Disruption.

7 Ιαν 2016 από lk

Disruption.

Ο φίλος Νίκος Νουμάνης μου έστειλε την πρώτη ενημέρωση για τη Disruption. Τη νέα μαγική λέξη που συναρπάζει τους managers και μπορεί να διαλύσει τεράστιες επιχειρήσεις.
Μεταφράζεται ως διάσπαση, σπάσιμο, ρωγμή, διακοπή, ανατίναξη κλπ.
Όμως ουσιαστικά αναφέρεται ως η συνέχεια ή η εξέλιξη της Παγκοσμιοποίησης, η οποία έχει ήδη γίνει κατεστημένο χωρίς ιδιαίτερο πλέον ενδιαφέρον για τους δραστήριους, φιλόδοξους νέους managers.
Σε αντίθεση με αυτούς οι παλιοί μάλλον την φοβούνται, αφού απολαμβάνουν μια προσοδοφόρα διευθυντική θέση σε μία κερδοφόρα επιχείρηση, που αποτελεί ήδη κατεστημένο. Γι’ αυτό δεν επιθυμούν νέες εξορμήσεις σε άγνωστες γι’ αυτούς δραστηριότητες, με το ρίσκο κάποιας αποτυχίας, οπότε αντιτίθενται σε κάθε αλλαγή. Βρίσκονται δηλαδή στην κορυφή της καμπύλης της διαδρομής μιάς επιχείρησης, που είναι γνωστή ως «αριστοκρατική» και που οδηγεί στον κατήφορο, αν δεν υπάρξει επανεκκίνηση με νέες δραστηριότητες. [Βλέπε και το βιβλίο «Κροίσοι σε εποχή κρίσης», όπου αναφέρεται η δυνατότητα ιδιαίτερα μεγάλης κερδοφορίας, ειδικά σε εποχές με τις εταιρείες του κατεστημένου σε οικονομική κρίση. Andy’s Publishers, Σόλωνος 47, τηλ. 210 3390232]
Φοβούνται επομένως μήπως κάποιο δραστήριο άτομο, με μια επαναστατική καινοτόμο ιδέα, τους χαλάσει την Νιρβάνα του … φτασμένου, επιτυχημένου ανθρώπου και βυθίσει ξαφνικά την σπουδαία εταιρεία τους στη βουτιά της διάλυσης. Κάτι τέτοιο έκανε ο Θεός της Disruption, ο Steve Jobs, που εκτίναξε μια άγνωστη εταιρεία, την Apple, στην κορυφή και έκτοτε το παράδειγμά του συνταράσσει ολόκληρη τη Silicon Valley, αποτελώντας πλέον το ιδεώδες για την επαγγελματική κοινωνία της πληροφορικής. Αλλά και οι εταιρείες Google, Facebook, Airbnb, Netflix, Uber, αποτελούν πλέον αξιοζήλευτα πρότυπα.
Οι γραβάτες στις εταιρείες αυτές δεν είναι απαραίτητες (κάτι δεν μας θυμίζει;;) ούτε η παρουσία των εργαζομένων σε αυτές σε συγκεκριμένη ώρα και γραφείο. Όμως οι λεγόμενοι συνεργάτες πρέπει να μην έχουν ωράριο σε τίποτα. Κατά τους νεοφώτιστους managers πρέπει να βρίσκονται όλη τη μέρα εκεί, στις εγκαταστάσεις των επιχειρήσεων, όπου άλλωστε μπορούν να φάνε, να παίξουν με συναδέλφους τένις ή πιγκ πόνκ, να κολυμπήσουν, να βολτάρουν ή και να πάρουν έναν υπνάκο. Έτσι βρίσκονται όλη μέρα στο πόστο τους, σκεπτόμενοι διαρκώς νέες εξελίξεις για το καλό της επιχείρησης. Γιατί λοιπόν να πάνε στα σπίτια τους, ρωτάνε τα αφεντικά; American way of life. Αξιοζήλευτη ζωή; Δεν νομίζω.
Disruption λοιπόν, δηλαδή νέα μοντέλα διαχείρισης και διοίκησης, που καταστρέφουν το κατεστημένο επιχειρησιακής πολιτικής, αλλά με νέες ιδέες που μπορούν να δημιουργήσουν σε ελάχιστο χρόνο επιχειρήσεις με παγκόσμια εμβέλεια και τεράστια κέρδη. Παράλληλα νέες διευθυντικές θέσεις, χαρακτηρίζουν την κάθε disruptive επιχείρηση, η οποία χωρίς έναν „Chief Disruption Officer“ ή τουλάχιστον έναν „Chief Digital Officer“ δεν μπορεί πλέον να γίνει αποδεκτή.
Τρέμουν λοιπόν οι managers μήπως βρεθούν εκτός συναγωνισμού, από κάποιες ταχύτατες εξελίξεις, ασήμαντων μέχρι τότε ανταγωνιστών.
Βασικό βέβαια στοιχείο της Disruption είναι το ΓΙΑΤΙ [Βλέπε και το αντίστοιχο κεφάλαιο στο βιβλίο «Κροίσοι σε εποχή κρίσης»] που είναι και το σημαντικότερο κίνητρο για την επιλογή καινοτομιών από ένα μεγάλο πλήθος κόσμου, που θα αγκαλιάσει μια νέα ιδέα, κατεύθυνση ή τεχνολογία. Όποιος λοιπόν έχει μια καλή ιδέα για κάτι καινούργιο, κάτι με ιδιότητες που θα μπορούσαν να συναρπάσουν ιδιαίτερα τη νεολαία, δεν έχει παρά να δοκιμάσει την τύχη του. Εύκολο βέβαια δεν είναι και όποιος το επιχειρήσει δεν πρέπει να ξεχνάει ποτέ το «Συν Αθηνά και χείραν κίνει», ενώ αντίθετα πρέπει να ξεχάσει όλα τα παλιά δεδομένα και τις συνήθεις γνωστές συνταγές, όντας διατεθειμένος να καινοτομήσει, χωρίς βιασύνες και επιπολαιότητες, που μπορούν να οδηγήσουν στην οικονομική εξουθένωση.
Ας ξεκινήσει λοιπόν ο κάθε επίδοξος disruptive manager με θάρρος και ρηξικέλευθες ιδέες για την κατάκτηση του Κόσμου και την εκτίναξή του σε μυθικούς επιχειρησιακούς κόσμους.
Αυτά βέβαια σε χώρες με ελεύθερη οικονομία και όχι στην Ελλαδίτσα της διαπλοκής, των άπειρων νομοθετημάτων, των (ν)τροπολογιών και των ρουσφετιών, όπου τα μεγάλα Τζάκια ρυθμίζουν την οικονομία προς τα συμφέροντά τους. Εκτός και αν οι Έλληνες ψηφοφόροι αποτολμήσουμε την δική μας Disruption, μπας και δούμε μιαν άσπρη μέρα. Καλημέρα σας.
Λ.Κ.