτησης Ξηρού, συνειδητοποιήσαμε ότι είχαν αποδράσει και άλλα μέλη της 17 Νοέμβρη, αλλά και αυτοί μόλις τώρα επικηρύχτηκαν και μάλιστα με 4 εκατομμύρια €. Βλέπετε «λεφτά υπάρχουν… λεφτά υπάρχουν…».

Ξέσπασε λοιπόν ένα απίστευτο ανθρωποκυνηγητό, για τον Ξηρό, ο οποίος έφυγε από την φυλακή με άδεια, απόλυτα νομότυπα και απλά δεν ξαναγύρισε. Τεράστιο το κόστος για τον εντοπισμό του. Όπως τεράστιο ήταν το κόστος για το κυνήγι επί δύο μήνες των τριών που δραπέτευσαν από τις φυλακές και που εκατοντάδες αστυνομικοί έψαχναν να τους βρουν στα δάση των βόρειων συνόρων μας.

Αμέσως μετά εμφανίστηκαν πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών από ΗΠΑ και Αγγλία και άρχισαν να ψάχνουν για τον Ξηρό. Τόση εμπιστοσύνη μάς έχουν, πού ήρθαν να τον βρουν μόνοι τους. Άσε που με την ευκαιρία ανακατεύουν την τράπουλα κατά βούληση ψάχνοντας για ότι άλλο τους καπνίσει!

Παρ’ όλα αυτά ο αρμόδιος υπουργός είναι απόλυτα ευχαριστημένος με τα επιτεύγματά του. Έχει μάλιστα ένα τόσο μεγάλο φόρτο εργασίας, για να συντονίσει παραδειγματικά τα πάντα, που αρνήθηκε και την υποψηφιότητά του ως Δημάρχου Αθηναίων. Νομίζω πως σωστά πιστεύει, όπως και όλοι όσοι μας κυβερνούν ότι αποτελούν παράδειγμα για την λοιπή Ευρώπη, αν και όχι προς μίμηση, αλλά προς αποφυγήν.