Πατριωτισμός 2014

22 Νοέ 2014 από lk

awfas

Πατριωτισμός 2014

Το 1821 οι Αρματολοί και κλέφτες της εποχής εκείνης, με φουστανέλες και τσαρούχια, ζωσμένοι με τα φυσεκλίκια τους, με σφαίρες και μπαρούτι από την Δημητσάνα, κουβαλώντας δύσχρηστα καριοφίλια μήκους 1,5 μ σχεδόν και με εξ ίσου μακριά, βαριά σπαθιά, έτρεχαν στα βουνά και στα κατσάβραχα, κοιμόντουσαν κάτω από δέντρα, συχνά μέσα στη βροχή ή στην καλύτερη περίπτωση σε καμιά υγρή σπηλιά, για να πολεμήσουν ενάντια στον Τούρκικο ζυγό. Που δεν ήταν και τόσο άγριος, αφού τους άφηνε ελεύθερες τις θρησκευτικές τους εκδηλώσεις, την ανέγερση των εκκλησιών τους, την αυτοδιοίκησή τους μέσα από εκλογές, τη γλώσσα και τα Ελληνικά σχολεία, ακόμα και Έλληνες εκλεγμένους δικαστές τους. Και όμως, παρόλα αυτά οι πρόγονοί μας θυσίαζαν τα πάντα προκειμένου να μην έχουν ξένους δυνάστες πάνω από το κεφάλι τους. Οικογένεια, καλοπέραση, τη ζωή τους, ακόμα και έναν βασανιστικό θάνατο σε σούβλες, με γδάρσιμο, ευνουχισμούς κλπ.
Πιο παλιά στις Θερμοπύλες, 300 Σπαρτιάτες αποφάσισαν να πολεμήσουν μια τεράστια στρατιά, μόνοι τους και χωρίς την παραμικρή ελπίδα, επειδή θεωρούσαν ντροπή να πάνε, χωρίς καν να έχουν ηττηθεί, αλλά απλά υποχωρώντας πίσω στην Σπάρτη.
Στον Μαραθώνα μια από τα ίδια. Τη ζωή τους οι πολεμιστές δεν την λογάριαζαν, ούτε καν τους φρικτούς πόνους, όταν ένας από αυτούς, όπως διαβάζουμε, προτίμησε να του κόψουν διαδοχικά τα δύο χέρια και στο τέλος το κεφάλι, για να καθυστερήσει την απομάκρυνση ενός πλοίου, κρατώντας το στο τέλος χωρίς χέρια, με τα δόντια.
Στο Βυζάντιο ο τελευταίος Αυτοκράτορας, δεν έφυγε για το ασφαλές εξωτερικό, κουβαλώντας όσο περισσότερο χρυσάφι μπορούσε, όπως κάποιοι δικοί μας το 40, προκειμένου να … οργανώσουν (δήθεν) την αντίσταση που θα έκαναν άλλοι στην Πατρίδα, αλλά πολέμησε με το σπαθί στο χέρι, μαζί με τους στρατιώτες του μέχρι θανάτου.
Στο 40 οι πάμφτωχοι Έλληνες εγκατέλειψαν γυναίκες και παιδιά, για να τρέξουν στα παγωμένα βουνά της Πίνδου και του Ρούπελ, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς κατάλληλο ρουχισμό, χωρίς τρόφιμα, ίσως και χωρίς ελπίδα, για να πολεμήσουν τον εισβολέα. Οι προδότες πάντοτε πολλοί. Ο Εφιάλτης στις Θερμοπύλες, κάποιος άλλος στην Κερκόπορτα, οι δοσίλογοι στην Κατοχή. Τώρα μαθαίνουμε, μετά από 74 χρόνια, ότι τα πυρομαχικά που αγόραζε και τότε πανάκριβα η Ελλάδα από τους … «συμμάχους» της, ήταν άχρηστα. Τέσσερις στις 5 οβίδες δεν έσκαγαν και πολλά κανόνια δεύτερης διαλογής (bon pour l’ orient = καλά για την ανατολή) έσκαγαν και σκότωναν τους ίδιους τους Έλληνες στρατιώτες που τα χειρίζονταν. Ίδια γεύση και σήμερα. Θυμηθείτε τον όλμο που πρόσφατα σκότωσε τρία παιδιά μας, με mini υποβρύχια που γέρνουν στα Ντοκ, αντί να αλωνίζουν στο Αιγαίο, με τανκς χωρίς πυρομαχικά ή ηλεκτρονικό εξοπλισμό, με αεροπλάνα χωρίς καύσιμα και ποιός ξέρει χωρίς ποιον άλλο εξοπλισμό. Μέχρι και κάσσες πυρομαχικών με πέτρες μέσα μάθαμε ότι είχαν στείλει παλαιότερα στους υποστηρικτές της Κύπρου.
Και όταν κατέρρευσε το μέτωπο, μια Ελληνίδα εύπορη, φτασμένη συγγραφέας μας και με βεβαιότητα πιο εξασφαλισμένη από το Λαό μέσα στην όλη δυστυχία, προτίμησε να αυτοκτονήσει, για να μην δει τους Γερμανούς κατακτητές να μπαίνουν στην Αθήνα. Και το όνομα αυτής: Πηνελόπη Δέλτα.
Μετά άλλαξαν προφανώς οι επιλογές των αρχηγών μας και των επώνυμων Ελλήνων.
Στη δικτατορία ο Ιωαννίδης, προκειμένου να αρπάξει την εξουσία από τον Παπαδόπουλο, αιματοκύλησε το Πολυτεχνείο (που προχθές γιορτάσαμε και πάλι συνοδεία 7.000 αστυνομικών των ΜΑΤ) και τσάκισε την Κύπρο παραδίδοντάς ένα μέρος της στους Τούρκους και στα ξένα συμφέροντα, ενώ μέχρι και σήμερα κρύβουν τον «φάκελο της Κύπρου» για να μην στενοχωρέσουν τους υπερπόντιους «φίλους» της Ελλάδας.
Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία φώναζαν οι έγκλειστοι στο Πολυτεχνείο το 1973. Το ίδιο φώναζαν διαμαρτυρόμενοι και προχθές στη επέτειο, την οποία οι Κυβερνώντες προσπαθούσαν να καταπνίξουν με 7.000 νεαρούς αστυνομικούς των ΜΑΤ, που έκλεψαν μπουκάλια νερού από μεροκαματιάρη, τον οποίο και ξυλοκόπησαν επειδή διαμαρτυρήθηκε.
Μήπως και σήμερα οι πολιτικοί δεν χαντάκωσαν και πάλι την Κύπρο υπέρ των ξένων συμφερόντων, που δεν επιθυμούσαν δεύτερο ανταγωνιστή στο φορολογικό Παράδεισο του Λουξεμβούργου; Η Εθνοσωτήρια Κυβέρνησή μας, δεν τους έδωσε τα 6 δις που χρειάζονταν για τη στήριξή τους και επέτρεψε να τους άρπαξαν τις αποταμιεύσεις από τις τράπεζες, χωρίς να επέμβει. Τα 6 δις ήταν ένα τίποτα μπροστά στο χρέος μας των περίπου 330 δις. Και όμως προτίμησαν να τους καταστρέψουν υπηρετώντας με συνέπεια τα ξένα συμφέροντα.
Τσολάκογλου και Σια ήταν οι δοσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών, που έβγαζαν λόγους και έγραφαν άρθρα στις εφημερίδες, εξηγώντας πως όλα γίνονται για το καλό του τόπου και των Ελλήνων, και ας πέθαιναν στο δρόμο από την πείνα παιδιά γυναίκες και άντρες. Όπως και σήμερα που οι σύγχρονοι συνεργάτες των Γερμανών αδιαφορούν για τη δυστυχία που σπέρνουν οι τραπεζίτες στον Λαό μας. Αδιαφορούν για τους άστεγους, για τους καρκινοπαθείς χωρίς περίθαλψη και για τα πεινασμένα παιδιά. Αδιαφορούν για τα «περήφανα γηρατειά», που μια ζωή δούλευαν και πλήρωναν για μια αξιοπρεπή σύνταξη, την οποία τελικά τους κούρεψαν υπέρ των αρπαχτικών της παγκοσμιοποίησης και επιμένουν να μας λένε πως όλα γίνονται για τη σωτηρία της Πατρίδας, ανακοινώνοντας καθημερινά αρλούμπες,, με απόλυτη αδιαντροπιά, αφού την επομένη μέρα όλες οι υποσχέσεις; αποδεικνύονται ψευτιές.
Διαβάζουμε τις εφημερίδες και απελπιζόμαστε για το τι κάνουν οι αιρετοί μας, που δεν τολμούν να παραστούν σε Εθνικές Παρελάσεις, χωρίς την προστασία των ΜΑΤ και τους γονείς των παιδιών αποκλεισμένους με κάγκελα, χιλιόμετρα μακριά.
Έχουν διαλύσει την Παιδεία υπακούοντας στους στόχους των ξένων, που δεν θέλουν μορφωμένα Ελληνόπουλα, αλλά αμόρφωτους εργάτες με μισθούς πείνας. Γι’ αυτό η κάθε διαμαρτυρία μαθητών και σπουδαστών καταστέλλεται με άγριους ξυλοδαρμούς των παιδιών μας.
Άρπαξαν τα δικά μας χρήματα από τα Ασφαλιστικά Ταμεία, αυτά που εμείς αποταμιεύαμε για «περηφάνια στα γηρατειά μας» προκειμένου να μειώσουν αντίστοιχα και τους μισθούς, αφού δεν θα μπορούσαν να είναι χαμηλότεροι από τις συντάξεις. Κούρεψαν τα «εγγυημένα» από το κράτος ομόλογα των Ελλήνων αποταμιευτών, όχι όμως όσα βρίσκονταν σε off shore εταιρείες «εξωτικών νησιών», όπως τα Στύρα της Εύβοιας, το Κρανίδι, τη Λέσβο κλπ. Αγοράζουμε εξοπλισμούς δευτέρας διαλογής, συσσωρεύουμε (λαθρο- και μη) μετανάστες και δανειζόμαστε συνεχώς όλο και περισσότερα δις, χωρίς να μας λένε πώς και πότε σκέπτονται να τα αποπληρώσουν.
Ούτε καν αυτό που έκανε ο δικτάτωρ Μεταξάς δεν αποτόλμησαν. Να πουν δηλαδή, όπως αυτός: «Δεν μπορώ να θρέψω τον Λαό μου, άρα δεν πληρώνω».
Κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν (οι απόφοιτοι των Χάρβαρντ) ότι το κράτος χάνει τεράστια έσοδα από τους άνεργους που θα πλήρωναν φόρους αν εργάζονταν, ενώ τώρα αντί να εισπράξει τους πληρώνει επιδόματα ανεργίας. Αγνοούν ότι χάνονται τεράστια ποσά από τις εταιρείες που κλείνουν (φόρο ενοικίου, φόρο κερδών της εταιρείας, εισφορές προσωπικού, φόρους του προσωπικού). Δημιούργησαν πριν από πολλά χρόνια τις κατάλληλες συνθήκες για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ενώ παράλληλα χαρίζουν απίστευτα ποσά εδώ κι εκεί, όπως σε μη κερδοσκοπικές εταιρείες, σε μέγαρα μουσικής, σε επιχειρηματίες, σε εργολάβους της διαπλοκής, σε πλοιοκτήτες. Ιδιαίτερα γι’ αυτούς ένας από τους «σπουδαίους υπουργούς» μας δήλωσε ότι … «τα πλοία τους έχουν προπέλα και θα φύγουν από την Ελληνική επικράτεια αν τους ζορίσουμε!». Χαρίζουν όμως ή αποσιωπούν και τα χρέη των Κομμάτων τους μεγαλύτερα συνολικά από όσα αρπάζουν από τη μείωση των συντάξεων, ακόμα και των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, ώστε εύκολα να διαπιστώνεται το ύψος των αποσιωπούμενων δανείων εκάστου Καναλιού ή Εφημερίδας, από το μέγεθος της τυφλής υποστήριξης που παρέχεται στην κυβερνητική πολιτική.
Όλα βαίνουν καλώς και η ανάπτυξη άρχισε, μας λέει ο κ. Θαμαράς, ενώ η οικονομία καταρρέει, η ανάπτυξη στο μηδέν, τα έσοδα στο μείον, ο Στρατός μας με μισθούς Ουγκάντα, η παιδεία διαλύεται, οι πολίτες πεινούν, η ανεργία στα ύψη, οι εταιρείες χρεοκοπούν, τα σπίτια μας ξεπουλιούνται, η περίθαλψη νοσεί, οι νέοι επιστήμονες εγκαταλείπουν γονείς και Πατρίδα, τα γύρω κράτη μας απειλούν, οι Τούρκοι αλωνίζουν στο Αιγαίο και υπερίπτανται της Μυκόνου, αλλά η «Εθνοσωτήρια Κυβέρνηση» και οι πολιτικοί μας ασχολούνται επί μήνες για το αν θα υπάρξουν οι 180 που θα ψηφίσουν τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ο Θεός να την κάνει) ώστε να παραταθεί η θητεία της δικομματικής κυβέρνησης για μερικούς ακόμα μήνες. Αυτό κι αν είναι Εθνικός στόχος.
Και τελικά στοιχηματίζω ότι θα βρεθούν οι 180, γιατί είναι τόσο βολεμένοι οι 300 μας (όχι του Λεωνίδα, της Βουλής) που με τίποτα δεν θα διακινδυνεύσουν να χάσουν την πολυαγαπημένη καρέκλα, που τους προσφέρει αυτοκίνητα, οδηγούς, υπαλλήλους, αστυνομική προστασία, δωρεάν ή φτηνά τηλέφωνα και εισιτήρια, κλπ. Έτσι αφήνονται όλα αυτά; Τι είμαστε οι ήρωες του 21, των Θερμοπυλών, του 40 ή του Μαραθώνα;
Μέχρι και τον Πρόεδρο του Ολυμπιακού σκέφτηκαν να προτείνουν ως νέο Πρόεδρο Δημοκρατίας, ποντάροντας στους οπαδούς που θα έκαναν τα πάντα για την «Ομάδα».
Ακόμα και ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία ψιθυρίζεται ότι πέρασε από το μυαλό τους, προκειμένου να επεκτείνουν την θητεία του Προέδρου και παράλληλα την δική τους στη πολυπόθητη καρέκλα. Το ότι θα σκοτωθούν και μερικές εκατοντάδες παιδιά μας δεν τους απασχολεί. Γι’ αυτούς είναι «ασήμαντες» παράπλευρες απώλειες.
Κι’ ας αναλογιστούμε ότι και ο Γερμανικός Λαός πλήρωσε τον πόλεμο του 3ου Ράϊχ με 7,5 εκατομμύρια σκοτωμένα παιδιά του. Και ότι βέβαια δεν ήταν όλοι οι Γερμανοί εγκληματίες, όμως κατακριτέοι είναι, αφού επέτρεψαν σε εγκληματίες να κάνουν κουμάντο. Άσε που και οι δικοί μας «σύμμαχοι» έχουν μεγάλο μέρος της ευθύνης, αφού στρίμωξαν ασφυκτικά τον Χίτλερ, δίνοντάς του την ευκαιρία να συσπειρώσει τον Λαό του.
Έτσι και εμείς είμαστε κατακριτέοι, όταν αφήνουμε να κυβερνούν άτομα με πρώτη τους επιλογή την Καρέκλα, με δεύτερη το προσωπικό τους συμφέρον, με τρίτη διάφορους, χρηματοδότες τους, με τελευταία και καταϊδρωμένη την Πατρίδα και κάπου μακριά τον Έλληνα που τους ψήφισε για να τον εκπροσωπούν.
Αν τώρα κάποιος διαφωνεί, ας μου το πει και θα το δημοσιεύσω ευχαρίστως.
Λ.Κ.