Περί διαδηλώσεων.

10 Ιούλ 2020 από lk

Το νομοσχέδιο περί διαδηλώσεων.

Έφεραν για ψήφιση στη Βουλή ένα νομοσχέδιο που στην ουσία απαγορεύει κάθε διαμαρτυρία για όσα νομοσχέδια δεν αποδέχεται ο κόσμος. Πρόκειται για τον νόμο περί διαδηλώσεων ή και απλών συναθροίσεων, που μοιάζει αντιδημοκρατικός, ίσως και αντισυνταγματικός και που αν τελικά επιβληθεί η όποια διαμαρτυρία θα είναι πλέον ανέφικτη.
Οι “εκπρόσωποί” μας βουλευτές, μια ζωή τώρα δεν ψηφίζουν κατά συνείδηση, όπως προβλέπει το σύνταγμά μας, αλλά πάντα σύμφωνα με το τι θέλει το κόμμα τους ή καλύτερα ο αρχηγός του κόμματος τους, που τον τρέμουν, μήπως και δυσαρεστηθεί και δεν τους δώσει κάποια θεσούλα όπως περιμένουν. Έτσι μετά από ατέλειωτες κουβέντες στη Βουλή, τελικά ψηφίζουν ότι θέλει το “αφεντικό”.
Πώς όμως οι πολίτες που διαφωνούν, και δεν είναι λίγοι, θα μπορούν να δείξουν την αντίθεσή τους, αφού όσοι τους εκπροσωπούν δεν κάνουν αυτό που θα ήθελαν οι ψηφοφόροι τους και σπάνια ή ποτέ το αναμενόμενο σωστό, αλλά πάντα το σκόπιμο. Έτσι ο Λαός δεν έχει άλλη δυνατότητα για να δείξει την αντίθεσή του από μία συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Όμως ακόμα και αυτή τη δυνατότητα θέλουν Κούλης and Co να την απαγορεύσουν.
Βέβαια οι πολιτικοί μας εκτίθενται που δεν τολμούν να πουν “Όχι, αυτό δεν το ψηφίζω, και ας ανήκω στο κόμμα”. Ψηφίζουν ότι θέλει ο κομματάρχης, πάντα δηλαδή το εκάστοτε σκόπιμο και ποτέ το απόλυτα σωστό. Αυτό βέβαια δεν φαίνεται να τους προβληματίζει, γνωρίζοντας ότι οι ψηφοφόροι δεν ψηφίζουν με κριτήριο τις ενέργειές τους, αλλά συνήθως με την πολιτική τους κατεύθυνση, έστω και αν αυτή είναι δήθεν ή με το τι ψήφιζαν παραδοσιακά οι γονείς του ψηφοφόρου. Σύμφωνα δηλαδή με την οικογενειακή του παραδοσιακή τοποθέτηση κάποια εποχή του εμφύλιου και άλλα τέτοια ανούσια.
Έτσι αν πχ. ακόμα και μετά από νίκη της ομάδας μας στο ποδόσφαιρο ή μετά από διαφωνία των δημοτών για έναν πεζόδρομο, βγούμε πάνω από 10 φίλοι για να πανηγυρίσουμε ή να το σχολιάσουμε, πρέπει στο εξής να κάνουμε τα κάτωθι.
1. Να εκλέξουμε αρχηγό.
2. Αυτός να συνεννοηθεί με τις αστυνομικές αρχές.
3. Να αποδεχθεί ότι για οποιαδήποτε ζημιά κάνει κάποιος άγνωστός του μπαχαλάκιας, που θα πάει κοντά απρόσκλητος, θα πληρώσει τα σπασμένα ο ίδιος ο εν λόγω “αρχηγός”.
4. Και μόνο τότε θα μας επιτρέπεται να ανταμώσουμε 10 και πάνω φίλοι στην πλατειούλα της γειτονιάς μας για κουβεντούλα. Με εκλεγμένο δηλαδή αρχηγό και ενημέρωση των αστυνομικών Αρχών και πάντα υπό την σκέπη του υπεύθυνου.
5. Κατόπιν αυτών αν ποτέ βρεθεί αρχηγός και αν ποτέ ξαναγίνει συγκέντρωση διαφωνούντων να μου γράψετε. Ούτε καν μια απλή συγκέντρωση χαράς, όπως όταν κερδίσαμε επί Όττο Ρεχάγκελ το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό κύπελλο δεν επιτρέπεται πλέον, χωρίς ένας “αρχηγός” να διακινδυνεύει την περιουσία του και φυλάκιση, αν κάποιος παρεισφρήσει θέλοντας να τον καταστρέψει.
6. Κάπως πιο ελαστική ήταν η σχετική νομοθεσία επί Χούντας, αν θυμάμαι καλά.