Μεθοδεύσεις.

19 Δεκ 2017 από lk

Μεθοδεύσεις.

Τι θα κάνατε αν θέλατε να αρπάξετε τα πάντα από ένα κράτος, και παράλληλα τις περιουσίες των πολιτών του;  Ας κάνουμε μαζί κάποιες υποθέσεις και τσεκάρετε εσείς, ως αναγνώστης το αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε στο κάθε ένα από τα παρακάτω θεωρητικά και μόνο μέτρα.

Γενικότερος στόχος των Κερδοσκόπων θα πρέπει να είναι:  Χαμηλές τιμές ακινήτων, αδυναμία πληρωμών για να γίνονται κατασχέσεις, υπερχρέωση του δημοσίου, εξάρτηση από τους ξένους και διαφορετική αντιμετώπιση του συγκεκριμένου κράτους από αυτή των λοιπών “εταίρων” του.  Με την απαιτούμενη χρονολογική σειρά, μπορούσε το ξεπούλημα να μεθοδευτεί ως κάτωθι:

1. Χορήγηση δανείων σε μη φερέγγυους, ώστε να δημιουργηθούν στη συνέχεια τα κόκκινα δάνεια. Το κράτος αντί να τιμωρήσει τους διευθυντές που χορηγούσαν ανεξέλεγκτα δάνεια σε μη έχοντές καλύψεις, όπως γίνεται σε κάθε ευνομούμενο μέρος της Γης, τους επιβραβεύει με μπόνους !
2. Οι “εταίροι” που κατά τα άλλα ελέγχουν την οικονομία του κράτους κλείνουν τα μάτια, ώστε να μπορούν πολιτικοί και άλλοι να στέλνουν μίζες ή κλοπιμαία χρήματα στο εξωτερικό και σε εξωτικά νησιά.
3. Αποδοχή από τους Κερδοσκόπους ενός τεράστιου κρατικού δανεισμού, τον οποίο ευχαρίστως επιδιώκουν οι πολιτικοί του κράτους αυτού, για να προσελκύσουν ψηφοφόρους, βουλιάζοντας παράλληλα την εθνική οικονομία.
4. Μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών μέσω υπερφορολόγησης των μισθωτών και των συνταξιούχων, ώστε να μην κινείται η Αγορά, να κλείνουν εταιρείες ή καταστήματα, να δημιουργούνται άνεργοι και να φεύγουν πρώην εργαζόμενοι στο εξωτερικό.
5. Μειώνονται έτσι τα φορολογικά έσοδα και δημιουργείται η ανάγκη νέων μέτρων στην κατεύθυνση της προηγούμενης παραγράφου 4.
6. Υπερφορολόγηση εταιρειών για να φύγουν αυτές σε όμορα κράτη με χαμηλή φορολογία, να αυξηθούν και πάλι οι άνεργοι, ώστε να χαθούν δια παντώς τα έσοδα από την φορολογία τους.
7. Για τους νέους άνεργους πληρώνει το κράτος επίδομα ανεργίας, αντί να εισπράττει τους φόρους που θα έδιναν ως εργαζόμενοι, αυξάνοντας και πάλι το οικονομικό πρόβλημα.
8. Όσοι πάλι βρίσκουν εργασία στο εξωτερικό, πληρώνουν εκεί φόρους, αντί στο εν λόγω κράτος και στηρίζουν την εκεί Αγορά.
9. Με όλα τα παραπάνω το κράτος χάνει τεράστια ποσά εσόδων, αδυνατεί να πληρώσει από ίδιους πόρους τις υποχρεώσεις του και αναγκάζεται να ξαναδανειστεί προς αποπληρωμή των τόκων προηγούμενων και νέων δανείων, τα οποία έτσι αυξάνονται συνεχώς.
10. Η δυσκολία αποπληρωμής τόκων επιτρέπει στους παγκόσμιους αξιολογητές την κατάταξη του κράτους στα προβληματικά, ανεβάζοντας σημαντικά τα επιτόκια δανεισμού. Αυξάνοντας τα επιτόκια των δανείων με τα οποία πληρώνονται οι παλαιότεροι τόκοι, μεγαλώνει καθημερινά το σπιράλ των οικονομικών επιπτώσεων.
11. Οι τράπεζες γεμίζουν με κόκκινα δάνεια, αφού στους μη φερέγγυους δανειολήπτες προστίθενται και όσοι αδυνατούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές υποχρεώσεις τους επειδή έχασαν την δουλειά τους.
12. Για να στηρίξει τις τράπεζες που με ευθύνη τους – και τις ευλογίες του κράτους – χορηγούσαν αβέρτα δάνεια σε πλούσιους και φτωχούς, το κράτος αρπάζει τεράστια ποσά από τα Ασφαλιστικά Ταμεία, παρ’ ότι δεν του ανήκουν, αφού είναι αποταμιεύσεις χρημάτων εργαζομένων και τα δίνει ως “ανακεφαλαιοποίηση” για να στηρίξει τις εγχώριες, αλλά και τις ξένες (κυρίως) Τράπεζες [αυτό το παραδέχτηκε και ο περίφημος Νταϊσενπλούμ] !
13. Πέραν αυτού το εν λόγω κράτος αποδέχεται το να αγοράζουν οι ξένες τράπεζες ομόλογά του δεκάδων δις € στο 40 % και να τα επιστρέφουν σε αυτό στο 100 %, όπως έγινε με την Γερμανική Κεντρική Τράπεζα, κερδίζοντας οι ίδιες δισεκατομμύρια και βουλιάζοντας ξανά την εθνική του οικονομία.
14. Το κράτος βάζει τεράστιους φόρους στην ακίνητη περιουσία, και ας έχει αυτή ήδη φορολογηθεί κατά την απόκτηση, ενώ η φορολογία στηρίζεται στις πολύ υψηλές προ κρίσης τιμές ακινήτων, ενώ η τραγική πλέον κατάσταση της οικονομίας και η επιπλέον φορολογία έχει βυθίσει την Αγορά ακινήτων, τα οποία πλέον δεν πωλούνται ούτε στο ¼ της προ κρίσης αξίας τους.
15. Τώρα έρχονται οι κερδοσκόποι και απαιτούν τα χρήματά τους. Αυτό παρόλο που όπως υποχρεωτικά αναφέρεται διεθνώς σε κάθε σχετική διαφήμιση, οι τέτοιου είδους “επενδύσεις” επιφέρουν τον κίνδυνο μη αποπληρωμής και απώλειας χρημάτων,.  Το κράτος δεν κάνει χρήση της παραπάνω επισήμανσης, αλλά δεσμεύεται να στηρίξει τους λεγόμενους δανειστές, τόσο για το κεφάλαιό τους όσο και για τους υπέρογκους τόκους.
16. Οι Κερδοσκόποι απαιτούν τότε δημοπρασίες και πλειστηριασμούς περιουσιακών στοιχείων και μάλιστα στις δεδομένες χαμηλές τιμές Αγοράς και όχι στις προ κρίσης τιμές, με τις οποίες φορολογεί το κράτος τον πολίτη.
17. Στους πολίτες όμως δεν επιτρέπεται να εξαγοράσουν το σπίτι τους στην αξία που αυτό πλειστηριάζεται. Αυτοί επιτρέπεται να το επανακτήσουν μόνο στην αρχική προ κρίσης αξία του, ώστε μόνο οι ξένοι να μπορούν να το αρπάξουν πάμφθηνα.
18. Με την ίδια πολιτική του πτωχευμένου ικέτη, πουλάει το εν λόγω κράτος και την κρατική περιουσία. Έτσι οι “μνημονιακοί δανειστές” καταφέρνουν να οικειοποιηθούν και όσα διαθέτει το κράτος, πέραν των περιουσιών που αρπάζουν από τους πολίτες του.
19. Με τέτοιες τακτικές πρωτοξεκίνησε η κρίση από τις ΗΠΑ αν θυμάστε. Εκεί αγόραζε ο αμερικάνος ένα σπίτι με δάνειο, 300.000 $ πχ.  Πλήρωνε τακτικά κάποιες 100.000 $, έμενε στη συνέχεια άνεργος, δεν μπορούσε να αποπληρώσει, η τράπεζα του έπαιρνε το σπίτι και τελικά του ζητούσε και τα χρωστούμενα, που δεν διαγράφονταν με τίποτα.  Έπαιρνε δηλαδή η τράπεζα και πουλούσε το σπίτι προς ας πούμε 300.000$, κρατούσε τις 100.000 $ που είχε εισπράξει και ζητούσε επιπλέον το υπολειπόμενο ποσό των 200.000 $ από τον δανειολήπτη. Διπλά κέρδη δηλαδή.  Τόσο καλά, αν μου τα είπαν σωστά !

Που αποβλέπουν οι ξένοι;  Απλά στο να ξεπουληθεί σε αυτούς ένα πανέμορφο, ηλιόλουστο κράτος, για να κερδίζουν αυτοί από τον τουρισμό, τον οποίο τότε θα προσανατολίζουν επικερδώς σε δικές τους πλέον εταιρείες, με αποκλειστικά δικά τους κέρδη.  Το μόνο που χρειάζονταν για να πετύχουν τους σκοπούς τους θα ήταν μια βολική για αυτούς Κυβέρνηση του υπό κατάρρευση κράτους.

Βολεύει επίσης πολύ, αν δεν υπάρχει μια ισχυρή εθνική συνείδηση στον Λαό του εν λόγω κράτους, ώστε να μην αντιδρά ενωμένος κατά των εισβολέων.  Γι’ αυτό απαιτείται η ανάμιξη των γηγενών με μετανάστες ή εποίκους από υπανάπτυκτα κράτη, ώστε να υπάρχουν αμόρφωτοι,  χαμηλόμισθοι εργάτες. Και μάλιστα από διάφορα κράτη και διαφορετικές θρησκείες, για να χαθεί η συνοχή τόσο του γηγενούς πληθυσμού, όσο και των εποίκων, μέσω της γλώσσας ή της θρησκείας. Με τέτοιους τρόπους αποδιοργανώνεται ο συνδετικός ιστός ενός κράτους, που είναι η γλώσσα, η θρησκεία, η ιστορία και ο εθνικισμός.

Τέλος πρέπει κάτι να γίνει, ώστε να μειωθούν οι υποχρεώσεις του κράτους προς τους πολίτες, αυξάνοντας τα ποσοστά κέρδους των κατακτητών.  Τέτοιες είναι: οι συντάξεις, η περίθαλψη και η εκπαίδευση.  Η τεράστια υποβάθμιση της περίθαλψης επιτυγχάνεται μέσω των περικοπών σε προσωπικό και έξοδα προμηθειών, ως απόρροια της μεγάλης υπερχρέωσης, με την οποία άλλωστε ξεκίνησε η όλη μεθόδευση.  Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια δηλαδή, αφού όσο περισσότεροι υπερήλικες πεθαίνουν τόσο περισσότερο μειώνονται οι οικονομικές υποχρεώσεις των Ασφαλιστικών Ταμείων σε συντάξεις και νοσοκομειακή περίθαλψη, ενώ στο κράτος το ποσοστό των χαμηλόμισθων εργαζομένων έναντι του γενικού πληθυσμού μεγαλώνει και βολεύει.

Όσο για την εκπαίδευση, αυτή υποβαθμίζεται συνεχώς με ειδικά επιλεγμένους υπουργούς, ώστε με την αποστήθιση, την πίεση μέσω ανούσιων εισαγωγικών εξετάσεων, φροντιστηρίων και ιδιωτικών ΙΕΚ να παραγκωνίζεται η κριτική σκέψη των νέων, ενώ όσοι φοιτητές παρά ταύτα διαπρέπουν αναγκάζονται από την ανεργία να φύγουν στο εξωτερικό, ώστε να μην χαλάσει η συνταγή υποβάθμισης της κοινωνίας. 

Γνωστό άλλωστε και το πρόσφατο ανέκδοτο: «Καλά ρε φίλε, πήρες πτυχίο, έκανες μεταπτυχιακό, τελείωσες το διδακτορικό σου και … ακόμα δεν βρήκες δουλειά ως delivery ?»

Ενώ παράλληλα με την καθημερινή χρήση αγγλικών όρων, στο ραδιόφωνο, στην TV, στις εφημερίδες, στο Internet και τα σχολεία, χάνεται η συνοχή του πολίτη με τον συνδετικό κρίκο ενός Λαού, τη γλώσσα.

Όπως βλέπετε όλα τα έχουν σκεφτεί οι εκπρόσωποι της Παγκοσμιοποίησης, αν τυχόν ήθελαν να οικειοποιηθούν τα πάντα από ένα κράτος.  Ευτυχώς πάντως που δεν το θέλουν, όσο τουλάχιστον  αφορά την Ελλάδα μας!

Σημειώνουμε τέλος ότι πέραν των όσων διαβάσαμε για τις ΗΠΑ, η οποιαδήποτε ταύτιση ή ο συσχετισμός των παραπάνω αναφερομένων με τυχόν συγκεκριμένα πρόσωπα, επιχειρήσεις ή κράτη είναι συμπτωματική, οι δε επισημάνσεις είναι θεωρητικές και δεν αναφέρονται σε άτομα ή καταστάσεις που γνωρίζουμε.

Η τοκογλυφία ήταν απαγορευμένη παλαιότερα όπως θα δείτε σε θεατρικές παραστάσεις ή όταν  διαβάστε για τον τοκογλύφο Shylock στο βιβλίο The Merchant of Venice (Ο Έμπορος της Βενετίας) του William Shakespeare στο παιδικό βιβλίο της Σοφίας Ζαραμπούκα.