Κλείστε τα σχολειά.

14 Απρ 2019 από lk

Κλείστε τα σχολειά.

«Κλείστε τα σχολειά» είχε γράψει ο Μίλτος Κουντουράς σε μια σειρά άρθρων του το 1923 στην εφημερίδα της Μυτιλήνης « Καμπάνα» του Στρατή Μυριβήλη. Επίκαιρο ακόμα το «Κλείστε τα σχολειά» του Μίλτου Κουντουρά. Είχε αγανακτήσει τότε με την κατάσταση που επικρατούσε στην εκπαίδευση, με την καθαρεύουσα, την αποστήθιση, και άλλα πολλά.

Σήμερα 96 χρόνια μετά θα έλεγε κανείς ότι ο χρόνος έμεινε στάσιμος, ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει και ότι πρέπει να ξαναφωνάξουμε “Κλείστε τα σχολειά“. Κλείστε τα γιατί δεν προσφέρουν τίποτα πια στα παιδιά μας, ενώ τα ταλαιπωρούν, αφάνταστα, στερώντας από αυτά τις χαρές της παιδικής και εφηβικής τους ζωής.

Όλα αυτά επειδή, παρ’ όλο που, σε χώρες όπως η Φινλανδία, η Ιρλανδία και άλλες προηγμένες Ευρωπαϊκές κοινωνίες, τα εκπαιδευτικά συστήματα είναι εντυπωσιακά προηγμένα, σε εμάς παραμένουν απίστευτα πεπαλαιωμένα και αναχρονιστικά.

Την εποχή που στην Ευρώπη προωθείται η κριτική σκέψη των νέων και η πολλαπλή ενημέρωση, σε μας κυριαρχούν τα παρακάτω …

Το ένα και μοναδικό βιβλίο για κάθε μάθημα, συχνά κάκιστης ποιότητας, αφού επιλέγονται με διαδικασίες συνδικαλιστικές ή ατόμων με τις ‘’απαραίτητες’’ διασυνδέσεις.
Η αποστήθιση από το ένα και μοναδικό εκάστοτε βιβλίο.
Στα σχολεία επικρατεί μια πλήρης αδιαφορία των παιδιών για τα μαθήματα, αφού ένας και μοναδικός στόχος είναι η επιτυχία τους στις εξετάσεις, για την είσοδό τους στην ανωτέρα εκπαίδευση, που όμως τους εξασφαλίζεται μόνο από τα απογευματινά φροντιστήρια.
Με την αδιαφορία που λόγω των παραπάνω δεδομένων χαρακτηρίζει τη σχολική καθημερινότητα των μαθητών, αλλά και με την αποδοχή μιας κακής κοινωνικής συμπεριφοράς των παιδιών μας, τόσο στο σπίτι όσο και στην καθημερινότητα, όπου η έλλειψη σεβασμού προς κάθε κατεύθυνση είναι πλέον δεδομένη, οι καθηγητές βρίσκονται σε δύσκολη θέση και απαντούν στην αδιαφορία των παιδιών με παρόμοια αδιαφορία.
Μοναδικός στόχος των καθηγητών είναι η μετάθεση στην πόλη της επιλογής τους, οι όσο το δυνατόν λιγότερες ώρες εργασίας στο σχολείο και τα ιδιαίτερα μαθήματα, που αποτελούν μια σημαντική και απαραίτητη αύξηση των εσόδων τους.
Στην επαρχία και όχι μόνο, οι υψηλοί βαθμοί μπαίνουν αβίαστα, αρκεί να εξυπηρετούν κάποιες εκατέρωθεν σκοπιμότητες, γονέων ή καθηγητών, με αποτέλεσμα να μένουν τα παιδιά αμόρφωτα.
Στις κατατακτήριες εξετάσεις η μοριοδότηση καθορίζει την πόλη στην οποία θα σπουδάσει ο φοιτητής, με αποτέλεσμα ο άριστος Λαρισαίος να σπουδάζει στην Αθήνα και ο λιγότερο καλός Αθηναίος στη Λάρισα! Η δυσχέρεια για τους γονείς, το αυξημένο κόστος, αλλά κι ο κίνδυνος για τα παιδιά είναι τεράστια. Αυτό άλλωστε βιώσαμε με το κορίτσι που σπούδαζε στη Ρόδο, μακριά από το σπίτι της και έπεσε εκεί θύμα δολοφονίας.
Λόγω των παραπάνω και παρ’ όλο το ότι επισήμως τα ΑΕΙ όλης της χώρας θεωρούνται ισάξια και όλα άριστα, η μοριοδότηση καθορίζει σε πόσο ‘’καλό’’ ή λιγότερο καλό ΑΕΙ θα καταλήξει ο σπουδαστής. Η δυνατότητα να σπουδάζει ο κάθε νέος κοντά στο σπίτι του, δεν τους περνάει από το μυαλό και ας ωρύονται εξηγώντας πως όλα τα ΑΕΙ είναι εξ ίσου άριστα.

Τι τα θέλουμε λοιπόν τέτοια σχολεία, όταν το μόνο που ουσιαστικά κάνουν είναι να στερούν χρόνο ανέμελης ζωής από τα παιδιά μας και το πολύ να συνδράμουν στην συναναστροφή των νέων μεταξύ τους, για να αναπτύξουν έτσι μια κοινωνική συμπεριφορά. Για το τελευταίο όμως υπάρχουν και άλλοι τρόποι επίτευξης χωρίς να είναι ανάγκη να γίνεται με τον ανούσιο εγκλεισμό σε σχολεία.

Ιδιαίτερα στην εποχή μας, τα παιδιά έχουν τεράστιες δυνατότητες ενημέρωσης και εκπαίδευσής με δικούς τους τρόπους. Βλέπω π.χ. την εγγονή της γυναίκας μου, που ακόμα δεν είναι τριών ετών, να χρησιμοποιεί το I-Pad, να μπαίνει στο Internet, να βρίσκει μόνη της στο Computer τα Ζουζούνια και από τα δυο της χρόνια να λέει στη γιαγιά της, καθισμένη στα γόνατά της : «Πάτα LK και ENTER» ! Και όλα αυτά με απόλυτα δική της πρωτοβουλία, χωρίς οι γονείς της ή εμείς να την έχουμε ωθήσει σε κάτι τέτοιο, αλλά αντιθέτως, θέλοντας αυτή να δει αρχικά κάτι παιδικό στον υπολογιστή, να προχωράει μόνη της σε όλο και περισσότερα. Και όλα αυτά χωρίς να ξέρει ακόμα να διαβάζει, χωρίς να της έχει πει κανείς μας το αλφάβητο, αφού δεν θα θέλαμε να πάει στο σχολείο με γνώσεις, παρατηρώντας μόνο και εντυπώνοντας όσα βλέπει εδώ και εκεί.

Θυμάμαι και τον άλλο εγγονό της γυναίκας μου που όταν ήταν μικρός μάθαινε από τον μεγαλύτερό του αδελφό και από δικές του πρωτοβουλίες πολλά και διάφορα, ώστε όταν πήγε στην 1^η Δημοτικού, να πει μετά από λίγες μέρες στη δασκάλα : «Βαριέμαι εδώ. Όλα αυτά τα ξέρω, δώστε μου κάτι άλλο να κάνω.» Αυτή όντως του έδωσε, αλλά λίγο μετά την απείλησαν άλλοι γονείς, πως θα την καταγγείλουν αν συνεχίζει να του δίνει χωριστές, από τα άλλα παιδιά, εργασίες, και η βαρεμάρα επανήλθε, μέχρι που πήγαν στην πιο προηγμένη Ιρλανδία και ζουν πλέον εκεί. Το εν λόγω παιδί προωθήθηκε στα 9 του χρόνια από το εκεί σχολείο και παρ’ όλη τη διαφωνία της μητέρας του, που ήθελε να παραμείνει παιδάκι, στο Πανεπιστήμιο, όπου πήγαινε τα Σάββατα το πρωί για εκπαίδευση. Με δική του πρωτοβουλία αλλά και προώθηση του εκεί σχολείου του.

Θέλω λοιπόν να πω ένα μεγάλο «Κλείστε τα σχολειά» όσο αυτά δεν εξελίσσονται το ίδιο εκρηκτικά όσο τα παιδιά μας, γιατί αν δεν κλείσουν μόνο ζημιά τους κάνουν και μας κάνουν. Ας πάει επιτέλους κάποια επιτροπή σε κάποια προηγμένα κράτη για να δει τι γίνεται αλλού, ή ας καλέσουν μερικά φωτισμένα άτομα (πεφωτισμένα μήπως έπρεπε να γράψω;) για μια ουσιαστική αναμόρφωση της παιδείας μας ή ακόμα καλύτερα για μία πρωτοποριακή και για την λοιπή Ευρώπη εκπαίδευση, ώστε να γίνουμε και σήμερα σπουδαίοι σαν τους αρχαίους προγόνους μας και να μην περιοριζόμαστε μόνο στην περηφάνια μας για όσα έκαναν αυτοί, αλλά δεν μπορούμε πλέον εμείς !

Ο γιός μου που τελείωσε γερμανικό σχολείο, δεν διάβασε παρά ελάχιστες φορές, για το πολύ μία ώρα στο σπίτι, σπούδασε παρ’ όλη την ελάχιστη πίεση και τον ελάχιστο χρόνο που διέθετε μελετώντας για το σχολείο, πέρασε και τελείωσε ανωτέρα σχολή και σήμερα διδάσκει σε πανεπιστήμιο της Αυστρίας. Γίνεται λοιπόν και αλλιώς από όσα μας λένε και μας επιβάλλουν οι ανάξιοι «οργανωτές» της ζωής μας.