Βασιλική (Κική) Τσιάντη.

17 Δεκ 2013 από lk

Βασιλική (Κική) Τσιάντη, Η Διευθύντρια του Πολυκλαδικού της Αθήνας.

    Ανήμερα της Αγίας Αικατερίνης συναντηθήκαμε με τους κουμπάρους μας Κατερίνα και Σταμάτη για να συνεορτάσουμε την Κατερίνα. Η Κατερίνα υπήρξε μαθήτριά μου στη Θήβα και στη συνέχεια συνάδελφος Χημικός και καθηγήτρια που υπηρετεί, σήμερα, στο 2^ο Πειραματικό Λύκειο της Αθήνας. Το 2^ο Πειραματικό είναι το πρώην Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο (Ε.Π.Λ.) Αθήνας.

    Μετά τις αγκαλιές, τα φιλιά και τις ευχές, η Κατερίνα με τράβηξε παράμερα κι’ εκεί, στη μέση του δρόμου, μού είπε: «Θα σου πω κάτι δυσάρεστο, πέθανε η Τσιάντη!» ΄Εμεινα άναυδη. «Γιατί δεν με ειδοποιήσατε;» φώναξα, σχεδόν ούρλιαξα. «Δεν το μάθαμε κι εμείς εγκαίρως για να πάμε στην κηδεία. Θα σε ειδοποιήσω για το μνημόσυνο», μού είπε αγκαλιάζοντάς με τρυφερά από τους ώμους.

     Την  Κυριακή, 15 Δεκεμβρίου 2013, στις 9.30 π.μ. στο Χολαργό, έγινε το μνημόσυνο και πήγαμε, με λουλούδια, στη συναγωνίστρια των Πολυκλαδικών, στη Φίλη μου – την Κική την Τσιάντη.

     Με την Κική ζήσαμε μοναδικές εκπαιδευτικές εμπειρίες υπηρετώντας ως Διευθύντριες το θεσμό του Πολυκλαδικού Λυκείου, η μία στην Αθήνα και η άλλη στη Νέα Φιλαδέλφεια. Τα δύο σχολεία μας βρίσκονταν στην πρωτοπορία των Πολυκλαδικών  κι αυτό δεν το λέγαμε εμείς, το αναγνώριζαν όλοι όσοι παρακολουθούσαν από κοντά το έργο μας.

     Την Κική τη θαύμαζα και την αγαπούσα πολύ. Μας συνέδεε η «τρελή» αγάπη για τα Πολυκλαδικά, η πίστη ότι γράφουμε εκπαιδευτική ιστορία, που θα αναγνωριστεί αργότερα, η λατρεία  στην τέχνη, που διαπότιζε τη σχολική ζωή των σχολείων μας. Μας συνέδεε, επίσης, και ο αγώνας για το μέλλον των Πολυκλαδικών, γιατί βλέπαμε την εγκατάλειψη από την ανερμάτιστη εκπαιδευτικά Πολιτεία, όσο περνούσε ο καιρός, να κακοφορμίζει σαν κακοήθεια που θα τα σαρώσει όλα στο διάβα της.

      Και το Πολυκλαδικό, στο τέλος αυτού του άνισου αγώνα,  σαν το Παρθεναγωγείο του Βόλου και το Διδασκαλείο Θηλέων Θεσσαλονίκης έγινε μία σύντομη παρένθεση στην ιστορία των εκπαιδευτικών μας πραγμάτων. Σήμερα το νοσταλγούν οι απόφοιτοί του και κάποιοι εκπαιδευτικοί που, σε πείσμα των καιρών,  παραμένουν «στρατιώτες της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης».

     Το 2002 η Κική, φεύγοντας  με σύνταξη από το Σχολείο της, μας έστειλε μια  αποχαιρετιστήρια επιστολή, που έφαγα τον τόπο αλλά δεν τη βρήκα, προς το παρόν, στα χαρτιά μου. Βρήκα όμως την απάντησή που της είχα στείλει τότε, και μ’ αυτήν την απάντηση θ’ αποχαιρετήσω τώρα την Κική μου, που έφυγε για την παυσίλυπη γειτονιά των αγγέλων.

                                                                Νέα Φιλαδέλφεια, 26-7-2002

Κική μου,

    Σ’ ευχαριστώ για το «τυπωμένο» άρωμά σου που με τύλιξε και με απογείωσε στους κόσμους τους δικούς μας.

   Διαβάζοντας τους στίχους σου ένοιωσα να γίνομαι κι εγώ κυματισμός στο πάλλευκο, ολομέταξο μαντήλι που κινείς αποχαιρετώντας την  Εκπαίδευση.

    Γυναίκες – Κυρίες σαν κι εσένα δε φεύγουνε ποτέ, γιατί ποτέ δε φεύγει η ομορφιά…

   Κι ΕΣΥ την ομορφιά της μορφής και της ψυχής σου την έδωσες και θα συνεχίσεις να τη δίνεις αλογάριαστα σ’ όλους εκείνους που ψάχνουν για «νερό» στους άνυδρους καιρούς μας.

   Αν η βάρβαρη αθηναϊκή γεωγραφία μάς χώρισε προσωρινά, τίποτα δε μπορεί να χωρίσει τις ψυχές μας που ήταν και θα είναι πάντα ΜΑΖΙ.

                                                     Η συν-Διευθύντρια απ’ τον καιρό των Ε.Π.Λ.

                                                     Ευαγγελία (Λίτσα) Καπετάνου, Χημικός

Φωτό:  Στη Βιβλιοθήκη του ΕΠΛ Νέας Φιλαδέλφειας, Βασιλική Τσιάντη, Κωνσταντίνα Ηλία, Σοφία Γεωργιάδου, Ευαγγελία Καπετάνου, Χρήστος Θεολόγος.